Pieśni Narottama dasa Thakura:

Ista-deve vijnapti

Lalasamayi Prarthana

Manah-siksa

Nama-sankirtana

Sakhi-vrnde vijnapti

Saparsada-bhagavad-viraha-janita-vilapa

Savarana-sri-gaura-mahima

Savarana-sri-gaura-pada-padme Prarthana

Sri Rupa Manjari pada

Ista-deve vijnapti

(1)

hari! hari! bifale janama gonainu

manusya-janama paiya, radha-krsna na bhajiya

janiya suniya bisa khainu

(2)

golokera prema-dhana, hari-nama-sankirtana,

rati na janmilo kene tay

samsara-bisanale, diba-nisi hiya jvale,

juraite na koinu upay

(3)

brajendra-nandana jei, saci-suta hoilo sei,

balarama hoilo nitai

dina-hina jata chilo, hari-name uddharilo,

tara saksi jagai madhai

(4)

ha ha prabhu nanda-suta, vrsabhanu-suta-juta,

koruna karoho ei-baro

narottama-dasa koy, na theliho ranga pay,

toma bine ke ache amara

1)         O Panie Hari, zmarnowałem swoje życie. Osiągnąwszy ludzkie narodziny umyślnie piłem truciznę, nie wielbiąc Radhy i Krsny.

2)        Skarb boskiej miłości z Goloka Vrindavany zstąpił do tego świata w formie zbiorowego intonowania świętych imion Pana Hari. Dlaczego atrakcja do tego intonowania nigdy się u mnie nie pojawiła? Dzien i noc trucizna materializmu wypala moje serce, a ja nie próbowałem się od niej uwolnić w żaden sposób.

3)        Pan Krsna, który jest synem króla Vrajy, stał się synem Śaci (Panem Caitanyą), a Balarama narodził się jako Nitai. Święte imię wyzwoliło wszystkie grzesne i niegodziwe dusze. Dowodem tego są dwaj grzesnicy, Jagai i Madhai.

4)        O Panie Krsno, synu Nandy, towarzyszu córki Vrisabhanu, proszę okaż mi łaskę. Narottama dasa mówi: "O Panie, proszę nie odpychaj mnie od Swych czerwonawych lotosowych stóp, bo kogo, poza Tobą, mogę kochać ?"

Lalasamayi Prarthana

(1)

'gauranga' bolite habe pulaka-sarira

'hari hari' bolite nayane ba'be nira

(2)

ara kabe nitai-cander koruna hoibe

samsara-basana mora kabe tuccha ha'be

(3)

visaya chariya kabe suddha ha'be mana

kabe hama herabo sri-brndabana

(4)

rupa-raghunatha-pade hoibe akuti

kabe hama bujhabo se jugala-piriti

(5)

rupa-raghunatha-pade rahu mora asa

prarthana koroye sada narottama-dasa

Objaśnienie Jego Boskiej Miłości A. C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady

Tę pieśn śpiewał Narottama dasa Thakura, wielki wielbiciel i acarya w Gaudiya Vaisnava-sampradayi, sukcesji uczniów zstępującej od Pana Caitanyi. Narottama dasa Thakura napisał wiele pieśni, które zostały uznane przez wszystkich Vaisnavów za autorytatywne. Śpiewał te pieśni w prostym, bengalskim języku, ale ich głęboka treść jest bardzo wzniosła. W tej pieśni mówi on: 'gauranga' bolite habe pulaka sarira - ten osiągnął doskonałość intonowania, którego ciało natychmiast drży, gdy tylko zaczyna intonować imię Pana Gaurangi. Tego stanu nie należy imitować, ale Narottama dasa Thakura pyta: "Kiedy przyjdzie ta pomyślna chwila, gdy moje ciało będzie drżało na dźwięk imienia Pana Gaurangi.A następnie - hari hari bolite nayane ba'be nira: - kiedy pojawią się łzy w moich oczach podczas intonowania Hare Krsna. Następnie mówi: - ara kabe nitai- cander koruna hoibe. Wszyscy prosimy Pana Nityanandę o łaskę. Nityananda jest oryginalnym mistrzem duchowym, a wiec musimy zbliżyć się do Gaurangi, Pana Caitanyi, poprzez łaskę Pana Nityanandy. A jakie symptomy wykazuje osoba, która osiągnęła bezprzyczynową łaskę Pana Nityanandy? Narottama dasa Thakura mówi, że osoba taka wyróżnia się tym, że nie ma więcej materialnych pragnien. Zwrotka druga - samsara-basana - znaczy pragnienie materialnego szczęścia" i Narottama dasa zastanawia się, kiedy stanie się ono nieistotne. Oczywiście, jak długo posiadamy ciało jesteśmy zmuszeni przyjmować tak wiele materialnych rzeczy, ale nie powinniśmy tego robić w duchu zadowalania zmysłów, a jedynie by utrzymać ciało i duszę razem. Narottama dasa mówi dalej: rupa-raghunatha-pade hoibe akuti: "Kiedy będę studiował z ochotą i zapałem, książki napisane przez sześciu Gosvamich?" Akuti oznacza "zapał". Rupa Gosvami jest ojcem służby oddania, ponieważ napisał książkę zatytułowaną Bhakti-rasamrita-sindhu, w której zawarł cenne wskazówki dotyczące służby oddania. Te tematy są także dyskutowane w Caitanya-caritamricie i w innych książkach. Daliśmy streszczenie tych wskazówek w naszej książce Nauki Pana Caitanyi (Złoty Avatara). Należy poznać miłosne rozrywki Radha-Krsny poprzez nauki sześciu Gosvamich. Narottama dasa Thakura instruuje nas byśmy nie próbowali zrozumieć małżenskiej miłości Radha-Krsny własnymi siłami. Powinniśmy starać się zrozumieć tą yugala-piriti (miłość małżenską), pod kierunkiem sześciu Gosvamich. Tak długo jak umysł zbytnio pochłaniają materialistycze myśli, nie można wejść do królestwa Vrindavany. Ale Narottama dasa Thakura mówi:visaya chariya kabe śuddha ha'be mana - "Gdy mój umysł będzie w pełni oczyszczony, wolny od materialnych trosk i pragnien, wtedy będę w stanie poznać Vrindavanę i miłość małżenskRadhy i Krsny. To będzie sukcesem w moim życiu duchowym".

