Pieśni Narottama dasa Thakura:
Ista-deve vijnapti
Lalasamayi Prarthana
Manah-siksa
Nama-sankirtana
Sakhi-vrnde vijnapti
Saparsada-bhagavad-viraha-janita-vilapa
Savarana-sri-gaura-mahima
Savarana-sri-gaura-pada-padme
Prarthana
Sri Rupa Manjari pada
Ista-deve vijnapti
(1)
hari! hari! bifale janama gonainu
manusya-janama paiya, radha-krsna na
bhajiya
janiya suniya bisa khainu
(2)
golokera prema-dhana,
hari-nama-sankirtana,
rati na janmilo kene tay
samsara-bisanale, diba-nisi hiya
jvale,
juraite na koinu upay
(3)
brajendra-nandana jei, saci-suta
hoilo sei,
balarama hoilo nitai
dina-hina jata chilo, hari-name
uddharilo,
tara saksi jagai madhai
(4)
ha ha prabhu nanda-suta,
vrsabhanu-suta-juta,
koruna karoho ei-baro
narottama-dasa koy, na theliho ranga
pay,
toma bine ke ache amara
1) O Panie Hari, zmarnowałem swoje życie.
Osiągnąwszy ludzkie narodziny umyślnie piłem truciznę, nie wielbiąc Radhy i
Krsny.
2) Skarb boskiej miłości z Goloka
Vrindavany zstąpił do tego świata w formie zbiorowego intonowania świętych
imion Pana Hari. Dlaczego atrakcja do tego intonowania nigdy się u mnie nie
pojawiła? Dzien i noc trucizna materializmu wypala moje serce, a ja nie
próbowałem się od niej uwolnić w żaden sposób.
3) Pan Krsna, który jest synem króla Vrajy,
stał się synem Śaci (Panem Caitanyą), a Balarama narodził się jako Nitai.
Święte imię wyzwoliło wszystkie grzesne i niegodziwe dusze. Dowodem tego są
dwaj grzesnicy, Jagai i Madhai.
4) O Panie Krsno, synu Nandy, towarzyszu
córki Vrisabhanu, proszę okaż mi łaskę. Narottama dasa mówi: "O Panie,
proszę nie odpychaj mnie od Swych czerwonawych lotosowych stóp, bo kogo, poza
Tobą, mogę kochać ?"
Lalasamayi Prarthana
(1)
'gauranga' bolite habe pulaka-sarira
'hari hari' bolite nayane ba'be nira
(2)
ara kabe nitai-cander koruna hoibe
samsara-basana mora kabe tuccha
ha'be
(3)
visaya chariya kabe suddha ha'be
mana
kabe hama herabo sri-brndabana
(4)
rupa-raghunatha-pade hoibe akuti
kabe hama bujhabo se jugala-piriti
(5)
rupa-raghunatha-pade rahu mora asa
prarthana koroye sada narottama-dasa
Objaśnienie Jego Boskiej Miłości A. C.
Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady
Tę pieśn śpiewał Narottama dasa Thakura, wielki
wielbiciel i acarya w Gaudiya Vaisnava-sampradayi, sukcesji uczniów
zstępującej od Pana Caitanyi. Narottama dasa Thakura napisał wiele pieśni,
które zostały uznane przez wszystkich Vaisnavów za autorytatywne. Śpiewał te
pieśni w prostym, bengalskim języku, ale ich głęboka treść jest bardzo
wzniosła. W tej pieśni mówi on: 'gauranga' bolite habe pulaka sarira - ten
osiągnął doskonałość intonowania, którego ciało natychmiast drży, gdy tylko
zaczyna intonować imię Pana Gaurangi. Tego stanu nie należy imitować, ale
Narottama dasa Thakura pyta: "Kiedy przyjdzie ta pomyślna chwila, gdy moje
ciało będzie drżało na dźwięk imienia Pana Gaurangi.A następnie - hari hari
bolite nayane ba'be nira: - kiedy pojawią się łzy w moich oczach podczas
intonowania Hare Krsna. Następnie mówi: - ara kabe nitai- cander koruna
hoibe. Wszyscy prosimy Pana Nityanandę o łaskę. Nityananda jest oryginalnym
mistrzem duchowym, a wiec musimy zbliżyć się do Gaurangi, Pana Caitanyi,
poprzez łaskę Pana Nityanandy. A jakie symptomy wykazuje osoba, która osiągnęła
bezprzyczynową łaskę Pana Nityanandy? Narottama dasa Thakura mówi, że osoba
taka wyróżnia się tym, że nie ma więcej materialnych pragnien. Zwrotka druga -
samsara-basana - znaczy pragnienie materialnego szczęścia" i Narottama
dasa zastanawia się, kiedy stanie się ono nieistotne. Oczywiście, jak długo
posiadamy ciało jesteśmy zmuszeni przyjmować tak wiele materialnych rzeczy, ale
nie powinniśmy tego robić w duchu zadowalania zmysłów, a jedynie by utrzymać
ciało i duszę razem. Narottama dasa mówi dalej: rupa-raghunatha-pade hoibe
akuti: "Kiedy będę studiował z ochotą i zapałem, książki napisane
przez sześciu Gosvamich?" Akuti oznacza "zapał". Rupa
Gosvami jest ojcem służby oddania, ponieważ napisał książkę zatytułowaną Bhakti-rasamrita-sindhu,
w której zawarł cenne wskazówki dotyczące służby oddania. Te tematy są także dyskutowane
w Caitanya-caritamricie i w innych książkach. Daliśmy streszczenie tych
wskazówek w naszej książce Nauki Pana Caitanyi (Złoty Avatara). Należy
poznać miłosne rozrywki Radha-Krsny poprzez nauki sześciu Gosvamich. Narottama
dasa Thakura instruuje nas byśmy nie próbowali zrozumieć małżenskiej miłości
Radha-Krsny własnymi siłami. Powinniśmy starać się zrozumieć tą
yugala-piriti (miłość małżenską), pod kierunkiem sześciu Gosvamich. Tak
długo jak umysł zbytnio pochłaniają materialistycze myśli, nie można wejść do
królestwa Vrindavany. Ale Narottama dasa Thakura mówi:visaya chariya kabe
śuddha ha'be mana - "Gdy mój umysł będzie w pełni oczyszczony, wolny
od materialnych trosk i pragnien, wtedy będę w stanie poznać Vrindavanę i
miłość małżenskRadhy i Krsny. To będzie sukcesem w moim życiu duchowym".
