We wrześniu 1965 Jego Boska Miłość Abhay Charan Bhaktivedanta Swami Prabhupada (założyciel MTŚK’a) zszedł ze statku Jaladuta na nabrzeże portowe Nowego Jorku. Był zupełnie sam niosąc przesłanie - misję swojego mistrza duchowego, za bagaż mając jedynie kilka kompletów tłumaczonych i opatrzonych własnym komentarzem ksiąg Śrimad Bhagavatam. Jak przyznał później, nie wiedział nawet dokąd się udać.

Ten pełen pokory początek jego wysiłków zaowocował niezwykłym sukcesem misji Śrila Prabhupady. W ciągu jedynie dwunastu krótkich lat utworzył ponad sto Świątyń, szkół, społeczności rolniczych, a także restauracji serwujących Kryszna-Prasadam. Rozpoczął wielbienie dziesiątek par Bóstw Radha-Kryszny, napisał ponad sześćdziesiąt książek oraz założył niezależne wydawnictwo. Poprowadził dziesiątki wielkich festiwali, w tym znane do tej pory jedynie w Indiach festiwale Ratha-Yatra. Inicjował ponad pięć tysięcy uczniów na całym świecie. Wszystkie te osiągnięcia w tak krótkim okresie czasu nie mają sobie równych w całej historii kultur religijnych świata.

Podążając za naukami pism wedyjskich bhaktowie z MTŚK’a rozumieją, że jedynym wytłumaczeniem tych niezwykłych osiągnięć jest fakt niezwykle egzaltowanej pozycji Śrila Prabhupada jako upełnomocnionego i zaufanego sługi Najwyższego Pana. Literatura wedyjska oraz wielkie Święte osoby przewidziały pojawienie się Senapati-bhakty, wielkiego generała wysłanego przez samego Pana aby utworzyć światową misję nauczania w celu ustanowienia najbardziej efektywnych i pewnych sposobów osiągnięcia czystej miłości do Kryszny. Członkowie MTŚK’a wierzą, że Śrila Prabhupada jest tym niezwykłym posłańcem samego Pana.

To właśnie w ten sposób wielbiciele z MTŚK’a postrzegają wyjątkową pozycję Śrila Prabhupada, czytając znaczenia Jego książek, pracując nad utrzymaniem standardów, praktyką duchową, oraz dążąc do celów, które osobiście określił. MTŚK’a nie postrzega Śrila Prabhupada jako jeszcze jednego z wielu autorytetów w Vedach, lecz jako Światowego Acaryę wysłanego osobiście przez najwyższego Pana, aby ustanowić proces wyzwolenia dla naszych obecnych czasów. Śrila Prabhupada powiedział osobiście: „Moje książki będą wyznaczały standard na najbliższe dziesięć tysięcy lat. Dla bhaktów z MTŚK’a słowa Srila Prabhupada są podstawową prawdą, którą określają wartość wszystkich innych doktryn.

Tytuł Założyciel-Acharya jest przypisywany upełnomocnionej osobie, która zakłada instytucję duchową i której nauczanie oraz czynności tworzą podstawy tej instytucji. Nauki te kontynuowane są przez następującą linię mistrzów duchowych. Założyciel-Acharya pozostaje zawsze nadrzędnym śiksza-guru, czyli instruującym mistrzem duchowym, dla wszystkich następujących mistrzów, nauczycieli i studentów w tej linii. W historii wedyjskiej istnieje głęboko zakorzeniona zasada zakładania przez upełnomocnioną osobę szczególnej linii sposobu nauczania i praktyk, które na dalszym etapie są chronione i prezentowane przez następujących guru. Śrila Ramanujacarya i Śrila Madhvacarya są tego przykładami. Przykładem takiej współczesnej osoby w linii Gaudiya Waisznawów jest Rupa Goswami, który w sposób doskonały prezentował i objaśniał nauki Pana Caitanyi Mahaprabhu. Ponieważ zwolennicy Rupy Goswamiego nazywani są rupanugami, członkowie MTŚK’a mogą być tytułowani jako Prabhupadanuga.