Manah-siksa

(1)

nitai-pada-kamala, koti-candra-susitala,

je chayay jagata juray

heno nitai bine bhai, radha-krsna paite nai,

drdha kori' dharo nitair pay

(2)

se sambandha nahi ja'r, brtha janma gelo ta'r,

sei pasu boro duracar

nitai na bolilo mukhe, majilo samsara-sukhe,

vidya-kule ki koribe tar

(3)

ahankare m ta hoiya, nitai-pada pasariya,

asatyere satya kori mani

nitaiyer koruna habe, braje radha-krsna pabe,

dharo nitai-carana du'khani

(4)

nitaiyer carana satya, tahara sevaka nitya,

nitai-pada sada koro asa

narottama boro dukhi, nitai more koro sukhi,

rakho ranga-caranera pasa

Objaśnienia Jego Boskiej Miłości A. C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady

Tę bardzo piękną pieśn śpiewał Narottama dasa Thakura. Wskazuje w niej, że nitai-pada, lotosowe stopy Pana Nityanandy (kamala oznacza "lotosowe", a pada oznacza "stopy") są schronieniem, gdzie znajdziesz kojący blask, nie jednego, a milionów księżyców. Spróbujmy tylko sobie wyobrazić moc kojącego blasku milionów księżyców. W tym materialnym świecie (jagat), który zmierza do piekła, zawsze pali się intensywny ogien i każdy tutaj zmaga się ciężko nie znajdując spokoju. Dlatego, jeśli świat pragnie prawdziwego pokoju, powinien przyjąć schronienie u lotosowych stóp Pana Nityanandy, które chłodzą niczym blask miliona księżyców. Juraya znaczy "ulga". Jeśli ktoś naprawdę pragnie ulgi w walce o egzystencję i pragnie zgasić gorejący ogien materialnego cierpienia, Narottama dasa Thakura radzi, "przyjmij schronienie Pana Nityanandy".

            Jaki będzie rezultat przyjęcia schronienia lotosowych stóp Pana Nityanandy? Mówi on: heno nitai bine bhai. Dopóki nie przyjmie się schronienia w cieniu lotosowych stóp Pana Nityanandy i później: radha-krsna-paite nai dopóty bardzo trudno będzie zbliżyć się do Radha-Krsny. Celem tego ruchu świadomości Krsny jest umożliwienie nam zbliżenia się do Radha-Krsny i towarzyszenie Najwyższemu Panu w Jego wzniosłym tancu przyjemności. Narottama dasa Thakura wyjawia, że jeśli ktoś naprawdę pragnie przyłączyć się do tanecznej grupy Radhy i Krsny, to należy przyjąć schronienie lotosowych stóp Pana Nityanandy.Następnie mówi: se sambandha nahi ja'r, brtha janma gelo ta'r - każdy kto nie ma związku z Nitynandą, zmarnował swoje ludzkie narodziny. Także w innej pieśni, Narottama dasa oznajmia: hari hari bifale janama gonainu - każdy, kto nie zbliża się do Radha-Krsny poprzez relację z Nityanandą, po prostu zmarnował swoje życie. Britha znaczy " bezużyteczny", janma oznacza "życie", ta'r znaczy "jego" a sambandha oznacza "relacja". Każdy kto nie rozwija związku z Nityanandą po prostu marnuje błogosławienstwo ludzkiej formy życia. Dlaczego? Sei pasu boro duracar. Sei znaczy "ten", paśu znaczy "zwierzę" a duracar znaczy "niewłaściwie zachowujący się" lub "najgorzej zachowujący się". Bez wzniesienia się do świadomości Krsny przez łaskę Pana Caitanyi i Nityanandy, życie jest zwyczajnie marnowane na wykorzystywanie zwierzęcych skłonności do zadowalania zmysłów. Narottama dasa stwierdza, że zwykłe zwierzęta można poskromić, ale kiedy istota ludzka ulega zezwierzęceniu, to staje się najbardziej przerażającą, ponieważ jej nie można ujarzmić. Zwyczajne koty i psy, czy nawet tygrys, można oswoić, ale kiedy człowiek podąża własną drogą i odrzuca odpowiednie dla ludzkiej formy życia zajęcia w świadomości Krsny, jego wyższa inteligencja będzie zwyczajnie roztwoniona. Ustanowienie prawa nie zmieni złodzieja w uczciwego człowieka – ponieważ jego serce jest zanieczyszczone. Każdy widzi, że rząd karze kryminalistów, i również pisma święte mówią o karze w piekle. Lecz mimo to demoniczne osoby nie przestają łamać prawa. A cóż takiego robią? nitai na bolilo mukhe. Ponieważ nie wiedzą, kim jest Nityananda, nigdy nie wypowiadają imion Pana Nityanandy i Pana Caitanyi. Majilo znaczy "staje się pochłonięty". Pochłania ich tak zwane materialne szczęście. Nie dbają o to, kim jest Pan Caitanya i Pan Nityananda i dlatego pogrążają się w materialnej egzystencji.Vidya-kule ki koribe tar. Jeśli ktoś nie ma relacji z Panem Nityanandą i nie przychodzi do świadomości Krsny, jego vidya, czyli tak zwane wykształcenie, i kula, czyli narodziny w arystokratycznej rodzinie czy narodzie, nie ocalą go. Bez względu na to, czy urodził się w wielkiej rodzinie czy narodzie, czy też ma wysokie wykształcenie, prawa natury zadziałają, i w momencie śmierci skonczy się jego praca i otrzyma następne ciało stosownie właśnie do skutków tej pracy. Dlaczego te ludzkie zwierzęta postępują w taki sposób? Ahankare matta hoiya, nitai-pada pasariya. Są szaleni z powodu fałszywej koncepcji cielesnego życia i dlatego zapomnieli o swoim wiecznym związku z Nityanandą później: radha-krsna-paite nai. Takie osoby przyjmują iluzoryczną energię za prawdziwą. Asatyere satya kori mani. Asatyere odnosi się do tego, co nie jest rzeczywiste, innymi słowy jest to maya. Maya oznacza coś, co nie istnieje trwale, ale jest jedynie tymczasową iluzją. Osoby, które nie maja kontaktu z Nityanandą przyjmują to iluzoryczne ciało za rzeczywistość. Narottama dasa Thakura stwierdza następnie, nitaiyer koruna habe, braje radha-krsna pabe. Jeśli rzeczywiście pragniesz osiągnąć towarzystwo Radha-Krsny, musisz najpierw zdobyć łaskę Pana Nityanandy. Jeśli będzie łaskawy dla ciebie, wtedy będziesz mógł zbliżyć się do Radha-Krsny—dharo nitai-carana du'khani. Narottama dasa radzi, by mocno trzymać się lotosowych stóp Pana Nityanandy.