Manah-siksa
(1)
nitai-pada-kamala,
koti-candra-susitala,
je chayay jagata juray
heno nitai bine bhai, radha-krsna
paite nai,
drdha kori' dharo nitair pay
(2)
se sambandha nahi ja'r, brtha janma
gelo ta'r,
sei pasu boro duracar
nitai na bolilo mukhe, majilo
samsara-sukhe,
vidya-kule ki koribe tar
(3)
ahankare m ta hoiya, nitai-pada
pasariya,
asatyere satya kori mani
nitaiyer koruna habe, braje
radha-krsna pabe,
dharo nitai-carana du'khani
(4)
nitaiyer carana satya, tahara sevaka
nitya,
nitai-pada sada koro asa
narottama boro dukhi, nitai more
koro sukhi,
rakho ranga-caranera pasa
Objaśnienia Jego Boskiej Miłości A.
C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady
Tę bardzo piękną pieśn śpiewał Narottama dasa
Thakura. Wskazuje w niej, że nitai-pada, lotosowe stopy Pana Nityanandy (kamala
oznacza "lotosowe", a pada oznacza "stopy") są
schronieniem, gdzie znajdziesz kojący blask, nie jednego, a milionów księżyców.
Spróbujmy tylko sobie wyobrazić moc kojącego blasku milionów księżyców. W tym
materialnym świecie (jagat), który zmierza do piekła, zawsze pali się
intensywny ogien i każdy tutaj zmaga się ciężko nie znajdując spokoju. Dlatego,
jeśli świat pragnie prawdziwego pokoju, powinien przyjąć schronienie u
lotosowych stóp Pana Nityanandy, które chłodzą niczym blask miliona księżyców.
Juraya znaczy "ulga". Jeśli ktoś naprawdę pragnie ulgi w walce o
egzystencję i pragnie zgasić gorejący ogien materialnego cierpienia, Narottama
dasa Thakura radzi, "przyjmij schronienie Pana Nityanandy".
Jaki
będzie rezultat przyjęcia schronienia lotosowych stóp Pana Nityanandy? Mówi on:
heno nitai bine bhai. Dopóki nie przyjmie się schronienia w cieniu
lotosowych stóp Pana Nityanandy i później: radha-krsna-paite nai dopóty
bardzo trudno będzie zbliżyć się do Radha-Krsny. Celem tego ruchu świadomości
Krsny jest umożliwienie nam zbliżenia się do Radha-Krsny i towarzyszenie
Najwyższemu Panu w Jego wzniosłym tancu przyjemności. Narottama dasa Thakura
wyjawia, że jeśli ktoś naprawdę pragnie przyłączyć się do tanecznej grupy Radhy
i Krsny, to należy przyjąć schronienie lotosowych stóp Pana
Nityanandy.Następnie mówi: se sambandha nahi ja'r, brtha janma gelo ta'r
- każdy kto nie ma związku z Nitynandą, zmarnował swoje ludzkie narodziny.
Także w innej pieśni, Narottama dasa oznajmia: hari hari bifale janama
gonainu - każdy, kto nie zbliża się do Radha-Krsny poprzez relację z
Nityanandą, po prostu zmarnował swoje życie. Britha znaczy "
bezużyteczny", janma oznacza "życie", ta'r znaczy
"jego" a sambandha oznacza "relacja". Każdy kto nie
rozwija związku z Nityanandą po prostu marnuje błogosławienstwo ludzkiej formy
życia. Dlaczego? Sei pasu boro duracar. Sei znaczy
"ten", paśu znaczy "zwierzę" a duracar znaczy
"niewłaściwie zachowujący się" lub "najgorzej zachowujący
się". Bez wzniesienia się do świadomości Krsny przez łaskę Pana Caitanyi i
Nityanandy, życie jest zwyczajnie marnowane na wykorzystywanie zwierzęcych
skłonności do zadowalania zmysłów. Narottama dasa stwierdza, że zwykłe
zwierzęta można poskromić, ale kiedy istota ludzka ulega zezwierzęceniu, to
staje się najbardziej przerażającą, ponieważ jej nie można ujarzmić. Zwyczajne
koty i psy, czy nawet tygrys, można oswoić, ale kiedy człowiek podąża własną
drogą i odrzuca odpowiednie dla ludzkiej formy życia zajęcia w świadomości
Krsny, jego wyższa inteligencja będzie zwyczajnie roztwoniona. Ustanowienie
prawa nie zmieni złodzieja w uczciwego człowieka – ponieważ jego serce jest
zanieczyszczone. Każdy widzi, że rząd karze kryminalistów, i również pisma
święte mówią o karze w piekle. Lecz mimo to demoniczne osoby nie przestają
łamać prawa. A cóż takiego robią? nitai na bolilo mukhe. Ponieważ nie
wiedzą, kim jest Nityananda, nigdy nie wypowiadają imion Pana Nityanandy i Pana
Caitanyi. Majilo znaczy "staje się pochłonięty". Pochłania ich
tak zwane materialne szczęście. Nie dbają o to, kim jest Pan Caitanya i Pan
Nityananda i dlatego pogrążają się w materialnej egzystencji.Vidya-kule ki
koribe tar. Jeśli ktoś nie ma relacji z Panem Nityanandą i nie przychodzi
do świadomości Krsny, jego vidya, czyli tak zwane wykształcenie, i kula,
czyli narodziny w arystokratycznej rodzinie czy narodzie, nie ocalą go. Bez
względu na to, czy urodził się w wielkiej rodzinie czy narodzie, czy też ma
wysokie wykształcenie, prawa natury zadziałają, i w momencie śmierci skonczy
się jego praca i otrzyma następne ciało stosownie właśnie do skutków tej pracy.