Śrila Prabhupada pracował długo i ciężko, aby zaprojektować swoje MTŚK’a, jako wielką, transcendentalną łódź. Wierzył, że jest w pełni zdolna, aby zabrać tych, którzy przyjmują w niej schronienie z oceanu materialnego świata do lotosowych stóp Najwyższego Pana. Szalunek, żagle, liny i obrany kurs łodzi MTŚK’a Śrila Prabhupada to jego standardy, nastrój oddania, nauki i system organizacji. Ogromnym ryzykiem jest majstrowanie i przerabianie pojazdu stworzonego przez tak potężną i upełnomocnioną osobę jak Śrila Prabhupada.

Oczywistym faktem jest, że Śrila Prabhupada i Śrila Narayana Maharaja różnią się bardzo w nauczaniu, standardach, czynnościach i w nastroju oddania. MTŚK’a uznaje i szanuje prawo Narayana Maharaja do nauczania zgodnie ze swoim zrozumieniem i inspiracją. Problem pojawia się wtedy, gdy Śrila Narayana Maharaja i jego zwolennicy prezentują własne nauki jako identyczne z naukami Śrila Prabhupada lub próbują zmieniać instrukcje Śrila Prabhupada i standardy, które ustanowił, gdy te popadają w konflikt z ich własnym nauczaniem.

Oto kilka przykładów takich różnic:

- Śrila Prabhupada wielokrotnie ostrzegał przed przedwczesnym słuchaniem opisów madhurya-lila, intymnym rozrywek, w których Kryszna cieszy się towarzystwem gopi. Śrila Narayana Maharaja otwarcie omawia te tematy.

- Śrila Narayana Maharaja zachęca do czytania literatury, którą Śrila Prabhupada nie polecał swoim uczniom czy określił jako nieznaczącą lub zanieczyszczoną filozofią impersonalizmu. Przykładem tych pierwszych są poufne pisma Goswamich, a przykładem drugich jest Ramacarita-manasa Tulasidasa.

- Śrila Narayana Maharaja mówi, że praca Śrila Prabhupada jest niedokończona, ponieważ nie dostarczył nam poufnej literatury rasika oraz metod raganuga-sadhany. Śrila Prabhupada opisał swoją pracę jako niedokończoną, ponieważ varnaśrama-dharma nie została jeszcze ustanowiona w społeczeństwie, komplet jego książek nie znajduje się jeszcze w każdym domu, ludzie w promieniu szesnastu kilometrów od świątyni mogą być nadal głodni, a święte imię Pana nie było jeszcze głoszone w każdym mieście i każdej wiosce.

- Śrila Narayana prezentuje pogląd, że osoba urodzona w świecie zachodnim jest niezmiennie upadła, zwłaszcza w odniesieniu do procesu wielbienia Bóstw. Śrila Prabhupada angażował i zachęcał uczniów z Zachodu do wielbienia Bóstw i przyjmował ich jako pełnowartościowych Waisznawów.

- Śrila Prabhupada twierdził, że acarya nie jest Bogiem wszechwiedzącym. Jest sługą Boga. Śrila Narayana Maharaja prezentuje Śrila Prabhupada jako wszechwiedzącego.

- Śrila Narayana Maharaja mówi, że Śrila Prabhupada chciał, aby to on prowadził i przewodził członkom MTŚK’a. Śrila Prabhupada zawsze mówił, że społeczeństwem powinny kierować jego książki oraz system kolektywnego zarządzania (GBC).