Następnie zaś mówi, nitai-carana satya. Nie powinno się błędnie myśleć, że lotosowe stopy Nityanandy mogą okazać się czymś w rodzaju mayi, czyli iluzji. Dlatego Narottama dasa potwierdza, nitai-carana satya: lotosowe stopy Nityanandy nie są iluzją; one są faktem. Tahara sevaka nitya: osoba, która angażuje się w transcendentalną, miłosną służbę dla Nityanandy jest także transcendentalna. Jeśli ktoś angażuje się w transcendentalna, miłosną służbę dla Nityanandy w świadomości Krsny, natychmiast osiąga swoją transcendentalną pozycję na duchowej platformie, która jest wieczna i pełna szczęścia.                                                                                            Dlatego radzi: zawsze próbuj złapać lotosowe stopy Pana Nityanandy.Narottama boro dukhi Narottama dasa Thakura, acarya, gra rolę osoby nieszczęśliwej, w rzeczywistości reprezentując nas. Mówi, "Mój drogi Panie, jestem bardzo nieszczęśliwy. Nitai more koro sukhi. Dlatego modlę się do Pana Nityanandy, by uczynił mnie szczęśliwym. Rakho ranga-caranera pasa. Proszę trzymaj mnie w kąciku Twoich lotosowych stóp".

Nama-sankirtana

(1)

hari haraye namah krsna yadavaya namah

yadavaya madhavaya kesavaya namah

(2)

gopala govinda rama sri-madhusudana

giridhari gopinatha madana-mohana

(3)

sri-caitanya-nityananda sri-advaita-sita

hari guru vaisnava bhagavata gita

(4)

sri-rupa sanatana bhatta-raghunath

sri-jiva gopala-bhatta dasa-raghunath

(5)

ei chay gosair kori carana vandan

jaha hoite bighna-nas abhista-puran

(6)

ei chay gosai jar — mui tar das

ta-sabara pada-renu mora panca-gras

 (7)

tadera carana-sebi-bhakta-sane bas

janame janame hoy ei abhilas

(8)

ei chay gosai jabe braje koila bas

radha-krsna-nitya-lila korila prakas

(9)

anande bolo hari bhaja vrndavan

sri-guru-vaisnava-pade majaiya man

(10)

sri-guru-vaisnava-pada-padma kori as

nama-sankirtana kohe narottama das

Objaśnienie Jego Boskiej Miłości A.C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady

Ta pieśn Śrila Narottama dasa Thakura jest bardzo sławna wśród wielbicieli w Bengalu i Orissie. Kiedy Pan Caitanya powrócił z Gayi, gdzie dostał inicjację od Śri Iśvary Puriego, całkowicie zatracił się w wierze. Jego studenci gramatyki nigdy wcześniej nie znali Go takim. Zamiast nauczania zwykłej gramatyki, Pan Caitanya wyjaśniał każde zdanie w taki sposób, że każde sanskryckie słowo i każda litera wskazywała na Krsnę. Później, ten rodzaj gramatyki został rozwinięty przez Śrila Jivę Gosvamiego w książce zatytułowanej: Hari-namamrita vyakarana (Gramatyka Nektaru i Imienia Śri Hari). Ale studenci Pana Caitanyi myśląc, że ich nauczyciel oszalał, nacierali Jego głowę olejem Visnu, gdyż ten olej schładza umysł. W koncu zapytali Go: "Mówisz, że wszystko oznacza Krsnę i ostatecznie powinniśmy zawsze intonować imiona Krsny. Więc jak mielibyśmy to robić?" Wtedy Pan Caitanya, klaszcząc w ręce, zaczął śpiewać imiona Krsny i tak rozpoczął Swój ruch nama sankirtana. Imiona, które wtedy zaśpiewał to pierwsze dwie linijki tej pieśni; Narottama dasa Thakura, a także inni, umieścili te imiona na początku swoich prac, by zachować te wydarzenia w pamięci wszystkich.

