Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Dowiedz się więcej       

Hare Kryszna

ISKCON

uniwersalna duchowość

rozwój duchowy

bhakti-joga

joga

Bóg

religia

mantra

reinkarnacja

Kriszna

Krishna

Rama

Hare

Kryszna

hinduizm

krysznowcy

karma

Indie

Gaura

India

wyznawcy Kryszny

Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny

Bhagavad-Gita

Śrimad Bhagavatam

Festiwal Indii

Woodstock

Pokojowa Wioska Kryszny

vaisnava

waisznawa

waisznawizm

wajsznawa

wajsznawizm

religie wschodu

filozofia wschodu

duchowość

astrologia wedyjska

jyotish

przepisy wegetariańskie

kuchnia wegetariańska

joga

dezinformacja ruchów katolickich

serwis

portal

astrologia wedyjska

taniec indyjski

kalendarz księżycowy

muzyka indyjska

dharma

ayurweda

ayurveda

książki Prabhupada

nama-hatta

mantry

przepisy wegetariańskie

świątynia

festiwal

sekta

sekty

 
 
 
 
 
 
 
logowanie
rejestracja
regulamin strony
 
 
 
 
   Autor: Krishna Kshetra Swami
dodał: admin    opublikowano: 2016-09-14    przeczytano: 948
kategoria: Wykłady - Krishna-Kshetra Swami
podkategoria: Wykłady Kryszna-Kszetry Swamiego
 
Powrót >>>     
 
Prawdziwe religijne zasady ustanawia Najwyższy Osobowy Bóg
 

Gdańsk, 06.06.1991 r, Ś.B. 6.3.19


dharmam tu saksad bhagavat-pranitam
na vai vidur rsayo napi devah
na siddha-mukhya asura manusyah
kuto nu vidyadhara-caranadayah


“Prawdziwe religijne zasady ustanawia Najwyższy Osobowy Bóg.  I nawet najwięksi mędrcy, którzy zamieszkują najwyższe planety – mimo iż zupełnie usytuowani w sile dobroci – nie są w stanie ustanowić takich prawdziwych religijnych zasad, tak samo jak niezdolni są do tego półbogowie czy przywódcy Siddhaloki, nie mówiąc już o asurach, zwykłych ludzkich istotach, Vidyadharach i Caranach.”


Jest to słynny werset ze Śrimat Bhagavatam wypowiedziany przez Jamaradża do swoich zwolenników - Jamadutów. Powiedział on to dlatego, że Jamaduci bardzo się zdziwili, dlaczego powstrzymano ich od uwięzienia Adżamili. Adżamila był wielkim grzesznikiem i w chwili śmierci przyszli do niego Jamaduci by zabrać go do Jamaradża i ukarać. Gdy już chcieli wyciągnąć go z ciała, na scenie pojawili się Wisznuduci i powstrzymali ich. Jamaduci byli bardzo zaskoczeni widząc Wisznudutów, gdyż znali sytuację Adżamili spowodowaną jego poprzednimi grzesznymi czynnościami. Wisznuduci powstrzymali Jamadutów przed zabraniem Adżamili, ponieważ intonował on święte imię Narajana – chociaż nie robił tego świadomie, ale wołał syna, który nosił to samo imię. Od czasu, gdy ta historia została opowiedziana ludziom, grihastowie lubią dawać swoim dzieciom imiona Kryszny, ponieważ mają nadzieję, że jeśli w chwili śmierci z powodu przywiązania do swych dzieci pomyślą o nich i będa intonować ich imiona – wrócą na Vaikunthy. Jamaduci wrócili do siedziby Jamaradża i spytali: Dlaczego nie mogliśmy zabrać ze sobą Adżamili? 