Dlaczego te ludzkie zwierzęta postępują w taki sposób? Ahankare matta hoiya,
nitai-pada pasariya. Są szaleni z powodu fałszywej koncepcji cielesnego
życia i dlatego zapomnieli o swoim wiecznym związku z Nityanandą później: radha-krsna-paite
nai. Takie osoby przyjmują iluzoryczną energię za prawdziwą. Asatyere
satya kori mani. Asatyere odnosi się do tego, co nie jest rzeczywiste, innymi
słowy jest to maya. Maya oznacza coś, co nie istnieje trwale, ale jest
jedynie tymczasową iluzją. Osoby, które nie maja kontaktu z Nityanandą
przyjmują to iluzoryczne ciało za rzeczywistość. Narottama dasa Thakura
stwierdza następnie, nitaiyer koruna habe, braje radha-krsna pabe. Jeśli
rzeczywiście pragniesz osiągnąć towarzystwo Radha-Krsny, musisz najpierw zdobyć
łaskę Pana Nityanandy. Jeśli będzie łaskawy dla ciebie, wtedy będziesz mógł
zbliżyć się do Radha-Krsny—dharo nitai-carana du'khani. Narottama dasa
radzi, by mocno trzymać się lotosowych stóp Pana Nityanandy.
Następnie zaś mówi, nitai-carana
satya. Nie powinno się błędnie myśleć, że lotosowe stopy Nityanandy mogą
okazać się czymś w rodzaju mayi, czyli iluzji. Dlatego Narottama dasa
potwierdza, nitai-carana satya: lotosowe stopy Nityanandy nie są iluzją;
one są faktem. Tahara sevaka nitya: osoba, która angażuje się w
transcendentalną, miłosną służbę dla Nityanandy jest także transcendentalna.
Jeśli ktoś angażuje się w transcendentalna, miłosną służbę dla Nityanandy w
świadomości Krsny, natychmiast osiąga swoją transcendentalną pozycję na
duchowej platformie, która jest wieczna i pełna szczęścia. Dlatego
radzi: zawsze próbuj złapać lotosowe stopy Pana Nityanandy.Narottama boro
dukhi Narottama dasa Thakura, acarya, gra rolę osoby nieszczęśliwej,
w rzeczywistości reprezentując nas. Mówi, "Mój drogi Panie, jestem bardzo
nieszczęśliwy. Nitai more koro sukhi. Dlatego modlę się do Pana
Nityanandy, by uczynił mnie szczęśliwym. Rakho ranga-caranera pasa.
Proszę trzymaj mnie w kąciku Twoich lotosowych stóp".
Nama-sankirtana
(1)
hari haraye namah krsna yadavaya
namah
yadavaya madhavaya kesavaya namah
(2)
gopala govinda rama sri-madhusudana
giridhari gopinatha madana-mohana
(3)
sri-caitanya-nityananda
sri-advaita-sita
hari guru vaisnava bhagavata gita
(4)
sri-rupa sanatana bhatta-raghunath
sri-jiva gopala-bhatta
dasa-raghunath
(5)
ei chay gosair kori carana vandan
jaha hoite bighna-nas abhista-puran
(6)
ei chay gosai jar — mui tar das
ta-sabara pada-renu mora panca-gras
(7)
tadera carana-sebi-bhakta-sane bas
janame janame hoy ei abhilas
(8)
ei chay gosai jabe braje koila bas
radha-krsna-nitya-lila korila prakas
(9)
anande bolo hari bhaja vrndavan
sri-guru-vaisnava-pade majaiya man
(10)
sri-guru-vaisnava-pada-padma kori as
nama-sankirtana kohe narottama das
Objaśnienie Jego Boskiej Miłości
A.C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady
Ta pieśn Śrila Narottama dasa Thakura jest
bardzo sławna wśród wielbicieli w Bengalu i Orissie. Kiedy Pan Caitanya powrócił
z Gayi, gdzie dostał inicjację od Śri Iśvary Puriego, całkowicie zatracił się w
wierze. Jego studenci gramatyki nigdy wcześniej nie znali Go takim. Zamiast
nauczania zwykłej gramatyki, Pan Caitanya wyjaśniał każde zdanie w taki sposób,
że każde sanskryckie słowo i każda litera wskazywała na Krsnę. Później, ten
rodzaj gramatyki został rozwinięty przez Śrila Jivę Gosvamiego w książce
zatytułowanej: Hari-namamrita vyakarana (Gramatyka Nektaru i Imienia Śri Hari).
Ale studenci Pana Caitanyi myśląc, że ich nauczyciel oszalał, nacierali Jego
głowę olejem Visnu, gdyż ten olej schładza umysł. W koncu zapytali Go:
"Mówisz, że wszystko oznacza Krsnę i ostatecznie powinniśmy zawsze
intonować imiona Krsny. Więc jak mielibyśmy to robić?" Wtedy Pan Caitanya,
klaszcząc w ręce, zaczął śpiewać imiona Krsny i tak rozpoczął Swój ruch nama
sankirtana. Imiona, które wtedy zaśpiewał to pierwsze dwie linijki tej
pieśni; Narottama dasa Thakura, a także inni, umieścili te imiona na początku
swoich prac, by zachować te wydarzenia w pamięci wszystkich.
