„Aż do następnego spotkania”
Mój drogi bracie duchowy, Śridharze Maharaju,Proszę, przyjmij moje najpokorniejsze pokłony. Wszelka chwała Śrila Prabhupadzie!
Dzisiaj przypadają obchody Twej Vyasa-pujy. Jest to dla mnie dzień mieszanych uczuć: jestem szczęśliwy pamiętając Twą ekstatyczną służbę dla Śrila Prabhupady, i w tym samym czasie jestem smutny. Brakuje mi Twego towarzystwa i przyjaźni bardziej niż możesz sobie wyobrazić.Pomimo naszej zażyłości, zawsze uważałem Cię za swego poważanego brata duchowego i darzyłem Cię najwyższym szacunkiem. Pamiętam, jakie miałem szczęście w początkach lat 80., kiedy jako młody sannyasin, podróżowałem z Tobą po Kanadzie i USA.W czasie tych trzech miesięcy służyłem Ci jako osobisty sługa, a Ty odwdzięczałeś mi się, szkoląc mnie w życiu wyrzeczonego porządku. Mimo iż to życie jest ścisłe i wymagające, zrobiłeś z niego zabawę, pokazując, że prawdziwa przyjemność kryje się w służbie dla guru i Gaurangi, i chociaż nasz harmonogram był czasem napięty, Twój radosny nastrój stwarzał atmosferę beztroski.
Byłeś starszy i bardziej zaawansowany, ale zawsze byłeś życzliwy i pokrzepiający na duchu na wiele różnych sposobów. Szczególnie pamiętam coś, co powiedziałeś do mnie któregoś dnia: Indi, zanim przyjąłeś sannyasę, większość liderów w naszym ruchu nigdy o tobie nie słyszało. Pamiętam cię jako grihastę – intonującego i tańczącego na ulicach Paryża. Teraz jesteś nagle w wyrzeczonym porządku życia i jesteś wielkim atutem dla naszego ruchu. Dziękuję Ci za te łaskawe słowa, Maharaja. Chociaż minęło wiele lat, one wciąż rozbrzmiewają w mym sercu. Wszyscy potrzebujemy zachęty od braci i sióstr duchowych, a kiedy takie słowa pochodzą od wielbiciela Twego kalibru, są szczególnie znaczące.Będąc dobrze-życzącym przyjacielem, ofiarowałeś mi nie tylko pochwałę, ale również reprymendę. Byłeś bezpośredni i trafiałeś w samo sedno, nie idąc na kompromis w swej prezentacji czy praktyce służby Panu. Raz skarciłeś mnie za położenie lakszmi na ziemi. – Jak śmiesz kłaść towarzyszkę Pana na brudnej ziemi? – powiedziałeś.Czuję się szczególnie pobłogosławiony przez to, że mogłem Ci pomóc w Twych ostatnich dniach. Spotkaliśmy się w Londynie, tuż przez naszą podróżą do Mayapur - Twego ostatecznego przeznaczenia.
Po raz kolejny mogłem wykonać dla Ciebie osobistą służbę, gdyż byłeś niesprawny i gwałtownie podupadający na zdrowiu.Zadziwiło mnie, że pomimo bólu i dyskomfortu, pozostałeś optymistyczny podczas instruowania swych uczniów, którzy przyszli zobaczyć Cię ostatni raz. Podróż samolotem była długa i ciężka. Patrzyłem jak wykorzystujesz jednak ten czas, by nauczać ludzi, którzy przyszli do Ciebie z pytaniami o świadomość Kryszny.Nigdy nie zapomnę wspaniałego powitania, jakie urządzili Ci bhaktowie w Mayapur. Wiedzieli, że przybywasz do świętego dham, by opuścić ciało, tak więc pospieszyli, by Cię powitać i wyrazić swe docenienie za Twe lata służby. Nasz samochód zwolnił i posuwaliśmy się w żółwim tempie, gdy wszyscy ruszyli do przodu w geście miłości. Jak dumny byłem z Ciebie! Jak wdzięczny Krysznie za zaaranżowanie takiego podziękowania za Twą służbę!Odszedłeś i odeszły dni Twego towarzystwa. Twoje poczucie humoru, które mogło rozjaśnić ciemność dnia, jest odległym wspomnieniem.
Twój przykład zadedykowanego ucznia naszego Guru Maharaja nie jest już więcej obecny dla tych mniej skłonnych do służby. Ciężej jest nam tu bez Ciebie – inspirującego nas. Trudno jest Twym uczniom, trudno jest Twym braciom duchowym i trudno jest duszom, które skorzystałyby z Twego towarzystwa, gdybyś został dłużej na tym świecie.Twe ostatnie słowa do mnie brzmiały: Szczęśliwej podróży, aż do następnego spotkania. Ponieważ wyprzedziłeś mnie na szlaku służenia naszemu mistrzowi duchowemu, znowu będziesz na pozycji mego przewodnika.Ostatecznie człowiek udaje się tam, gdzie niesie go serce. Dlatego me serce ciągnie do Ciebie z nadzieją i oczekiwaniem na ponowne spotkanie. Oczekuję tego dnia z wielką niecierpliwością. so 'py ascaryamayah prabhur nananayor yan nabhavad gocaro yan nasvadi hareh padambuja rasas tad yad gatim tad gatam etavan mama tavad astu jagatam ye nye py alankurvate sri caitanya pade nikhata manasas tair yat prasangot savah
“Ponieważ wspaniały Pan nigdy nie pojawił się przed mymi oczami, i ponieważ nigdy nie posmakowałem nektaru służby dla Jego lotosowych stóp, modlę się jedynie, by osiągnąć radosny festiwal towarzystwa tych wielkich dusz, które teraz dekorują ten świat i których serca skupione są na lotosowych stopach Pana Caitanyi.”[Śrila Prabhodananda Sarasvati, Śri Caitanya-candramrita, tekst 50]Twój sługa w rozłące,
Indradyumna Swami
Przetłumaczyła: Kalyani dasi
|
