09.09.2013

Tekst źródłowy: http://krishna.org/correcting-iskcons-faulty-guru-system/

Tłumaczenie: Jagadisha das

Będąc ożywionym przez tak wiele prowokujących do myślenia obserwacji i koncepcji na temat guru-tattvy i instytucji ISKCON-u, czuję potrzebę wyrażenia pewnych idei i mojego zrozumienia tego tematu.

Śrila Bhaktivinoda Thakura, podczas wskrzeszania ruchu Sankirtana Śri Caitanyi Mahaprabhu zrozumiał, że zmasowane zadanie rozprzestrzeniania Świadomości Kryszny na całym świecie, do każdego miasta i do każdej wsi, nie będzie możliwe bez kolektywnego wysiłku zadedykowanych wielbicieli i to przez kilka pokoleń. Dlatego widział on potrzebę powołania instytucji i przedstawił jej plan w formie jego “Namahatta” (Bazaru Świętego Imienia) i “Visva Vaisnava Raja-Sabha” (Królewskiego Stowarzyszenia Vaisnavów z Całego Świata). Śrila Bhaktisidhanta Sarasvati Thakura nadał kształt tej koncepcji pod postacią jego “Gaudiya Matha”, a kiedy instytucja ta rozpadła się, Śrila Prabhupada wskrzesił ducha jego Guru Maharaja poprzez ISKCON.

Ważne jest, by zwrócić uwagę na fakt, że Śrila Bhaktivinod Thakur, Śrila Bhaktisidhanta Sarasvati Thakura i Śrila Prabhupada, wszyscy trzej, przykładali większą wagę do instytucji niż do swego własnego autorytetu. Mimo, że byli oni założycielami i organizatorami swoich instytucji, przyjęli w nich pozycje zwykłych członków. Na przykład Śrila Bhaktivinoda Thakura indentyfikował się z pozycją zamiatacza Namahatta. Śrila Bhaktisidhanta Sarasvati Thakura nazywał siebie sługą Gaudiya Matha, a Śrila Prabhupada identyfikował się jako zwykły członek Zarządzającego Ciała ISKCON-u (GBC).

Mimo, że Śrila Prabhupada rozprzestrzenił Świadomość Kryszny na cały świat w zdumiewająco krótkim okresie dziesięciu lat, wiedział on, że nie będzie ona w stanie dotrzeć do każdego miasta i do każdej wsi za jego życia; a raczej, że będzie na to potrzeba całych pokoleń. Dlatego był taki stanowczy co do skuteczności kontunuacji jego misji poprzez ISKCON. Osobistości takie jak Śrila Bhaktivinoda Thakura, Śrila Bhaktisidhanta Sarasvati Thakura i Śrila Prabhupada przychodzą obdarzyć ten świat łaską "raz od wielkiego dzwonu". Jest to bezprzyczynową łaską Śri Caitanyi Mahaprabhu, że te trzy wielkie osoby pojawiły się sukcesywnie jedna za drugą. Ich pojawienie się na tej planecie było w zasadzie boską aranżacją Śri Caitanyi Mahaprabhu by wskrzesić Jego Ruch Sankirtana i wypełnić Jego przepowiednię, że Świadomość Kryszny rozprzestrzeni się do każdego miasta i do każdej wsi. Mimo, że będąc upełnomocnionymi przez Śri Caitanyę Mahaprabhu mogli osiągnąć wszystko co chcieli i mogli dokonywać cudów, jednak dla spełnienia najwyższego celu misji Śri Caitanyi Mahaprabhu położyli oni nacisk na zbiorową kontynuację tego Ruchu poprzez instytucję. Śrila Bhaktisidhanta Sarasvati Thakura był niezwykle znakomitą osobą, która przyciągnęła do Gaudiya Matha niezliczone rzesze luminarzy jego czasów. Jednak wkrótce po jego odejściu, mimo obecności tych luminarzy Gaudiya Matha rozpadła się i nauczanie Świadomości Kryszny praktycznie ustało.

Śrila Prabhupada wytłumaczył, że stało się to dlatego, że większość jego prominentnych uczniów nie była w stanie zrozumieć doniosłości kontynuacji jego misji poprzez instytucję jaką założył. Oni trzymali się tradycyjnej koncepcji i doszli do wniosku, że duchowa spuścizna nie może być skutecznie kontynuowana poprzez instytucję zarządzaną przez grono zwykłych menadżerów. Przeciwstawili się instrukcji swego mistrza duchowego i wyznaczyli acaryę [który ostatecznie upadł], a instytucja, którą tak drobiazgowo budował zawaliła się.

By uchronić od takiej niefortunnej możliwości ISKCON, Śrila Prabhupada z naciskiem powtarzał nam byśmy nie popełnili tego samego błędu jaki zrobili jego bracia duchowi po odejściu jego Guru Maharaja. Zalecał nam kontynuowanie misji pod autorytetem zbiorowej struktury zarządzającej. Niemniej jednak, po odejściu Śrila Prabhupada, i my w ISKCON-ie zrobiliśmy podobny błąd. Myśląc, że Śrila Prabhupada wyznaczył 11 sukcesorów wpadliśmy w ten sam syndrom wyznaczania duchowych liderów instytucji, zakładając, że po odejściu Śrila Prabhupada to oni odziedziczyli ISKCON.

W roku 1987, jakieś 10 lat po odejściu Śrila Prabhupada, problem tego błędu został podniesiony przez niektórych zainteresowanych liderów ISKCON-u, ale nie został w pełni naprawiony. Przez dodanie następnych guru i pozwolenie im na inicjowanie uczniów, błąd ten został tylko do pewnego stopnia rozmyty, ale nie tak naprawdę naprawiony.

Niedawno GBC boleśnie uświadomiło sobie, że dzięki temu błędowi powstała w ISKCON-ie równoległa linia władzy (autorytetów), co spowodowało poważny uszczerbek dla instytucji, oraz zdławiło wzrost Ruchu. Bardzo chwalebne jest to, że GBC podeszło do zagadnienia poważnie i ciężko pracuje by ten błąd naprawić.

W celu efektywnego powołania instytucji potrzebne są dwa zasadnicze elementy – głowa instytucji i jej struktura zarządzająca. W ISKCON-ie musimy mieć pełną jasność co do tego, że głową naszej instytucji jest Śrila Prabhupada i że będzie on nią tak długo, jak długo będzie istniała sama instytucja. Strukturę zarządzającą natomiast ustanowił sam Śrila Prabhupada i jest nią GBC, prezydenci świątyń, liderzy departamentów itd. i musi być ona tak funkcjonować bez odchyleń.

Gdyby porównać instytucję jaką jest ISKCON do struktury korporacyjnej, to musielibyśmy uznać, że właścicielem ISKCON-u jest Śrila Prabhupada, a inni liderzy tej instytucji są menadżerami. Menadżerowie zarządzają i mimo, że otrzymują oni swoją zapłatę oraz bodźce do działania, zysk należy do właściciela. W ISKCON-ie ważne jest abyśmy jasno rozumieli fakt, że w ISKCON-ie wszystko należy do Śrila Prabhupada, nawet wielbiciele. Wtedy dopiero ten dławiący rozwój ISKCON-u błąd zostanie naprawiony i Ruch Świadomości Kryszny ponownie zacznie rozwijać się wielkimi skokami.