- Śrila Prabhupada powiedział, że harinama-diksza (pierwsza inicjacja) jest inicjacją prawdziwą. Śrila Nrayana Maharaja naucza, że prawdziwa inicjacja to brahmana-diksza. Śrila Prabhupada wymagał od kandydatów do harinama-diksza intonowania szesnastu rund i ścisłego przestrzegania czterech zasad regulujących. Śrila Narayana Maharaja daje pierwszą inicjację nie wymagając tego. Śrila Narayana Maharaja i Śrila Prabhupada określają także bardzo różne standardy w relacji między mężem i żoną.

- Śrila Narayana Maharaja re-inicjuje uczniów innych czynnie praktykujących waisznawa guru. Śrila Prabhupada w podobnych sytuacjach odmawiał przyjęcia cudzych uczniów.

- Śrila Prabhupada pracował nad stworzeniem światowej społeczności, która daje zaangażowanie i schronienie jego zwolennikom. Śrila Narayana Maharaja tego nie robi.

- Śrila Prabhupada i Śrila Narayana Maharaja różnią się w nauczaniu o oryginalnej pozycji jivy (duszy indywidualnej).

- Śrila Prabhupada naucza, że inicjujący guru zabiera karmę ucznia. Śrila Narayana Maharaja naucza, że tak nie jest.

- Ideą Śrila Prabhupada była międzynarodowa społeczność, w której wielu guru pracuje wspólnie pod przewodnictwem ciała zarządzającego. Śrila Narayana Maharaja praktykuje system z Gaudiya Math jednego acaryi.

Uwaga: Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura także pouczył swoich zwolenników, aby wspólnie pracowali pod przewodnictwem ciała zarządzającego. Śrila Prabhupada często wspominał o zaniedbywaniu tego polecenia jako o przyczynie załamania się misji nauczania ustanowionej przez jego guru.

- Śrila Narayana Maharaja krytykował wiele z imion, które Śrila Prabhupada nadał Bóstwom w MTŚK’a.

Ktoś mógłby zapytać, dlaczego to wszystko ma znaczenie? Czyż nie jest to wykłócaniem się o szczegóły naszej doktryny? Przecież ostatecznie wszyscy próbujemy służyć temu samemu Najwyższemu Panu.

Odpowiedzią jest fakt, że ścieżka powrotu do Boga w żadnym wypadku nie jest ani pewna ani łatwa. Podczas tej drogi możemy doświadczać wiele czynników hamujących, wiele złudzeń, niewłaściwych decyzji czy ślepych zaułków. Zaraz po odejściu Pana Caitanyi i Jego towarzyszy, czysta ścieżka bhakti ponownie została okryta i zanieczyszczona. Ponieważ stało się to raz, może zdarzyć się ponownie. Jeśli przyjmiemy Śrila Prabhupada za osobę, za którą się podawał (a jego osiągnięcia potwierdziły, że nią był), to powinniśmy przyjąć drogę, którą tak starannie dla nas wyznaczył.

Śrila Prabhupada często podawał przykład, że lekarstwo należy przyjmować tak, jak zostało przepisane. W MTŚK’a akceptujemy Śrila Prabhupada jako duchowego lekarza-eksperta, wysłanego przez Najwyższego Pana z dokładnie opracowaną receptą, która wyleczy uwarunkowane dusze z choroby materialistycznego życia i ożywi uśpioną miłość do Boga. Niewielka zmiana tej formuły tu, małe zastąpienie składników czymś innym tam i pojawia się ogromne ryzyko, że moc oryginalnej recepty zostanie utracona. Delikatnie rozbieżne linie, choć z początku mogą wydawać się równoległe, z biegiem czasu będą prowadziły w różnych kierunkach.

Zwolennicy Śrila Prabhupada otrzymali cenne dziedzictwo. Śrila Prabhupada obdarzył nas również zaufaniem, że utrzymamy ten dar i przekażemy nienaruszony następnym pokoleniom. Choć życzymy Śrila Nrayana Maharajowi jak i jego zwolennikom wszystkiego dobrego, to my w MTŚK’a będziemy ściśle podążać za naukami Śrila Prabhupada.