W trzecim rozdziale Jamaradż tłumaczy Jamadutom prawdziwe zasady religijne ustanowione przez Najwyższą Osobę Boga. W tym wersecie wyjaśnia on, że religijne zasady nie są ustanawiane przez jakieś zwykłe osoby, ani nawet przez niezwykłe osoby – jak półbogowie – lecz przez Najwyższą Osobę Boga. W Mahabharacie Maharadż Judisztira wypowiada bardzo ważne stwierdzenie, które także odnosi się do tego,   co dziś przeczytaliśmy. Mówi on, że zasady religijne są bardzo poufne, ale są znane przez mahadżanów, znawców religii. Są obecne w ich sercach  i mahajano yena katha – powinniśmy pójść w ich ślady.  Są to dwie zasady, bardzo ważne dla ludzkiego społeczeństwa, wytyczające ścieżkę, którą powinniśmy podążać. Dzięki tym zasadom możemy uniknąć choroby ludzkiej istoty, jaką jest umysłowa spekulacja. Wczoraj bhakta Maciek poruszył problem umysłowej spekulacji, więc dziś omówimy ten temat. Jest to ważny temat, ponieważ właśnie z powodu umysłowej spekulacji znaleźliśmy się w tym świecie materialnym. Mniej lub bardziej wspekulowaliśmy się do tego materialnego świata.                     

 

W którymś momencie zaczęliśmy spekulować: a może mogę cieszyć się niezależnie od Kryszny? I natychmiast Kryszna dostarczył nam wszelkich udogodnień, abyśmy mogli spróbować.

CZYM JEST UMYSŁOWA SPEKULACJA?


Z jednej strony możemy powiedzieć, że jest to jakaś próba zrekompensowania braku wiedzy. Gdy posiadamy doskonałą wiedzę – nie ma potrzeby spekulacji. Właśnie dlatego Kryszna wypowiedział Bhagavad-gitę do Adżuny – aby usunąć wszelkie wątpliwości  i spekulacje.

Z drugiej strony umysłowa spekulacja jest pewną formą rekompensaty niewłaściwego słuchania czy braku słuchania. W stanie czystej świadomości Kryszny zawsze słucha się instrukcji Kryszny albo mahadżanów i w ten sposób działa się pod ich kierownictwem. Naturą umysłu, jak wyjaśnia Śrila Prabhupad, jest bycie podporządkowanym czemuś wyższemu. Kiedy umysł jest podporządkowany inteligencji, która z kolei jest podporządkowana instrukcjom mahadżanów, wtedy nie ma potrzeby spekulacji.

W rzeczywistości mamy trzy źródła, z których otrzymujemy wiedzę duchową. Sadhu-śastra-guru vakya hrdaye koriyo aikya. Tymi rzeczami są śastra, guru i sadhu czyli pisma święte, mistrz duchowy i wielbiciele. Jeśli jest się właściwie usytuowanym w świadomości Kryszny, można dostrzec, że te trzy rzeczy jednoczą się. Można dostrzec konkluzję i nie być zdezorientowanym. Poprzez przyjęcie tych instrukcji można zaabsorbować się miłością do Kryszny. Oczywiście kwalifikacją, którą trzeba posiadać, by móc właściwie słuchać od śastra, sadhu i guru jest wiara.

yasya roz para bhaktir yatha deve tatha gurau   tasyaite kathitā hy arthāḥ prakāśante mahātmanaḥ

Śveteśvara Upanisad 6.23 wyjaśnia, że temu, kto ma niezachwianą wiarę w mistrza duchowego i Krysznę objawiane jest całe znaczenie literatury wedyjskiej. Ten kto posiada tę wiarę i rozumie konkluzję pism wedyjskich jest bardzo zdeterminowany. Vyavasayatmika buddhir eke ha kuru nandana. Ma on to, co nazywamy vyavasayatmika buddhir czyli niezachwianą inteligencję. Posiada on jeden cel w życiu. Co jest tym celem? Chce zostać doskonałym, czystym bhaktą Kryszny. Bahu-sakha hy anantaś ca buddhayo 'avyavasayinam. Natomiast odwrotnie dzieje się  z osobą, której inteligencja jest rozproszona. Jej inteligencja będzie wędrowała w wielu kierunkach. W ten sposób staje się ona żyznym podłożem dla spekulacji. Tak jak ciało jest podłożem dla różnych chorób, podobnie umysł stanowi żyzny grunt dla spekulacji. Na przykład naukowcy hodują różnego typu bakterie i tworzą rozmaite pożywki,  w których mogą się one rozmnażać. Z jednej bakterii powstaje druga bakteria, z tej drugiej następna i w ten sposób się rozmnażają. W podobny sposób umysł staje się pożywką dla spekulacji. Te rozrastające się spekulacje wkradają się do inteligencji i zarażają ją. W Bhagavad-gicie jest wyjaśnione, że pożądanie ma swoje siedlisko w zmysłach, umyśle  i inteligencji. Pożądanie w umyśle pobudza do spekulacji, a pożądanie  w inteligencji do filozoficznej spekulacji. Ta filozoficzna spekulacja przybiera różne formy.