Narottama dasa Thakura intonuje imiona Pana
Caitanyi, Nityanandy, Śri Advaity i Sity (małżonki Pana Advaity). Ponieważ Pan
Hari, mistrz duchowy, a także Śrimad Bhagavad-gita znajdują się na tej samej
transcendentalnej platformie, ofiarowuje się im taki sam szacunek. Następnie
Śrila Narottama dasa intonuje imiona sześciu Gosvamich. "Ofiarowuję moje
pokłony u ich stóp, które niszczą cierpienie nagromadzone przez wiele długich
lat. Jestem sługą tych sześciu Gosvamich, a kurz z ich lotosowych stóp jest
pięcioma rodzajami mojego pożywienia. Służenie ich lotosowym stopom i
przebywanie w towarzystwie bhaktów są moimi jedynymi zajęciami, narodziny po
narodzinach". W czasie swojego pobytu we Vrindavanie sześciu Gosvamich
objawiło wieczne, transcendentalne rozrywki Śri Śri Radha-Krsny. Przed
pojawieniem się Pana Caitanyi, dokładna lokalizacja miejsc rozrywek Pana Krsny
nie była znana, dlatego Pan Caitanya polecił Gosvamim, aby odszukali te święte
miejsca i zbudowali tam świątynie. Świątynia Śri Radha-Damodara jest położona
niedaleko miejsca, gdzie odbywał się taniec rasa. Śrila Rupa Gosvami i
inni Gosvami zbierali się tam i dyskutowali na temat swoich prac literackich,
które naukowo wyjaśniały najdoskonalsze rozrywki Śri-Śri Radha-Krsny. Narottama
dasa Thakura mówi, "W wielkiej ekstazie wykrzykuj imiona Pan Hari i służ
prawdziwemu, transcendentalnemu mistrzowi i wielbicielom". Konczy słowami,
"Pokładając całą nadzieję w lotosowych stopach mojego guru i świętych
Vaisnavach, Narottama dasa śpiewa sankirtana Pana Hari: "Hare
Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama,
Hare Hare".
Sakhi-vrnde vijnapti
Modlitwa do Sakhi (z Prarthana)
(1)
radha-krsna prana mora jugala-kisora
jivane marane gati aro nahi mora
(2)
kalindira kule keli-kadambera vana
ratana-bedira upara bosabo du'jana
(3)
syama-gauri-ange dibo candanera
gandha
amara dhulabo kabe heri mukha-candra
(4)
gathiya malatir mala dibo dohara
gale
adhare tuliya dibo karpura-tambule
(5)
lalita visakha-adi jata sakhi-vrnda
ajnaya koribo seba caranaravinda
(6)
sri-krsna-caitanya- prabhur daser
anudasa
seva abhilasa kore narottama-dasa
1) Ta
boska para, Śri Radha i Krsna, jest moim życiem i duszą. W czasie życia czy w
chwili śmierci nie mam innego schronienia poza Nimi.
2) W
lesie małych drzew kadamba nad brzegiem Yamuny, posadzę tę boską parę na
tronie, zrobionym z błyszczących klejnotów.
3) Namaszczę
Ich ciemną i jasną postać, papką sandałową pachnącą cuyą i powachluję Im
camarą. Ach, kiedy zobaczę Ich księżycowi podobne twarze?
4) Po
zrobieniu girland z kwiatów malati, założę je Im na szyje i ofiaruję Ich
lotosowym ustom tambulę pachnącą kamforą.
5) Za
pozwoleniem wszystkich sakhich, którym przewodzą Lalita i Viśakha, będę
służył lotosowym stopom Radhy i Krsny.
6) Narottama
dasa, sługa sługi Śri Krsny Caitanyi Prabhu, tęskni za służbą dla tej boskiej
pary.
Saparsada-bhagavad-viraha-janita-vilapa
Lament z powodu rozłąki z Panem i
Jego towarzyszami
(z Prarthana)
(1)
je anilo prema-dhana koruna pracur
heno prabhu kotha gela acarya-thakur
(2)
kaha mora svarup rupa kaha sanatan
kaha dasa raghunatha patita-pavan
(3)
kaha mora bhatta-juga kaha kaviraj
eka-kale kotha gela gora nata-raj
(4)
pasane kutibo matha anale pasibo
gauranga gunera nidhi kotha gele
pabo
(5)
se-saba sangira sange je koilo bilas
se-sanga na paiya kandde narottama
das
1) Przyniósł
skarb boskiej miłości i przepełniało go współczucie i miłosierdzie – gdzie
odeszła taka osoba jak Śrinivasa Acarya?
2) Gdzie
są moi Svarupa Damodara i Rupa Gosvami? Gdzie jest Sanatana? Gdzie jest
Raghunatha dasa, zbawiciel upadłych?
3) Gdzie
są moi Raghunatha Bhatta i Gopala Bhatta, i gdzie jest Krsnadasa Kaviraja?
Dokąd niespodziewanie odszedł wielki tancerz, Pan Gauranga?
4) Roztrzaskam
swoją głowę o kamien i wejdę w ogien. Gdzież znajdę Pana Gaurangę, źródło
wszelkich cudownych cech?
5) Nie
mogąc osiągnąć towarzystwa Pana Gaurangi, ani wszystkich tych wielbicieli, z
którymi odbywał On Swoje rozrywki, Narottama dasa po prostu płacze.