Narottama dasa Thakura intonuje imiona Pana Caitanyi, Nityanandy, Śri Advaity i Sity (małżonki Pana Advaity). Ponieważ Pan Hari, mistrz duchowy, a także Śrimad Bhagavad-gita znajdują się na tej samej transcendentalnej platformie, ofiarowuje się im taki sam szacunek. Następnie Śrila Narottama dasa intonuje imiona sześciu Gosvamich. "Ofiarowuję moje pokłony u ich stóp, które niszczą cierpienie nagromadzone przez wiele długich lat. Jestem sługą tych sześciu Gosvamich, a kurz z ich lotosowych stóp jest pięcioma rodzajami mojego pożywienia. Służenie ich lotosowym stopom i przebywanie w towarzystwie bhaktów są moimi jedynymi zajęciami, narodziny po narodzinach". W czasie swojego pobytu we Vrindavanie sześciu Gosvamich objawiło wieczne, transcendentalne rozrywki Śri Śri Radha-Krsny. Przed pojawieniem się Pana Caitanyi, dokładna lokalizacja miejsc rozrywek Pana Krsny nie była znana, dlatego Pan Caitanya polecił Gosvamim, aby odszukali te święte miejsca i zbudowali tam świątynie. Świątynia Śri Radha-Damodara jest położona niedaleko miejsca, gdzie odbywał się taniec rasa. Śrila Rupa Gosvami i inni Gosvami zbierali się tam i dyskutowali na temat swoich prac literackich, które naukowo wyjaśniały najdoskonalsze rozrywki Śri-Śri Radha-Krsny. Narottama dasa Thakura mówi, "W wielkiej ekstazie wykrzykuj imiona Pan Hari i służ prawdziwemu, transcendentalnemu mistrzowi i wielbicielom". Konczy słowami, "Pokładając całą nadzieję w lotosowych stopach mojego guru i świętych Vaisnavach, Narottama dasa śpiewa sankirtana Pana Hari: "Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare".

Sakhi-vrnde vijnapti

Modlitwa do Sakhi (z Prarthana)

(1)

radha-krsna prana mora jugala-kisora

jivane marane gati aro nahi mora

 (2)

kalindira kule keli-kadambera vana

ratana-bedira upara bosabo du'jana

(3)

syama-gauri-ange dibo candanera gandha

amara dhulabo kabe heri mukha-candra

(4)

gathiya malatir mala dibo dohara gale

adhare tuliya dibo karpura-tambule

(5)

lalita visakha-adi jata sakhi-vrnda

ajnaya koribo seba caranaravinda

(6)

sri-krsna-caitanya- prabhur daser anudasa

seva abhilasa kore narottama-dasa

1)         Ta boska para, Śri Radha i Krsna, jest moim życiem i duszą. W czasie życia czy w chwili śmierci nie mam innego schronienia poza Nimi.

2)         W lesie małych drzew kadamba nad brzegiem Yamuny, posadzę tę boską parę na tronie, zrobionym z błyszczących klejnotów.

3)         Namaszczę Ich ciemną i jasną postać, papką sandałową pachnącą cuyą i powachluję Im camarą. Ach, kiedy zobaczę Ich księżycowi podobne twarze?

4)         Po zrobieniu girland z kwiatów malati, założę je Im na szyje i ofiaruję Ich lotosowym ustom tambulę pachnącą kamforą.

5)         Za pozwoleniem wszystkich sakhich, którym przewodzą Lalita i Viśakha, będę służył lotosowym stopom Radhy i Krsny.

6)         Narottama dasa, sługa sługi Śri Krsny Caitanyi Prabhu, tęskni za służbą dla tej boskiej pary.

Saparsada-bhagavad-viraha-janita-vilapa

Lament z powodu rozłąki z Panem i Jego towarzyszami

(z Prarthana)

(1)

je anilo prema-dhana koruna pracur

heno prabhu kotha gela acarya-thakur

(2)

kaha mora svarup rupa kaha sanatan

kaha dasa raghunatha patita-pavan

(3)

kaha mora bhatta-juga kaha kaviraj

eka-kale kotha gela gora nata-raj

(4)

pasane kutibo matha anale pasibo

gauranga gunera nidhi kotha gele pabo

(5)

se-saba sangira sange je koilo bilas

se-sanga na paiya kandde narottama das

1)         Przyniósł skarb boskiej miłości i przepełniało go współczucie i miłosierdzie – gdzie odeszła taka osoba jak Śrinivasa Acarya?

2)         Gdzie są moi Svarupa Damodara i Rupa Gosvami? Gdzie jest Sanatana? Gdzie jest Raghunatha dasa, zbawiciel upadłych?

3)         Gdzie są moi Raghunatha Bhatta i Gopala Bhatta, i gdzie jest Krsnadasa Kaviraja? Dokąd niespodziewanie odszedł wielki tancerz, Pan Gauranga?

4)         Roztrzaskam swoją głowę o kamien i wejdę w ogien. Gdzież znajdę Pana Gaurangę, źródło wszelkich cudownych cech?

5)         Nie mogąc osiągnąć towarzystwa Pana Gaurangi, ani wszystkich tych wielbicieli, z którymi odbywał On Swoje rozrywki, Narottama dasa po prostu płacze.