Praktycznie w każdej formie filozoficznej spekulacji możemy dostrzec jedną z sat-darsan – sześciu głownych filozofii, które zostały opisane  w literaturze wedyjskiej i które są głównymi odchyleniami od zasadniczego znaczenia literatury wedyjskiej.

W Indiach istnieje sześć filozofii, które są głównymi dewiacjami literatury wedyjskiej. Na przykład Dżaimini propagował filozofię karma-mimamsa. Ateistyczny Kapila propagował sankhyę, Patandżali – jogę. W każdym razie jest sześć filozofii, które są dewiacjami konkluzji Świadomości Kryszny. Ostatecznie każdy z tych sześciu filozofów dochodzi do impersonalizmu.

Również wszystkie zachodnie filozofie, naukowe spekulacje są odbiciem tych sześciu filozofii pochodzących z Indii. Ta cała zachodnia nauka jest niczym innym jak filozofią vaiśesika, czyli filozofią ateistyczną.  W każdym razie jest to umysłowa spekulacja, która prędzej czy później prowadzi do impersonalizmu. W Świadomości Kryszny chcemy pokonać nie tylko wszelkie intelektualne i filozoficzne spekulacje (chociaż jest to także pożądane), ale przede wszystkim pragniemy uniknąć umysłowej spekulacji. Śrila Prabhupad w Bhagavad-gicie wyjaśnia słowo sthita dhir muni, które oznacza takiego muniego, który jest zawsze usytuowany  w Świadomości Kryszny.

duḥkheṣv anudvigna - manah sukheṣu vigata - spṛhaḥ    vita - raga - bhaya - krodhaḥ sthita -dhir munir ucyate

"Czyj umysł pozostaje niewzruszonym nawet wobec trzech rodzajów nieszczęść, kto nie unosi się szczęściem i kto wolny jest od przywiązań, strachu i złości, ten nazywany jest mędrcem o zrównoważonym umyśle."

Chcemy zostać takimi mędrcami o zrównoważonym umyśle. Taka osoba jest porównywana do lampy stojącej w bezwietrznym miejscu. Płomień takiej lampy jest bardzo stabilny i przyjemnie jest na niego patrzeć. Prabhupad wyjaśnia w znaczeniu, dlaczego sthita-dhir muni jest zawsze usytuowany w Świadomości Kryszny. Jest tak dlatego, ponieważ porzucił on wszelki interes twórczej spekulacji.

Teraz ktoś może spytać: "O, a co z twórczością artystyczną? To brzmi tak, jakbysmy mieli porzucić wszelkiego rodzaju twórczość w pozytywnym sensie. Czy to znaczy,  że doświadczony kucharz nie może wprowadzać żadnych urozmaiceń do przepisów, jakichś własnych inwencji? Czy to znaczy, że nie można pisać żadnej poezji? Czy to znaczy, że nie można malować obrazu Kryszny? Czy to znaczy, że nie możemy myśleć  o nowych metodach rozszerzania Świadomości Kryszny?

Nie, w tym przypadku – twórcza- oznacza źle skierowaną spekulację, opartą raczej na ignorancji niż na wiedzy. Sthita dhir muni jest to osoba, która doszła do konkluzji, że Kryszna – Vasudeva jest wszystkim. Bardzo ważne jest to, że nie jest on zaniepokojony, gdy pojawiają sie trojakie cierpienia, ponieważ wszystkie cierpienia traktuje jako łaskę Pana.

Ktoś mógłby zapytać: a co to ma wspólnego ze spekulacją? W tym świecie doświadczamy wielu cierpień i zazwyczaj próbujemy uniknąć ich własnie przez spekulacje. Stwarzamy w umyśle wiele usprawnień, ktore później chcemy stosować w praktyce. Prabhupad pisze, że Sthita dhir muni widzi wszystkie cierpienia jako łaskę Pana. Myśli, że wszystkie te cierpienia zostały zmniejszone przez łaskę Pana. Dlaczego miałby więc podejmować jakiś szczególny wysiłek, by uniknąć tych cierpień? Czasami pojawia się szczęście, to musi być łaska Kryszny. W ten sposób nie robi on żadnych sztucznych usprawnień w umyśle. Podobnie jak w maszynie przykręca się różne śrubki, aby mogła funkcjonować w lepszy sposób  - tak również my mamy to materialne ciało, które jest jakby maszyną; mamy materialny umysł i próbujemy na różne sposoby manipulować tą maszyną, aby osiągnąć szczęście.

A jakie jest nastawienie Sthita dhir muniego ? Prabhupad mówi, że jest on zawsze aktywny i zawsze podejmuje ryzyko. Zawsze jest przygotowany na przygodę (to znaczy, że robi coś i nie wie jaki będzie rezultat). Ktoś może powiedzieć: "masz jakiś pomysł, ale nie rób tego, bo to jest spekulacja. Nie wiesz jaki będzie rezultat." Ale nie, sthita dhir muni jest zawsze aktywny i śmiały. Przywiązanie i awersja nie mają na niego wpływu. W konsekwencji nie złości się na nikogo, nawet gdy jego wysiłki nie kończą się sukcesem. Odnosząc sukces czy też nie - świadoma Kryszny osoba jest zawsze utwierdzona w swojej determinacji.  Jej determinacja jest umocniona i cały czas taką pozostaje - niezależnie od tego, czy odnosi sukces, czy też porażkę. Determinacja pozostaje, ponieważ taka osoba wie jaki jest jej cel. 

W Świadomości Kryszny jesteśmy szkoleni, by zawsze mieć na widoku cel, do którego dążymy. Prawdopodobnie tak długo, dopóki ktoś nie dojdzie do etapu nistha  - umocnienia i stałej służby oddania, dopóty będzie się angażował  w różnego rodzaju umysłowe spekulacje. I dopóki nie osiągnie tego etapu, będą pojawiały się symptomy anistha- bhakti - niestałej służby oddania. Jeden z nich jest nazywany vyudha- vikalpa czyli niezdecydowanie.  Do przodu – do tyłu. Odrzucanie – przyjmowanie. Sankalpa – vikalpa. Śrila Viśvanatha Cakravarti Thakur – nasz aczarja – daje przykład tego vyudha – vikalpa. Przedstawia on domniemany proces myślenia pewnego bhakty, ktory znajduje się na platformie anistha- bhakti – niestałej słuzby oddania. Cytuje on pewnego grihastę: "a może powinienem przyjąć sannyasę ? Ale z drugiej strony...” I tak rozmyśla o tych możliwościach. Podobnie brahmacarin myśli: "a może powinienem zostać grihastą ?  A może powinienem być brahmacarinem?" 

W ten sposób umysł lata w jedną i drugą stronę. Ten etap vyudha-vikapla można pokonać posiadając jasną wizję celu, do którego zmierzamy. Aby mieć tą jasną wizję słuchamy od sadhu, śastra i guru. Kiedy rozpoczynam życie duchowe, w szczególności oznacza to, że zbliżamy się do mistrza duchowego i przyjmujemy inicjację, zgadzamy się przestrzegać jego instrukcji. Jest to jedna z najważniejszych kwalifikacji ucznia - że jest on posłuszny. Jeżeli posiada się to nastawienie jest się bardzo zdeterminowanym, by być posłusznym mistrzowi duchowemu, wtedy można się uwolnić od umysłowej spekulacji. