Vrindavan jest położone w zakolu świętej rzeki Yamuna, 11km od Mathury i 136 km na południe od Delhi w Uttar Pradeś. W sercu Vradźa Mandali, znanej jako okręg Mathury, lub potocznie Bradź. Miejscowości Bradzy nie są niczym innym niż świętymi miejscami działalności Pana Kryszny, wierzy się, że są wiecznie związane z najwyższym przejawem świadomości – epicentrami rozkoszy, radości i boskich związków. Przedstawiamy kilku z mahatmów, wielkich dusz, którzy ozdabiają tę ziemię i wywyższają jej wzniosłość. Baba Ćander Śekhar Das, 71 lat, udzielił diksza (inicjacji) bardzo niewielu ludziom, ale powiedział, że ma ponad 300 uczniów (wyznawców). Powiedział też, że zagroził oślepieniem się, by przekonać rodziców aby pozwolili mu zostać wyrzeczonym. Nie miał wyboru. Chata Baby nie ma prądu, a on zazwyczaj nie mówi dużo. Ale gdy powiedziałem mu, że „Hinduism Today” jest oddany popularyzowaniu Hinduizmu na całym świecie, poświęcił mi parę minut. „Jestem zadowolony z tego co mam. Cały czas powtarzam imię Boga. Nie wierzę w kastę. Nie potrzebuję pomocy z zewnątrz ani towarzystwa, wyjąwszy trochę jedzenia – ten brzuch jest jak pies, którego muszę karmić. Przyjąłem sannyasę gdy miałem 21 lat. Przez ostatnie 50 lat przebywałem we Vrindavan. Jeszcze kilka lat temu chodziłem po bhiksza (zbierając jałmużnę), obecnie nigdy nie wychodzę z mojego kutir, małej chaty i jem tylko parę kęsków z wodą. Zwolennicy dali mi to małe miejsce, abym się zatrzymał, ale jestem gotów opuścić je w każdym momencie. Nic w moim życiu nie jest pewne. Jednak zwykle wstaję o 2 nad ranem, biorę kąpiel poranną, potem spędzam cały czas recytując imiona Boga. Chcę opuścić ten świat. Po co się przywiązywać? Moje główne przesłanie do twoich czytelników, to recytowanie imion Boga. Trzeba to robić w towarzystwie szlachetnych dusz, świadomych dusz i sadhu.”

Swami Mahesanand Sarasvati, starszy święty i członek zarządu dobrze znanego we Vrindavan Akhanand Aśramu powiedział: 

"Sri Vrindavan Dham jest bhumi lila Pana Kryszny. To miejsce ma szczególne znaczenie dla Indii i świata. Ci, którzy tu mieszkają, - czy to święty, sannyasin lub grihastha - robią to ze względu na to co się dzieje wewnątrz Vrajy, nie ze względu na otoczenie zewnętrzne. Są tutaj, ponieważ nasze pisma nakłaniają do życia tutaj, dla ich zbawienia. "Wstaję o 2:30 w nocy, aby intonować, medytować i na parikrama (okrążanie) wokół Vrindavan. Potem mamy stałe programy poranne i dysputy w Akhandanand Aśramie. Obiad jest o 11:15, następnie odpoczynek, studiowanie i dalsze dysputy aż do wieczora, kiedy również spędzam czas opiekując się krowami w naszej Gośali. Następnie czas na darśana Pana Kriszny w świątyni Bihari Dźi, kolacja i satsang o 8 wieczorem. We Vrindavan, wszystko obraca się wokół Radhy i Kriszny. Mawia się tutaj, że Pan Kryszna jest jedynym mężczyzną we Vrindavan, a my wszyscy jesteśmy jego śakti (żeńskie towarzyszki). "Święci, którzy mieszkają w chatach najczęściej gotują własne jedzenie. Osoby, które zależą od bhiksa, datków, dostają tyle jedzenia, że nie mogą sami go zjeść. Dają część krowom. "Najlepiej, żeby warunki życia się nie zmieniały, ale jedno może całkowicie zmienić nas i nasze postawy. Nie możemy uniknąć smutku i cierpienia. Ale możemy rozwinąć odwagę i siłę do radzenia sobie z trudami życia. To jest w naszych rękach." Swami Saraswati Pragyanand, także z Akhandanand Aśramu, posiada doktorat z Vedanty na Banares Hindu University. "Podstawowa rzecz, która wszystkich przeraża, to smutek. Nawet jeżeli komuś powodzi się w życiu doczesnym, nie może uwolnić się od trosk. Można tymczasowo rozwiązać problemy doczesne, ale całkowite usunięcie cierpienia jest możliwe jedynie dzięki podjęciu życia duchowego. We Vrindavan widać sadhu bez odpowiedniego ubrania czy dobrego jedzenia, ale szczęśliwych i wolnych od problemów.” Odnosząc się do warunków życia we Vrindavan, Swami mówi: "Wszystko tu zależy od Boga. Tak jak matka krowa automatycznie daje mleko tłuste mleko dla nowonarodzonego cielęcia i chudsze mleko dla starszego, tak też Bóg zabezpiecza jedzenie dla wszystkich. Nikt nie chodzi głodny. 