Savarana-Sri-gaura-mahima

(1)

gaurangera duti pada, jar dhana sampada,

se jane bhakati-rasa-sar

gaurangera madhura-lila, jar karne pravesila,

hrdoya nirmala bhelo tar

(2)

je gaurangera nama loy, tara hoy premodoy,

tare mui jai bolihari

gauranga-gunete jhure, nitya-lila tare sphure,

se jana bhakati-adhikari

 (3)

gaurangera sangi-gane, nitya-siddha kori' mane,

se jay brajendra-suta-pas

sri-gauda-mandala-bhumi, jeba jane cintamani,

tara hoy braja-bhume bas

(4)

gaura-prema-rasarnave, se tarange jeba dube,

se radha-madhava-antaranga

grhe ba vanete thake, 'ha gauranga' bo'le dake,

narottama mage tara sanga

Objaśnienie Jego Boskiej Miłości A.C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady

Pieśnią tą Narottama dasa Thakura sławi wspaniałość Pana Caitanyi. Gauranga odnosi się do Pana Caitanyi, który ma jasną cerę. Ktoś, kto posiada jasną cerę nazywany jest gaura, a ponieważ Pan Caitanya miał bardzo jasną cerę, dosłownie koloru stopionego złota, był także nazywany Gaurasundara. Narottama dasa Thakura mówi: gaurangera duti pada, jar dhana sampada, se jane bhakati-rasa-sar. Każdy, kto przyjął dwie lotosowe stopy Pana Caitanyi może, zrozumieć prawdziwą istotę służby oddania. Służba oddania jest bardzo trudna. Jakiś zwykły człowiek nie może jej zrozumieć. Jak oznajmia Bhagavad-gita: "spośród wielu tysięcy osób, które próbują osiągnąć doskonałość życia ludzkiego, jedynie kilku osiąga ją w rzeczywistości i realizuje jaźn. A spośród wielu tysięcy takich samozrealizowanych osób, może tylko jedna jest w stanie zrozumieć Krsnę." Jak można, bez zrozumienia Krsny, zaangażować się w służbę dla Niego? Dlatego służba dla Krsny nie jest zwykłą rzeczą. Ale na szczęście, jeśli ktoś podąża śladami Pana Caitanyi ścieżką procesu prostego intonowania Hare Krsna, może bardzo łatwo zrozumieć, czym jest służba oddania. Dlatego Narottama dasa Thakura mówi, że należy przyjąć schronienie Pana Caitanyi i podążać w Jego ślady, gdyż wtedy można zrozumieć istotę służby oddania.

Rozrywki Pana Caitanyi są bardzo przyjemne. Podstawowe zasady ruchu Pana Caitanyi Mahaprabhu to intonowanie, tanczenie i jedzenie krsna-prasada. Swoją główną siedzibą uczynił Jagannatha Puri, gdzie tanczył, intonował, a potem nalegał, by rozdawać wielbicielom prasada. Każdego dnia przychodziły setki ludzi, by intonować i tanczyć z Panem Caitanyą. Gospodarz świątyni, król Orissy, Maharaja Prataparudra, wydał polecenie osobom pracującym w świątyni, aby dostarczali wielbicielom Pana Caitanyi, tyle prasada, ile zapragną. Dlatego Jego rozrywki są bardzo przyjemne: śpiewaj, tancz i jedz prasada. Jeśli kogoś urzekły rozrywkiPana Caitanyi, intonowanie, tanczenie i spożywanie prasada, jego serce zostanie oczyszczone z wszelkich brudów. Serce każdego, kto przyłączy się do tego ruchu śpiewania, tanczenia i jedzenia krsna-prasada, z pewnością zostanie oczyszczone z wszelkich materialnych nieczystości. Narottama dasa Thakura zauważa bardzo trafnie: gaurangera madhura-lila, jar karne pravasila, hrdoya nirmala bhelo tar - jeśli ktoś pragnie oczyścić swoje serce, musi przyłączyć się do ruchu Pana Caitanyi –do ruchu świadomości Krsny.

Pan Caitanya jest tak wspaniały, że osoba, która przyjmuje święte imię Gaurasundary, Śri Krsny Caitanyi, natychmiast rozwija miłość do Boga. Z reguły bhaktowie najpierw intonują Śri-krsna-caitanya, prabhu nityananda, ponieważ podstawowym procesem oczyszczania serca jest przywołanie łaski Pana Caitanyi, Pana Nityanandy i Ich towarzyszy. Lila znaczy "rozrywki". Bez towarzystwa nie ma kwestii rozrywek, tak więc Caitanya Mahaprabhu zawsze otoczony jest przez Swoich towarzyszy - Nityanandę, Advaitę, Gadadhara, Śrivasę i wielu innych wielbicieli. Tar znaczy "jego", hoy znaczy "jest pod wpływem", a premodoy odnosi się do rozwinięcia miłości do Boga. Po prostu intonując śri-krsna-caitanya prabhu nityananda, natychmiast rozwijamy miłość do Boga. Takiej osobie Narottama dasa Thakura mówi "Brawo!"popierając ją w intonowaniu imienia Pana Caitanyi i tanczeniu. Podobnie, gdy klaszczemy, mówimy "Brawo!" tak i On mówi: jai bolihari "Wspaniale, wyśmienicie!"

Następnie mówi: gauranga-gunete jhure, nitya-lila tare sphure- jeśli ktoś docenia rozrywki Pana Caitanyi i odczuwa ekstazę, a czasami płacze, ten proces natychmiast pomoże mu zrozumieć rozrywki Radha-Krsny, które nazywane są nitya-lila. Miłosny pomiędzy Radha-Krsny nie jest czymś tymczasowym. Tu, w tym materialnym świecie, widzimy tzw. miłość między chłopcami, a dziewczętami, ale jest ona tymczasowa. Trwa przez kilka miesięcy, kilka lat lub być może trochę dłużej. Ale jeśli ktoś pragnie trwałej miłości, musi przyłączyć się do rozrywek Radha-Krsny. Po prostu przez docenienie ruchu Pana Caitanyi, można natychmiast zrozumieć wieczne rozrywki Radha-Krsny. Kto potrafi ogarnąć transcendentalne, wieczne rozrywki Radha-Krsny, osiąga stan najwyższej doskonałości w służbie oddania.

Następny wiersz mówi: gaurangera sangi gane, nitya siddha kori'mane. Sangi-gane znaczy "towarzysze". Pan Caitanya jest zawsze w towarzystwie; nigdy nie jest sam. Nigdy nie widzimy obrazów samego Pana Caitanyi. Musi tam być przynajmniej Pan Nityananda czy Gadadhara Pandita. W rzeczywistości, gdziekolwiek przebywał Pan Caitanya, tam gromadziło się wiele tysięcy wielbicieli. Tacy wielbiciele, a zwłaszcza Jego najbliżsi, zaufani towarzysze byli nitya-siddha. W linii oddania są trzy rodzaje doskonałych wielbicieli. Jeden nazywany jest sadhana-siddha. Odnosi się to do osoby, która w nieugięty sposób stosowała zasady regulujące i w ten sposób osiągnęła stan doskonałości. Osiągnięcie stanu doskonałości przez przestrzeganie zasad regulujących nazywane jest sadhana-siddha. Innym rodzajem wielbiciela jest kripa-siddha. Chociaż mógł nie przestrzegać zasad regulujących bardzo ściśle, ale dzięki swojej postawie służenia został szczególnie pobłogosławiony przez mistrza duchowego bądź Krsnę. Natychmiast osiągnął stan doskonałości. Nitya-siddha oznacza tego, który nigdy nie był zanieczyszczony przez materialną naturę. Ci sadhana-siddha i kripa-siddha ulegli przynajmniej raz zanieczyszczeniu naturą materialną, zaś nitya-siddha nigdy nie wchodzą w kontakt z naturą materialną. Wszyscy towarzysze Caitanyi Mahaprabhu są nitya-siddha, czyli wiecznie doskonali. Nityananda Prabhu jest Balaramą, bezpośrednią ekspansją Krsny; Advaita Prabhu jest Maha-Visnu (jest także visnu-tattvą); Gadadhara Prabhu jest ekspansją Radharani; a Śrivasa Thakura jest inkarnacją Narady. Są oni nitya-siddha, czyli wiecznie doskonali. Nigdy nie byli niedoskonali. Nie mieli nigdy kontaktu z materialnym zanieczyszczeniem. Powinniśmy zrozumieć, że tak jak Pan Caitanya Mahaprabhu, czyli sam Krsna, jest transcendentalny, podobnie jego osobiści towarzysze są także nitya-siddha, czyli wiecznie transcendentalni. Se jay brajendra-suta-pas. Brajendra-suta znaczy Krsna. Po prostu przyjmując to, że towarzysze Pana Caitanyi są wiecznie wyzwoleni, można zostać natychmiast promowanym do transcendentalnej siedziby Pana Krsny.

Sri-gauda-mandala-bhumi. Gauda znaczy Bengal Zachodni. Pan Caitanya pojawił się w Zachodnim Bengalu, Navadvipie i zwłaszcza tą część kraju owładnął ruchem sankirtana. Ta część kraju jest szczególne ważna, ponieważ nie jest różna od Vrindavany. Jest tak doskonała jak Vrindavana. Życie we Vrindavanie i życie w Navadvipie są tym samym. Narottama dasa Thakura mówi: jeba jane cintamani. Cintamani znaczy transcendentalna siedziba.Tara hoy braja-bhume bas. Jeśli po prostu zrozumiesz, że Navadvipa nie jest różna od Vrindavany, wtedy rzeczywiście mieszkasz we Vrindavanie. Nie należy myśleć, że taka osoba żyje w Bengalu czy w jakimś kraju; miejsca, w których Pan Caitanya odbywał Swoje rozrywki są równie doskonałe jak Vrindavana.

Rozdawanie miłości do Boga przez Pana Caitanyę zostało porównane do oceanu (rasa-arnava). Jakiego rodzaju jest to ocean? Nie słony, którego wody nie można skosztować. Woda tego oceanu jest tak smakowita, że nawet jeśli wypijemy jedną kroplę, będziemy pragnąć jej coraz więcej. Nie jest to zwykła oceaniczna woda, której nie można pić ze smakiem, choćby to była kropla. Dlatego też nazywa się rasarnava. Ocean ten poruszają fale, nie jest nieruchomy; ani bezosobowy, ani pusty. I tak jak ocean zawsze tanczy z falami, podobnie transcendentalny ocean miłości do Krsny, przedstawiony przez Pana Caitanyę, pokrywają niezliczone fale. Słychać nieustanny szum. Należy zanurzyć się głęboko w tym oceanie. Jeśli znamy ten sekret i zawołamy: "Niech zanurzę się głęboko w tym oceanie transcendentalnego, miłosnego ruchu zapoczątkowanego przez Pana Caitanyę", natychmiast stajemy się jednym z zaufanych wielbicieli Radhy i Krsny.

Dlatego Narottama dasa Thakura, podsumowuje tę pieśn słowami: grhe ba vanete thake,'ha gauranga' bo'le dake. Nie trzeba być proszącym o jałmużnę mnichem, czy też porzucać swojej rodziny i społeczenstwa. Możesz pozostać tam, gdzie ci odpowiada, czy to jako gospodarz domu, brahmacarin, vanaprastha, czy też jako sannyasin. Vanaprasthowie i sannyasini powinni żyć w oddaleniu od miast. Vanete znaczy "las". W dawnych czasach, ci, którzy rozwijali duchową świadomość mieszkali w lesie, by uwolnić się od niepokojów miejskiego życia. Teraz jednak nie jest to możliwe. W tym wieku nikt nie może udać się do lasu. To wymaga praktyki, a nikt nie się uczył takiego stylu życia. Dlatego na ogół poleca się mieszkać ze swoimi przyjaciółmi, żoną i dziećmi. Nie ma to większego znaczenia Należy jednak podjąć proces świadomości Krsny - tak, jak zaprezentował go Pan Caitanya.Nie jest to trudne. To, co rzeczywiście należy zrobić, to przyjąć ten ruch Pana Caitanyi – śpiewanie, tanczenie i spożywanie krsna-prasada. Nawet jeśli mamy rodzinę. Można po prostu usiąść, intonować Hare Krsna, pięknie tanczyć, a następnie spożyć krsna-prasada. Każdy może to robić. Ci, którzy wyrzekli się tego świata, sannyasini, także mogą to robić; nie ma przeszkód. Dlatego Narottama dasa Thakura mówi, że nie ma znaczenia, czy ktoś jest brahmacarinem, grihasthą, czy sannyasinem. "Jeśli przyjąłeś takie zasady życia, pragnę twojego towarzystwa, ponieważ jesteś wielbicielem Pana Caitanyi". W ten sposób Narottama dasa Thakura konczy tę pieśn.

Savarana-Sri-gaura-pada-padme Prarthana

Modlitwa do lotosowych stóp Sri Gaurangi

(1)

sri-krsna-caitanya prabhu doya koro more

toma bina ke dayalu jagat-samsare

(2)

patita-pavana-hetu tava avatara

mo sama patita prabhu na paibe ara

(3)

ha ha prabhu nityananda premananda sukhi

krpabalokana koro ami boro duhkhi

(4)

doya koro sita-pati advaita gosai

tava krpa-bale pai caitanya-nitai

(5)

ha ha svarup, sanatana, rupa, raghunatha

bhatta-juga, sri-jiva, ha prabhu lokanatha

(6)

doya koro sri-acarya prabhu srinivasa

ramacandra-sanga mage narottama-dasa

Tę pieśn ułożył Narottama dasa Thakura. Modli się do Pana Caitanyi: "Mój drogi Panie, proszę bądź dla mnie łaskawy, gdyż któż może być bardziej miłosierny we wszystkich trzech światach niż Ty?". Rzeczywiście jest to faktem. Nie tylko Narottama dasa Thakura, ale także Rupa Gosvami modlił się do Pana Caitanyi w ten sposób. Podczas pierwszego spotkania Pana Caitanyi i Rupy Gosvamiego w Prayag (Allahabad), Śrila Rupa Gosvami powiedział, "Mój drogi Panie, jesteś najbardziej wspaniałomyślną ze wszystkich inkarnacji, ponieważ rozdajesz miłość do Krsny." Kiedy Krsna osobiście był tutaj, prosił nas o podporządkowanie się, lecz nie rozdawał Siebie tak łatwo. Stawiał warunki – Najpierw podporządkuj się". Ale Pan Caitanya, chociaż jest Samym Krsną, nie stawia takich warunków. Po prostu : "Weź miłość do Krsny". Dlatego Pan Caitanya jest uznany za najbardziej wspaniałomyślną inkarnację. Narottama dasa Thakura mówi: "Proszę bądź dla mnie łaskawy. Jesteś tak wspaniałomyślny, ponieważ widząc upadłe dusze tego wieku bardzo im współczujesz, ale powinieneś również wiedzieć, że ja jestem najbardziej upadły." Nikt nie upadł niżej ode mnie. Patita-pavana-hetu tava avatara.Twoja inkarnacja ma właśnie nawrócić upadłe, uwarunkowane dusze, ale zapewniam Cię, że nie znajdziesz bardziej upadłej duszy, niż ja. Dlatego mam pierwszenstwo".Następnie modli się do Pana Nityanandy: Ha ha prabhu nityananda, premananda sukhi. Mój drogi Panie Nityanando, zawsze radujesz się duchowym szczęściem. Przyszedłem do Ciebie, ponieważ zawsze wyglądasz na bardzo szczęśliwego, a jestem najbardziej nieszczęśliwy. Jeśli łaskawie spojrzysz na mnie, może także stanę się szczęśliwy". Potem Narottama dasa Thakura modli się do Advaity Prabhu: doya koro sita-pati advaita gosai: Mój drogi Advaito Prabhu, mężu Sity (Żona Advaity Prabhu nosiła imię Sita., dlatego czasami nazywany jest sita-pati.) jesteś taki łaskawy. Proszę bądź łaskawy dla mnie. Jeśli Ty będziesz dla mnie łaskawy, to Pan Caitanya i Pan Nityananda w naturalny sposób będą także mi łaskawi." W rzeczywistości, to Advaita Prabhu zaprosił Pana Caitanyę do tego świata. Kiedy Advaita Prabhu spostrzegł, że wszystkie upadłe dusze pochłanięte są zadowalaniem zmysłów, a nie świadomością Krsny, poczuł wielkie współczucie dla nich, a jednocześnie czuł się niezdolny do nawrócenia ich wszystkich. Dlatego modlił się do Pana Krsny: "Proszę przyjdź osobiście. Bez Twojej obecności nie jest możliwe wyzwolenie tych upadłych dusz." W ten sposób, w odpowiedzi na Jego zaproszenie pojawił się Pan Caitanya. Dlatego Narottama dasa Thakura modli się do Advaity Prabhu, "Jeśli ty okażesz mi Swoja przychylność, także Pan Caitanya i Pan Nityananda będą dla mnie łaskawi". Następnie modli się do Gosvamich: ha ha svarup, sanatana, rupa, raghunatha... Svarup odnosi się do osobistego sekretarza Pana Caitanyi, Svarupa Damodara, który przebywał zawsze z Caitanyą Mahaprabhu i natychmiast organizował wszystko, czego zapragnął Pan Caitanya Mahaprabhu. Dwaj osobiści służący, Svarupa Damodara i Govinda, stale przebywali z Panem Caitanyą. Dlatego Narottama Thakura modli się także do Svarupa Damodary, a następnie do sześciu Gosvamich, kolejnych uczniów Pana Caitanyi: Śri Rupy Gosvamiego, Śri Sanatany Gosvamiego, Śri Bhatta Raghunathy Gosvamiego, Śri Gopala Bhatty Gosvamiego, Śri Jivy Gosvamiego i Śri Raghunatha dasa Gosvamiego. Pan Caitanya polecił tym sześciu Gosvamim, aby rozprzestrzenili ten ruch świadomości Krsny. Narottama dasa Thakura modli się także o ich łaskę.