Savarana-Sri-gaura-mahima
(1)
gaurangera duti pada, jar dhana
sampada,
se jane bhakati-rasa-sar
gaurangera madhura-lila, jar karne
pravesila,
hrdoya nirmala bhelo tar
(2)
je gaurangera nama loy, tara hoy
premodoy,
tare mui jai bolihari
gauranga-gunete jhure, nitya-lila
tare sphure,
se jana bhakati-adhikari
(3)
gaurangera sangi-gane, nitya-siddha
kori' mane,
se jay brajendra-suta-pas
sri-gauda-mandala-bhumi, jeba jane
cintamani,
tara hoy braja-bhume bas
(4)
gaura-prema-rasarnave, se tarange
jeba dube,
se radha-madhava-antaranga
grhe ba vanete thake, 'ha gauranga'
bo'le dake,
narottama mage tara sanga
Objaśnienie Jego Boskiej Miłości
A.C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady
Pieśnią tą Narottama dasa Thakura sławi
wspaniałość Pana Caitanyi. Gauranga odnosi się do Pana Caitanyi, który
ma jasną cerę. Ktoś, kto posiada jasną cerę nazywany jest gaura, a
ponieważ Pan Caitanya miał bardzo jasną cerę, dosłownie koloru stopionego
złota, był także nazywany Gaurasundara. Narottama dasa Thakura
mówi: gaurangera duti pada, jar dhana sampada, se jane bhakati-rasa-sar. Każdy,
kto przyjął dwie lotosowe stopy Pana Caitanyi może, zrozumieć prawdziwą istotę
służby oddania. Służba oddania jest bardzo trudna. Jakiś zwykły człowiek nie
może jej zrozumieć. Jak oznajmia Bhagavad-gita: "spośród wielu tysięcy
osób, które próbują osiągnąć doskonałość życia ludzkiego, jedynie kilku osiąga
ją w rzeczywistości i realizuje jaźn. A spośród wielu tysięcy takich
samozrealizowanych osób, może tylko jedna jest w stanie zrozumieć Krsnę."
Jak można, bez zrozumienia Krsny, zaangażować się w służbę dla Niego? Dlatego
służba dla Krsny nie jest zwykłą rzeczą. Ale na szczęście, jeśli ktoś podąża
śladami Pana Caitanyi ścieżką procesu prostego intonowania Hare Krsna, może
bardzo łatwo zrozumieć, czym jest służba oddania. Dlatego Narottama dasa
Thakura mówi, że należy przyjąć schronienie Pana Caitanyi i podążać w Jego
ślady, gdyż wtedy można zrozumieć istotę służby oddania.
Rozrywki Pana Caitanyi są bardzo przyjemne.
Podstawowe zasady ruchu Pana Caitanyi Mahaprabhu to intonowanie, tanczenie i
jedzenie krsna-prasada. Swoją główną siedzibą uczynił Jagannatha Puri,
gdzie tanczył, intonował, a potem nalegał, by rozdawać wielbicielom prasada.
Każdego dnia przychodziły setki ludzi, by intonować i tanczyć z Panem Caitanyą.
Gospodarz świątyni, król Orissy, Maharaja Prataparudra, wydał polecenie osobom
pracującym w świątyni, aby dostarczali wielbicielom Pana Caitanyi, tyle
prasada, ile zapragną. Dlatego Jego rozrywki są bardzo przyjemne: śpiewaj,
tancz i jedz prasada. Jeśli kogoś urzekły rozrywkiPana Caitanyi,
intonowanie, tanczenie i spożywanie prasada, jego serce zostanie
oczyszczone z wszelkich brudów. Serce każdego, kto przyłączy się do tego ruchu
śpiewania, tanczenia i jedzenia krsna-prasada, z pewnością zostanie
oczyszczone z wszelkich materialnych nieczystości. Narottama dasa Thakura
zauważa bardzo trafnie: gaurangera madhura-lila, jar karne pravasila, hrdoya
nirmala bhelo tar - jeśli ktoś pragnie oczyścić swoje serce, musi
przyłączyć się do ruchu Pana Caitanyi –do ruchu świadomości Krsny.
Pan Caitanya jest tak wspaniały, że osoba, która
przyjmuje święte imię Gaurasundary, Śri Krsny Caitanyi, natychmiast rozwija
miłość do Boga. Z reguły bhaktowie najpierw intonują Śri-krsna-caitanya,
prabhu nityananda, ponieważ podstawowym procesem oczyszczania serca
jest przywołanie łaski Pana Caitanyi, Pana Nityanandy i Ich towarzyszy. Lila
znaczy "rozrywki". Bez towarzystwa nie ma kwestii rozrywek, tak więc
Caitanya Mahaprabhu zawsze otoczony jest przez Swoich towarzyszy - Nityanandę,
Advaitę, Gadadhara, Śrivasę i wielu innych wielbicieli. Tar znaczy
"jego", hoy znaczy "jest pod wpływem", a premodoy
odnosi się do rozwinięcia miłości do Boga. Po prostu intonując śri-krsna-caitanya
prabhu nityananda, natychmiast rozwijamy miłość do Boga. Takiej osobie
Narottama dasa Thakura mówi "Brawo!"popierając ją w intonowaniu
imienia Pana Caitanyi i tanczeniu. Podobnie, gdy klaszczemy, mówimy
"Brawo!" tak i On mówi: jai bolihari "Wspaniale,
wyśmienicie!"
Następnie mówi: gauranga-gunete jhure,
nitya-lila tare sphure- jeśli ktoś docenia rozrywki Pana Caitanyi i odczuwa
ekstazę, a czasami płacze, ten proces natychmiast pomoże mu zrozumieć rozrywki
Radha-Krsny, które nazywane są nitya-lila. Miłosny pomiędzy Radha-Krsny
nie jest czymś tymczasowym. Tu, w tym materialnym świecie, widzimy tzw. miłość
między chłopcami, a dziewczętami, ale jest ona tymczasowa. Trwa przez kilka
miesięcy, kilka lat lub być może trochę dłużej. Ale jeśli ktoś pragnie trwałej
miłości, musi przyłączyć się do rozrywek Radha-Krsny. Po prostu przez
docenienie ruchu Pana Caitanyi, można natychmiast zrozumieć wieczne rozrywki
Radha-Krsny. Kto potrafi ogarnąć transcendentalne, wieczne rozrywki
Radha-Krsny, osiąga stan najwyższej doskonałości w służbie oddania.
Następny wiersz mówi: gaurangera sangi gane,
nitya siddha kori'mane. Sangi-gane znaczy "towarzysze".