Istnieją niezliczone przypadki gdy zamożni porzucają wszelkie udogodnienia życiowe i żebrzą o jedzenie aby przeżyć. Noszą tylko proste ubrania i spędzają czas intonując imię Boga. Aśramy we Vrindavan zajmują się działalnością charytatywną. W Akhandanand Aśramie jest 300 krów, 30 świętych, 175 pracowników. W naszym aśramie mamy przychodnię, z której korzysta 200 - 250 pacjentów dziennie. "Niestety, w dużych miastach Indii, ludzie prowadzą bardzo materialistyczne życie, dalekie od duchowości. Nasz Guru, Swami Dźi Maharaj Akhandanand, który założył ten aśram, także był wielkim uczonym i miał ponad stu uczniów sannyasinów. Teraz staramy się kontaktować z mieszkańcami miasta. Wielu świętych z Akhandanand Aśramu wygłasza prelekcje w Kalkucie i Bombaju na temat Vedanty. 

Swami Amarand Das, 83 letni mieszkaniec Bhagwat Niwas Aśram, były lekarz, mówi: "Każda dusza ma prawo do Boga i należy stworzyć atmosferę, żeby każdy mógł dążyć do tego. Lepiej byłoby, gdyby wspominanie Boga odbywało się pod kierunkiem Mahatmów lub świętych. Myślę, że to wezwania Boga zainspirowały mnie by stać się sannjasinem, gdy miałem 53 lata. Gdy to wezwanie nadeszło, nie przejmowałem się wcale moją karierą. " Baba Visnu Das, lat 83, z Bhagwat Niwas Aśram jest jednym z najdłużej mieszkających we Vrindavan. Ale niewielu wie, że jest malarzem i namalował setki obrazów przedstawiających różne miejsca, gdzie, jak się wierzy, wciąż odbywają się Radha-Kryszna lila [boskie zabawy lub rozrywki]. Mówi: 

"Spędziłem w Bhagwat Niwas ostatnie 70 lat. I nie spędziłem ani jednej nocy poza tym miejscem. Nauczam o lila Radha-Kryszna lila moich uczniów i zwolenników. W różnych miejscach w Brajy miały miejsce różne lila. W ciągu doby są 24 godziny i jest 8 kala (okresy). Wiem, które lila odbywają się podczas każdej kala. W naszej tradycji Gaudiya Sampradaya, nie nosi się gerua, czerwono-brązowych szat, które noszą inni święci. Innym unikalnym aspektem Bhagwat Niwas jest to, że grupa naszych sadhu chodzi zbierać bhiksha od mieszkańców Vrindavan i wszyscy w aśramie jedzą to co trafi do nas w ten sposób. Nie zapomnijcie, że ciało ludzkie dano istotom ludzkim aby pamiętały Boga. Wszyscy muszą żyć w pokoju i zawsze pamiętać o Bogu. "Niestety, nie wszystko jest tu dobre. Ten aśram podarowała Banarasi Devi mojemu guru, Kripa Sindhu Dźi. Dokumenty powiernicze wymagają od wszystkich rozstrzyganie sporów przez starszych świętych Gaudiya Sampradaya. Ale kiedy odeszło dwóch z ośmiu powierników, nie było ponownego wyboru. Jeden z powierników, który chciał mianować swoich ludzi napisał petycję, zaniósł do sądu i podrzucił policji, żeby nas nękać. Zewnętrzne siły bardzo cenią ziemię aśramu. Chcą wykorzystać ten teren do celów komercyjnych i zarabiać pieniądze. " Sri Sri Pada Baba jest świętym, nauczycielem i filozofem jednocześnie. Jego bliscy współpracownicy nie wiedzą zbyt wiele o jego dotychczasowym życiu i wieku. Powiedziano mi, że je i śpi bardzo mało. 

Baba przewodzi Vraja Academy, działającej od 1978 roku. Częste sympozja w Akademii o tematyce indologicznej i ekologicznej przyciągnęły wielu uczonych zachodnich i azjatyckich. Baba mówi: "przesłaniem świętych z Bradź jest to, że trzeba opróżnić siebie i pogrążyć w lila (rozrywki) Radhy i Kryszny. Jeśli pogrążamy się w innych myślach, nie możemy zanurzyć się w świadomości Bradźy , gdzie stale pływamy w szczęściu. Ten, kto przekracza granice czasu i przestrzeni, może z pewnością doświadczyć niewidocznch Radha-Kryszna lila, mających miejsce w Bradź. Jeśli zapytasz świętego, a nawet zwykłego człowieka z tego obszaru , powie ci, że lila odbywają się właśnie teraz - w tej chwili. Prawdziwe życie Brajy jest ponad podziałami na kobietę i mężczyznę. Święci z Bradź żyją tam prawdziwym życiem. Kiedy w Barsanie, miejscu narodzin Radhy obchodzi się Radhastami, emocje są tak silne, że współczucie i miłość unoszą się w powietrzu. Można to odczuć na wszystkich festiwalach w Bradź, gdzie jest silna tradycja służenia w świątyni i festiwali. W południowych Indiach, pobożność regulują przepisy i prawa. Ale w Bradź, Bóg jest pojmowany inaczej. W Brajy traktuje się Go jak Sakha, przyjaciela, a nawet matkę lub ukochanego. Oddanie w miłości jest darem Bradź, ponieważ narodziło się tutaj. "Według przesłania Upaniszadów, jednostki i Bóg są jednym. W tym momencie można wyznać i zrozumieć, że w tym samym punkcie Hinduizm to potwierdza i nic ponad to [?]. Należy wyeliminować wrogość, która zawsze prowadzi do fundamentalizmu. Musimy wprowadzić do naszej kultury pełnię humanizmu [?]. 

Wielcy ludzie naszej kultury zawsze opowiadali się za przełamywaniem ograniczeń świata, by obudzić wieczne wartości poza ograniczeniami kraju, czasu, widząc siebie jako oddzielonych od innych i sił dobra i zła. To przebudzenie musi najpierw nastąpić na poziomie indywidualnym. To spowoduje następnie przebudzenie w społeczeństwie ". 

Swami Keśav Hari Dev Dźi Madhur jest głównym zarządcą Hari Aśram Nikunj oraz redaktorem i wydawcą kwartalnika w hindi zatytułowanego Iswar Prapti, czyli "Zbliżanie się do Boga". Ludzie zna go pod jego oryginalnym imieniem jako "Bhagda Dźi". Powiedział mi: "Przybyłem tu z Bombaju, jako vanaprasthi. W wieku 75 lat, przyjąłem sannyasę według tradycji hinduskiej. Nasza Hari Nikunj Aśram powstał 30 lat temu. Działalność aśramu polega na wydawaniu duchowego czasopisma, prowadzenie poradni i wydawania posiłków dla 25 do 40 sadhu na dobę. Siedzą, jedzą i nie muszą martwić się o jedzenie. Ten system „sadzania i karmienia” rozpoczął w 1975 roku, kiedy za czasów pani Gandhiego żebranie stało się karalne. Naszych świętych, którzy udawali się po bhiksa zrównano z żebrakami i prześladowano. Więc niektóre aśramy, w tym nasz, zdecydowały się sadhu muszą się zatrzymać i zjeść posiłek, a nie włóczyć z miską i znosić gnębienie przez policję. 

"Większość ludzi i świętych mieszkających we Vrindavan ma jasno określony cel życia. I na pewno nie jest to zarabianie pieniędzy. Ludzie przybywają zamieszkać tu, z silną wiarą, że jeśli ktoś opuszcza ciało w Vrindavan, zostanie wyzwolony z cyklu 84 lakha narodzin i śmierci w ciałach różnych istot na tej planecie. Musimy zawsze pamiętać, że otrzymaliśmy te fizyczne narodziny, żeby służyć ludzkości. Wszystko inne stanie się nieistotne. Jeśli ktoś tutaj jest głodny i spragniony, to nie ma znaczenia. Jest szczęśliwy. " Sri Aveszesz Swami, 44 letni, jest w zarządzie Anupyati Gita Aśramu we Vrindavan, a także specjalnym korespondentem „Punjab Kesari”, dziennika w języku hindi, który ma kilka wydań i licznych czytelników w północnych Indiach. Powiedział mi: "Przyjąłem sannyasę w wieku 21 lat. Święci w Haridwarze są bardziej egoistyczni, podczas gdy we Vrindavan święci są bardziej pobożni. W Haridwarze wierzą w Aham Brahmasmi, czyli " Ja i Bóg to jedno. " Dominuje tam gnana, a we Vrindavan bhakti. W bhakti to Bóg jest wszystkim. Ale w jnana uważa się, że dusza jest najważniejsza. Tak więc na ścieżce gnana istnieją większe możliwości by stać się dumnym. Jednak tutaj święci są bardziej pobożni poprzez wpływ atmosfery. W bhakti wyznawca mówi: "Ja jestem niczym, Najwyższy jest wszystkim." "Wstaję około 3:30 rano i odprawiam medytację, puję i japa. Następnie rozpoczynają się zajęcia w aśramie. Mamy szkołę sanskrytu dla dzieci i dziecięcy hostel. Wtedy także obsługuję gości i poszukiwaczy wiedzy. Moim guru jest Swami Dźi Maharaj Gitanand. Posiada również aśramy w Haridwar, Panipat, Delhi i Kurukszetra. 

"Święci z Vrindavan nie mają wygodnego życia. Jest kilka udogodnień. Jednakże w ostatnich latach wiele się polepszyło. Jest tak, ponieważ Delhi i Vrindavan zbliżyły się ze względu na lepszy transport. Przyjeżdżają tu zdrowi i bogaci ludzie z Delhi i Pendżabu. Ci ludzie dają dużo pieniędzy i również dużo inwestują w budowę aśramów i mieszkań we Vrindavan. Ale wciąż jeszcze jest dużo do zrobienia. Dostawy energii elektrycznej są bardzo nieregularne. Podobnie są ciągłe problemy z wodą. W rzeczywistości Jest to sytuacja bliska kryzysu. Rząd nie poświęca należytej uwagi problemom tutejszych świętych. Są zależni głównie od swoich zwolenników, którzy dostarczają im różnego rodzaju pomocy. Razem z większym rozwojem, wzrósł poziom przestępczości. Czasem jesteśmy pod ogromną presją ze strony przestępców, aby ich nie ujawniać. Ale nie można ukrywać faktów czy informacji, i dlatego stawiamy czoła dużemu ryzyku. " 

Swami Atul Kriszna Goswami, 75 lat, ze Sri Śanta Tirtha Aśram: "Przyjąłem sannyasę 11 lat temu. Moim guru główny aćarya Udipi, Vidya Tirtha Maharadź. Mamy 550 dzieci uczących się u nas, którym zapewniamy mundurki szkolne i miejsce [do nauki]. Życie we Vrindavan, niestety, nie bardzo różni się od innych miast w Indiach. Powodem jest to, że wszędzie dominują politycy. Z tego powodu odchodzimy od naszych dawnych tradycji i kultury. Obecnie odchodzimy od samych siebie. Martwi nas, że nadchodzące pokolenie nie odprawia już wymaganych samskar. Powinniśmy przebywać z naszymi starszymi, guru i nauczycielami, ale dzisiejsze pokolenie nie ma czasu, aby usiąść i naradzić się z nami. Nie zgadzają się z naszym punktem widzenia. Ani nie mają ochoty poprawić się. Vrindavan nie jest idealnie czyste. Nie możemy zaoferować ci czystej wody pitnej. Często jest zanieczyszczona ściekami, co czyni nasze życie nieszczęśliwym. Ale możemy zaoferować ci czyste mleko. 

" Sri Ganapati Dasa, wiceprzewodniczący ISKCON we Vrindavan powiedział mi: "To centrum otworzył nasz założyciel Śrila Prabhupada w 1975 roku. Prabhupada powiedział, że to, co zwykle widzimy we Vrindavan, to brzydkie drogi, świnie włóczące się po ulicach i śmieci tu i tu. Ale jak powiedział, to widzenie materialne. Powinniśmy wyrobić sobie duchowe spojrzenie, dzięki któremu możemy zobaczyć, że Lila wciąż się odbywają. W rzeczywistości były tu zawsze w przeszłości, dzieją się teraz i będą się dziać w przyszłości. Powiedział: "Bądź ostrożny kiedy przybywasz do Vrindavan Dham. Dobra karma powiększa się od pobożnych uczynków. Ale jeżeli zrobisz coś złego, to również powiększy się tysiąckrotnie ". Powinniśmy być bardzo ostrożni i nie przyjmować wszystkiego łatwo. Jeśli nie potrafisz zrobić tego lepiej, proszę, idź gdzie indziej. Dla własnego dobra, nie rób tu niewłaściwych rzeczy. " 

Swami Hari Mohan ma 20 lat. "Opuściłem dom w 1992 roku po incydencie z Babri Masdźid. Gdy przybyłem do Ajodhji, widziałem świętych cały czas intonujących Harinama (imię Boga), pragnąłem robić to samo i zainspirowałem się by zostać sadhu. Miałem też pragnienie śpiewać imię Boga cały czas. Przyjąłem sannyasę od Sant Nritya Gopal Das Dźi z Ajodhji. Cieszę się z tego życia. Moje poszukiwania Boga już się rozpoczęły. Mam odpowiedzi na moje pytania "Kim jestem? Skąd przychodzę? Dokąd idę? " " Swami Sehcari Sharan, 31 lat, powiedział mi: "Jestem z Nimbarka Sampradayi. Przyjąłem sannyasę w wieku 21 lat. Nie uprawiam żadnej jogi, ale wykonuję pudżę dla Thakura Ji. Cieszę się moim czasem spędzonym tutaj. Chcę się uwolnić od tego świata, to jest powód, dla którego śpiewam imię Boga cały czas." 

Swami Rama Janak Das, 35 lat, członek Bharat Sadhu Samadź, powiedział mi: "W miejscu, w którym się zatrzymałem jest pięć kutir [pustelni] świętych z różnych szkół. Moje przesłanie to żyć w tym świecie bez przywiązywania się do spraw doczesnych. Być jak dojarka, która unika plotkowania, skupiając swój umysł na czterech garnkach mleka (Bogu) utrzymywanych na głowie. Bharatdźi powiedział, że całe bogactwo i powodzenie na świecie należy do Boga. Naszą powinnością jest dzielenie się całym posiadanym bogactwem z naszym ojcem, matką, dziećmi, społeczeństwem i narodem. I jeżeli zarzucimy tę powinność, jesteśmy tchórzami, którzy zdradzili Boga, ponieważ wszystko należy do Niego. Tak więc służ ludzkości, na ile możesz. " 

Sri Syam Lal Hakim jest starym grihasthą mieszkającym we Vrindavan. Autor wielu książek o religii, założył drukarnię, obecnie prowadzoną przez jego synów. Mówi: "Mieszkają tu wszystkie rodzaje świętych. Medytują, intonują imię Boga i wykonują [różne] święte czynności. Przebywam tu od 1948 roku i mieliśmy wiele wspaniałych doświadczeń w tym świętym miejscu. Tu panuje prawdziwy pokój. Zainspirowany przez tutejszych świętych ludzi, poświęciłem cały swój czas na studiowanie pism i pisanie.Z duchowego punktu widzenia Vrindavan to piękne miejsce. Jestem dość uczuciowy w kontaktach z Vrindavan, jej świętymi i [innymi] ludźmi, ponieważ prowadzę cudowne życie w tym duchowym otoczeniu. Tak więc, najważniejszym jest, że każdy, kto nawiąże prawidłowy kontakt z tym miejscem tutejszymi świętymi ludźmi poczuje się cudownie. " 

Swami Santanand Ji Vedpathi ze Śrotmuni Nivas: "Przyjąłem inicjację w dzieciństwie, po przyłączeniu się do satsang Swamiego Krishnanandy z Amritsaru, który zachęcił mnie do duchowości. Jestem we Vrindavan od dwudziestu lat. "Moim przesłaniem jest, że pragnienie materialnych udogodnień w życiu nigdzie cię nie zaprowadzi. Niezawodną metodą osiągnięcia pokoju nie jest uganianie się za ziemskimi sprawami. Jedyną ścieżką jest ścieżka duchowości. A Vrindavan jest fantastycznym miejscem do posiadających duchowe aspiracje. Ogólna atmosfera Vrindavan jest tak przeciążona duchowymi wibracjami, że nakłoni każdego aby zwrócił się do Boga. " 

Sri 1008 Rangacarya Ji Maharaj jest przewodniczącym Śri Rang Mandir, Vrindavan's Trust Board. Jest żonaty, ale ma głęboką wiedzę i zrozumienie pism. Mówi, "Mój dzień upływa na wspominaniu Boga, japa i pudźy. Pewne złe rzeczy przeniknęły do naszej społeczności. Na przykład nasze śluby stały się bardzo wystawne i kosztowne. Zagubiliśmy istotę tego, co mówi nasza religia. Wiara jest odpowiedzią na kryzys, z którym mamy do czynienia dzisiaj. Musimy rozwinąć niezachwianą wiarę w Boga i to rozwiąże wiele naszych problemów. " 

Shah KS Gupta, jeden ze starszych zarządzających świątyni Shah Dźi powiedział: "Tą wspaniałą świątynię zbudowali moich przodkowie z Lucknow, w całości z włoskiego marmuru. Jest to połączenie architektury greckiej, mogulskiej i hinduskiej. Codziennie odwiedza ją średnio 1500 osób. Basanti Kamra, specjalny pokój, to prawdziwa atrakcja. Strop i ściany pokryte są wielobarwne obrazami olejnymi. Pomieszczenie jest otwarte na darśan tylko dwa razy w roku. "Podobizny rodziny, która wybudowała świątynię są wyrzeźbione na podłodze, aby otrzymać błogosławieństwa wyznawców Kryszny, którzy po nich przeszli. Dr Śiv Prasad, z Magistratu w Mathurze, który odwiedzał Vraja Academy, powiedział Hinduism Today "Sadhu są obywatelami Indii jak wszyscy inni. Co możemy zrobić specjalnie dla nich? Rząd Indii bardzo dba o ich dobro, ale znowu pytanie brzmi, co może zrobić rząd? Jest tak wiele dharmasali i aśramów, które dbają o dobro sadhu”. Arun Kumar Sinha, urzędnik okręgu Mathura, wyjaśnił ogólne podejście władz. "Święci mają tu infrastrukturę na miejscu. Są czczeni i szanowani przez społeczeństwo i rola rządu jest tylko uzupełniająca. Zapewniamy im podstawowe udogodnienia, jak elektryczność i woda". 

Jest i zawsze będzie tu wielu świętych mężczyzn i kobiet w [obrębie] Sanatana Dharmy. Mogą być uważani za świętych, z powodu ich miłości i oddania się Bogu i bogom (półbogom), poświęcenia dla wiary, ich osiągnięć i głębokich doświadczeń. Ich poznanie jest ważniejsze niż wykształcenie, ich czystość bardziej istotna niż pozycja. Bardzo trudno być tak zdyscyplinowanym i oddanym, dlatego czcimy i kochamy tych, którzy osiągnęli łaskę Boga i wielbimy boskość w nich. Próbując uwzględnić w powyższym artykule tak wielu sadhu, być może przydzieliliśmy zbyt mało miejsca każdemu. Przepraszamy te wielkie dusze za ewentualne nieumyślne obrazy. Naprawdę trzymamy w sercach wyraźne stwierdzenie dawnej Yajur Veda ", bez względów dla siebie, bez ponagleń i wysiłków, pogrążony w kontemplacji, skupieni na Wyższym Ja, starają się usunąć złe uczynki i kontrolować ciała przez wyrzeczenie. Taki jest Paramahansa, taki rzeczywiście jest Paramahamsą! " Rajiv Malik, jeden z korespondentów Hinduism Today, mieszka w Delhi. Żonaty, niezależny dziennikarz i współwłaściciel salonu tkanin (?).