Po sześciu Gosvamich następnym acaryą był Śrinivasavncarya. W rzeczywistości, Narottama dasa Thakura był w sukcesji uczniów, następcą Śrinivasa ncaryi prawie mu współczesnym, a osobistym przyjacielem Narottama dasa Thakury był Ramacandra Cakravarti. Dlatego modli się, "Zawsze pragnę towarzystwa Ramacandry". Pragnie towarzystwa wielbiciela. Cały proces polega na tym, że zawsze powinniśmy modlić się o łaskę wyższych acaryów i mieć towarzystwo czystych wielbicieli. Wtedy łatwiejszym będzie uczynienie postępu w świadomości Krsny i osiągnięcie łaski Pana Caitanyi i Pana Krsny . Takie jest sedno i treść tej pieśni śpiewanej przez Narottama dasa Thakurę.

Sri Guru-vandana

 Wielbienie Śri Guru

(1)

sri-guru-carana-padma, kevala-bhakati-sadma

bando mui savadhana mate

jahara prasade bhai, e bhava toriya jai,

krsna-prapti hoy jaha ha'te

(2)

guru-mukha-padma-vakya, cittete koriya aikya,

ar na koriho mane asa

sri-guru-carane rati, ei se uttama-gati,

je prasade pure sarva asa

(3)

cakhu-dan dilo jei, janme janme prabhu sei,

divya-jnan hrde prokasito

prema-bhakti jaha hoite, avidya vinasa jate,

vede gay jahara carito

(4)

sri-guru karuna-sindhu, adhama janara bandhu,

lokanath lokera jivana

ha ha prabhu koro doya, deho more pada-chaya,

ebe jasa ghusuk tribhuvana

(prabhupada patita-pavana)

(dua pade loila sarana)

1)         Lotosowe stopy naszego mistrza duchowego są jedyną drogą, którą możemy dojść do czystej służby oddania. Skłaniam się do Jego lotosowych stóp z wielka czcią i bojaźnią. Dzięki jego łasce można przekroczyć ten ocean materialnych nieszczęść i osiągnąć łaskę Krsny.

2)         Moim jedynym pragnieniem jest oczyszczenie mojej świadomości słowami emanującymi z jego lotosowych ust. Przywiązanie do jego lotosowych stóp jest doskonałością, która spełnia wszystkie pragnienia.

3)         Mistrz duchowy otwiera moje niewidzące oczy i wypełnia moje serce transcendentalną wiedzą. Jest moim Panem narodziny po narodzinach. Od niego emanuje ekstatyczna prema i dzięki niemu ignorancja jest zniszczona. Pisma wedyjskie opiewają jego charakter.

4)         Nasz mistrz duchowy jest oceanem łaski, przyjacielem biednych oraz panem i mistrzem wielbicieli. O mistrzu! Bądź łaskawy dla mnie i daj mi cien Twoich lotosowych stóp. Twoja sława jest szerzona we wszystkich trzech światach. Szukam schronienia u twoich lotosowych stóp (Śrila Prabhupada wyzwolicielu upadłych dusz!)

Sri Rupa Manjari pada

(1)

sri-rupa-manjari-pada, sei mora sampada,

sei mor bhajana-pujana

(2)

sei mora prana-dhana, sei mora abharana,

sei mor jivanera jivana

(3)

sei mora rasa-nidhi, sei mora vancha-siddhi,

sei mor vedera dharama

(4)

sei brata, sei tapa, sei mora mantra-japa,

sei mor dharama-karama

 (5)

anukula ha'be vidhi, se pade hoibe siddhi,

nirakhibo e dui nayane

(6)

se-rupa madhuri-rasi, prana-kuvalaya sasi,

praphullita habe nisi-dine

(7)

tuva adarsana-ahi, garale jaralo dehi,

ciro-dina tapita jivana

(8)

ha ha rupa koro doya, deho more pada-chaya,

narottama loilo sarana

1)         Lotosowe stopy Śri Rupy Manjari są moim skarbem, moją służbą oddania i obiektem mojego uwielbienia.

2)         Nadają sens mojemu życiu i są jego wewnętrzną siłą.          

3)         Są szczytem rasy, są godną osiągnięcia doskonałością. Dla mnie są prawem wedyjskich pism.

4)         Są znaczeniem wszelkich moich postów i pokut oraz cichego wypowiadania mantr. Są podstawą religii i działania.

5)         Przez oczyszczający proces pomyślnej służby oddania można osiągnąć doskonałość i zdolność widzenia swoimi oczami.

6)         Transcendentalna postać Śri Rupy Manjari świeci w moim sercu niczym księżyc, dlatego moje serce błyszczy i bije. Innymi słowy, zwykły księżyc rozświetla noc, a jego blask oświetla różne obiekty; ale księżycowy blask Śri Rupy Manjari w sercu czyni je zdolnym do odbicia tego światła w kierunku nieba duchowego. Ten księżyc świeci nie tylko w nocy, ale i w dzien.

7)         Twoja nieobecność przed moimi oczami jest jak dawka silnej trucizny i dlatego będę cierpiał do konca mojego życia.

8)         Narottama dasa Thakura oznajmia: "Proszę okaż swoją łaskę i daj mi cien twoich lotosowych stóp".