Pan Caitanya jest zawsze w towarzystwie; nigdy nie jest sam. Nigdy nie widzimy
obrazów samego Pana Caitanyi. Musi tam być przynajmniej Pan Nityananda czy
Gadadhara Pandita. W rzeczywistości, gdziekolwiek przebywał Pan Caitanya, tam
gromadziło się wiele tysięcy wielbicieli. Tacy wielbiciele, a zwłaszcza Jego
najbliżsi, zaufani towarzysze byli nitya-siddha. W linii oddania są trzy
rodzaje doskonałych wielbicieli. Jeden nazywany jest sadhana-siddha.
Odnosi się to do osoby, która w nieugięty sposób stosowała zasady regulujące i
w ten sposób osiągnęła stan doskonałości. Osiągnięcie stanu doskonałości przez
przestrzeganie zasad regulujących nazywane jest sadhana-siddha. Innym
rodzajem wielbiciela jest kripa-siddha. Chociaż mógł nie przestrzegać
zasad regulujących bardzo ściśle, ale dzięki swojej postawie służenia został
szczególnie pobłogosławiony przez mistrza duchowego bądź Krsnę. Natychmiast
osiągnął stan doskonałości. Nitya-siddha oznacza tego, który nigdy nie
był zanieczyszczony przez materialną naturę. Ci sadhana-siddha i kripa-siddha
ulegli przynajmniej raz zanieczyszczeniu naturą materialną, zaś nitya-siddha
nigdy nie wchodzą w kontakt z naturą materialną. Wszyscy towarzysze Caitanyi
Mahaprabhu są nitya-siddha, czyli wiecznie doskonali. Nityananda Prabhu
jest Balaramą, bezpośrednią ekspansją Krsny; Advaita Prabhu jest Maha-Visnu
(jest także visnu-tattvą); Gadadhara Prabhu jest ekspansją Radharani; a Śrivasa
Thakura jest inkarnacją Narady. Są oni nitya-siddha, czyli
wiecznie doskonali. Nigdy nie byli niedoskonali. Nie mieli nigdy kontaktu z
materialnym zanieczyszczeniem. Powinniśmy zrozumieć, że tak jak Pan Caitanya
Mahaprabhu, czyli sam Krsna, jest transcendentalny, podobnie jego osobiści
towarzysze są także nitya-siddha, czyli wiecznie transcendentalni. Se
jay brajendra-suta-pas. Brajendra-suta znaczy Krsna. Po prostu przyjmując
to, że towarzysze Pana Caitanyi są wiecznie wyzwoleni, można zostać natychmiast
promowanym do transcendentalnej siedziby Pana Krsny.
Sri-gauda-mandala-bhumi. Gauda znaczy Bengal Zachodni. Pan Caitanya pojawił
się w Zachodnim Bengalu, Navadvipie i zwłaszcza tą część kraju owładnął ruchem
sankirtana. Ta część kraju jest szczególne ważna, ponieważ nie jest różna
od Vrindavany. Jest tak doskonała jak Vrindavana. Życie we Vrindavanie i życie
w Navadvipie są tym samym. Narottama dasa Thakura mówi: jeba jane cintamani.
Cintamani znaczy transcendentalna siedziba.Tara hoy braja-bhume bas.
Jeśli po prostu zrozumiesz, że Navadvipa nie jest różna od Vrindavany, wtedy
rzeczywiście mieszkasz we Vrindavanie. Nie należy myśleć, że taka osoba żyje w
Bengalu czy w jakimś kraju; miejsca, w których Pan Caitanya odbywał Swoje
rozrywki są równie doskonałe jak Vrindavana.
Rozdawanie miłości do Boga przez Pana Caitanyę
zostało porównane do oceanu (rasa-arnava). Jakiego rodzaju jest to
ocean? Nie słony, którego wody nie można skosztować. Woda tego oceanu jest tak
smakowita, że nawet jeśli wypijemy jedną kroplę, będziemy pragnąć jej coraz
więcej. Nie jest to zwykła oceaniczna woda, której nie można pić ze smakiem,
choćby to była kropla. Dlatego też nazywa się rasarnava. Ocean ten
poruszają fale, nie jest nieruchomy; ani bezosobowy, ani pusty. I tak jak ocean
zawsze tanczy z falami, podobnie transcendentalny ocean miłości do Krsny,
przedstawiony przez Pana Caitanyę, pokrywają niezliczone fale. Słychać
nieustanny szum. Należy zanurzyć się głęboko w tym oceanie. Jeśli znamy ten
sekret i zawołamy: "Niech zanurzę się głęboko w tym oceanie transcendentalnego,
miłosnego ruchu zapoczątkowanego przez Pana Caitanyę", natychmiast stajemy
się jednym z zaufanych wielbicieli Radhy i Krsny.
Dlatego Narottama dasa Thakura, podsumowuje tę
pieśn słowami: grhe ba vanete thake,'ha gauranga' bo'le dake. Nie trzeba
być proszącym o jałmużnę mnichem, czy też porzucać swojej rodziny i
społeczenstwa. Możesz pozostać tam, gdzie ci odpowiada, czy to jako gospodarz
domu, brahmacarin, vanaprastha, czy też jako sannyasin. Vanaprasthowie
i sannyasini powinni żyć w oddaleniu od miast. Vanete znaczy
"las". W dawnych czasach, ci, którzy rozwijali duchową świadomość
mieszkali w lesie, by uwolnić się od niepokojów miejskiego życia. Teraz jednak
nie jest to możliwe. W tym wieku nikt nie może udać się do lasu. To wymaga
praktyki, a nikt nie się uczył takiego stylu życia. Dlatego na ogół poleca się
mieszkać ze swoimi przyjaciółmi, żoną i dziećmi. Nie ma to większego znaczenia
Należy jednak podjąć proces świadomości Krsny - tak, jak zaprezentował go Pan
Caitanya.Nie jest to trudne. To, co rzeczywiście należy zrobić, to przyjąć ten
ruch Pana Caitanyi – śpiewanie, tanczenie i spożywanie krsna-prasada.
Nawet jeśli mamy rodzinę. Można po prostu usiąść, intonować Hare Krsna, pięknie
tanczyć, a następnie spożyć krsna-prasada. Każdy może to robić. Ci, którzy
wyrzekli się tego świata, sannyasini, także mogą to robić; nie ma
przeszkód. Dlatego Narottama dasa Thakura mówi, że nie ma znaczenia, czy ktoś
jest brahmacarinem, grihasthą, czy sannyasinem. "Jeśli
przyjąłeś takie zasady życia, pragnę twojego towarzystwa, ponieważ jesteś
wielbicielem Pana Caitanyi". W ten sposób Narottama dasa Thakura konczy tę
pieśn.
Savarana-Sri-gaura-pada-padme
Prarthana
Modlitwa do lotosowych stóp Sri
Gaurangi
(1)
sri-krsna-caitanya prabhu doya koro
more
toma bina ke dayalu jagat-samsare
(2)
patita-pavana-hetu tava avatara
mo sama patita prabhu na paibe ara
(3)
ha ha prabhu nityananda premananda
sukhi
krpabalokana koro ami boro duhkhi
(4)
doya koro sita-pati advaita gosai
tava krpa-bale pai caitanya-nitai
(5)
ha ha svarup, sanatana, rupa,
raghunatha
bhatta-juga, sri-jiva, ha prabhu
lokanatha
(6)
doya koro sri-acarya prabhu
srinivasa
ramacandra-sanga mage narottama-dasa
Tę pieśn ułożył Narottama dasa Thakura. Modli
się do Pana Caitanyi: "Mój drogi Panie, proszę bądź dla mnie łaskawy, gdyż
któż może być bardziej miłosierny we wszystkich trzech światach niż Ty?".
Rzeczywiście jest to faktem. Nie tylko Narottama dasa Thakura, ale także Rupa
Gosvami modlił się do Pana Caitanyi w ten sposób. Podczas pierwszego spotkania
Pana Caitanyi i Rupy Gosvamiego w Prayag (Allahabad), Śrila Rupa Gosvami
powiedział, "Mój drogi Panie, jesteś najbardziej wspaniałomyślną ze
wszystkich inkarnacji, ponieważ rozdajesz miłość do Krsny." Kiedy Krsna
osobiście był tutaj, prosił nas o podporządkowanie się, lecz nie rozdawał
Siebie tak łatwo. Stawiał warunki – Najpierw podporządkuj się". Ale Pan
Caitanya, chociaż jest Samym Krsną, nie stawia takich warunków. Po prostu :
"Weź miłość do Krsny". Dlatego Pan Caitanya jest uznany za
najbardziej wspaniałomyślną inkarnację. Narottama dasa Thakura mówi:
"Proszę bądź dla mnie łaskawy. Jesteś tak wspaniałomyślny, ponieważ widząc
upadłe dusze tego wieku bardzo im współczujesz, ale powinieneś również
wiedzieć, że ja jestem najbardziej upadły." Nikt nie upadł niżej ode mnie.
Patita-pavana-hetu tava avatara.Twoja inkarnacja ma właśnie nawrócić
upadłe, uwarunkowane dusze, ale zapewniam Cię, że nie znajdziesz bardziej
upadłej duszy, niż ja. Dlatego mam pierwszenstwo".Następnie modli się do
Pana Nityanandy: Ha ha prabhu nityananda, premananda sukhi. Mój drogi
Panie Nityanando, zawsze radujesz się duchowym szczęściem. Przyszedłem do
Ciebie, ponieważ zawsze wyglądasz na bardzo szczęśliwego, a jestem najbardziej
nieszczęśliwy. Jeśli łaskawie spojrzysz na mnie, może także stanę się szczęśliwy".
Potem Narottama dasa Thakura modli się do Advaity Prabhu: doya koro
sita-pati advaita gosai: Mój drogi Advaito Prabhu, mężu Sity (Żona Advaity
Prabhu nosiła imię Sita., dlatego czasami nazywany jest sita-pati.)
jesteś taki łaskawy. Proszę bądź łaskawy dla mnie. Jeśli Ty będziesz dla mnie
łaskawy, to Pan Caitanya i Pan Nityananda w naturalny sposób będą także mi
łaskawi." W rzeczywistości, to Advaita Prabhu zaprosił Pana Caitanyę do
tego świata. Kiedy Advaita Prabhu spostrzegł, że wszystkie upadłe dusze
pochłanięte są zadowalaniem zmysłów, a nie świadomością Krsny, poczuł wielkie
współczucie dla nich, a jednocześnie czuł się niezdolny do nawrócenia ich
wszystkich. Dlatego modlił się do Pana Krsny: "Proszę przyjdź osobiście.
Bez Twojej obecności nie jest możliwe wyzwolenie tych upadłych dusz." W
ten sposób, w odpowiedzi na Jego zaproszenie pojawił się Pan Caitanya. Dlatego
Narottama dasa Thakura modli się do Advaity Prabhu, "Jeśli ty okażesz mi
Swoja przychylność, także Pan Caitanya i Pan Nityananda będą dla mnie
łaskawi". Następnie modli się do Gosvamich: ha ha svarup, sanatana,
rupa, raghunatha... Svarup odnosi się do osobistego sekretarza Pana
Caitanyi, Svarupa Damodara, który przebywał zawsze z Caitanyą Mahaprabhu i
natychmiast organizował wszystko, czego zapragnął Pan Caitanya Mahaprabhu. Dwaj
osobiści służący, Svarupa Damodara i Govinda, stale przebywali z Panem
Caitanyą. Dlatego Narottama Thakura modli się także do Svarupa Damodary, a
następnie do sześciu Gosvamich, kolejnych uczniów Pana Caitanyi: Śri Rupy
Gosvamiego, Śri Sanatany Gosvamiego, Śri Bhatta Raghunathy Gosvamiego, Śri
Gopala Bhatty Gosvamiego, Śri Jivy Gosvamiego i Śri Raghunatha dasa Gosvamiego.
Pan Caitanya polecił tym sześciu Gosvamim, aby rozprzestrzenili ten ruch
świadomości Krsny. Narottama dasa Thakura modli się także o ich łaskę.
Po sześciu Gosvamich następnym acaryą był
Śrinivasavncarya. W rzeczywistości, Narottama
dasa Thakura był w sukcesji uczniów, następcą Śrinivasa ncaryi prawie mu
współczesnym, a osobistym przyjacielem Narottama dasa Thakury był Ramacandra
Cakravarti. Dlatego modli się, "Zawsze pragnę towarzystwa
Ramacandry". Pragnie towarzystwa wielbiciela. Cały proces polega na tym,
że zawsze powinniśmy modlić się o łaskę wyższych acaryów i mieć towarzystwo
czystych wielbicieli. Wtedy łatwiejszym będzie uczynienie postępu w świadomości
Krsny i osiągnięcie łaski Pana Caitanyi i Pana Krsny . Takie jest sedno i treść
tej pieśni śpiewanej przez Narottama dasa Thakurę.
Sri Guru-vandana
Wielbienie Śri Guru
(1)
sri-guru-carana-padma,
kevala-bhakati-sadma
bando mui savadhana mate
jahara prasade bhai, e bhava toriya
jai,
krsna-prapti hoy jaha ha'te
(2)
guru-mukha-padma-vakya, cittete
koriya aikya,
ar na koriho mane asa
sri-guru-carane rati, ei se
uttama-gati,
je prasade pure sarva asa
(3)
cakhu-dan dilo jei, janme janme
prabhu sei,
divya-jnan hrde prokasito
prema-bhakti jaha hoite, avidya
vinasa jate,
vede gay jahara carito
(4)
sri-guru karuna-sindhu, adhama
janara bandhu,
lokanath lokera jivana
ha ha prabhu koro doya, deho more
pada-chaya,
ebe jasa ghusuk tribhuvana
(prabhupada patita-pavana)
(dua pade loila sarana)
1) Lotosowe
stopy naszego mistrza duchowego są jedyną drogą, którą możemy dojść do czystej
służby oddania. Skłaniam się do Jego lotosowych stóp z wielka czcią i bojaźnią.
Dzięki jego łasce można przekroczyć ten ocean materialnych nieszczęść i
osiągnąć łaskę Krsny.
2) Moim
jedynym pragnieniem jest oczyszczenie mojej świadomości słowami emanującymi z
jego lotosowych ust. Przywiązanie do jego lotosowych stóp jest doskonałością,
która spełnia wszystkie pragnienia.
3) Mistrz
duchowy otwiera moje niewidzące oczy i wypełnia moje serce transcendentalną
wiedzą. Jest moim Panem narodziny po narodzinach. Od niego emanuje ekstatyczna prema
i dzięki niemu ignorancja jest zniszczona. Pisma wedyjskie opiewają jego
charakter.
4) Nasz
mistrz duchowy jest oceanem łaski, przyjacielem biednych oraz panem i mistrzem
wielbicieli. O mistrzu! Bądź łaskawy dla mnie i daj mi cien Twoich lotosowych
stóp. Twoja sława jest szerzona we wszystkich trzech światach. Szukam
schronienia u twoich lotosowych stóp (Śrila Prabhupada wyzwolicielu upadłych
dusz!)
Sri Rupa Manjari pada
(1)
sri-rupa-manjari-pada, sei mora
sampada,
sei mor bhajana-pujana
(2)
sei mora prana-dhana, sei mora abharana,
sei mor jivanera jivana
(3)
sei mora rasa-nidhi, sei mora
vancha-siddhi,
sei mor vedera dharama
(4)
sei brata, sei tapa, sei mora
mantra-japa,
sei mor dharama-karama
(5)
anukula ha'be vidhi, se pade hoibe
siddhi,
nirakhibo e dui nayane
(6)
se-rupa madhuri-rasi, prana-kuvalaya
sasi,
praphullita habe nisi-dine
(7)
tuva adarsana-ahi, garale jaralo
dehi,
ciro-dina tapita jivana
(8)
ha ha rupa koro doya, deho more
pada-chaya,
narottama loilo sarana
1) Lotosowe
stopy Śri Rupy Manjari są moim skarbem, moją służbą oddania i obiektem mojego
uwielbienia.
2) Nadają
sens mojemu życiu i są jego wewnętrzną siłą.
3) Są
szczytem rasy, są godną osiągnięcia doskonałością. Dla mnie są prawem
wedyjskich pism.
4) Są
znaczeniem wszelkich moich postów i pokut oraz cichego wypowiadania mantr. Są
podstawą religii i działania.
5) Przez
oczyszczający proces pomyślnej służby oddania można osiągnąć doskonałość i
zdolność widzenia swoimi oczami.
6) Transcendentalna
postać Śri Rupy Manjari świeci w moim sercu niczym księżyc, dlatego moje serce
błyszczy i bije. Innymi słowy, zwykły księżyc rozświetla noc, a jego blask
oświetla różne obiekty; ale księżycowy blask Śri Rupy Manjari w sercu czyni je
zdolnym do odbicia tego światła w kierunku nieba duchowego. Ten księżyc świeci
nie tylko w nocy, ale i w dzien.
7) Twoja
nieobecność przed moimi oczami jest jak dawka silnej trucizny i dlatego będę
cierpiał do konca mojego życia.
8) Narottama
dasa Thakura oznajmia: "Proszę okaż swoją łaskę i daj mi cien twoich
lotosowych stóp".
|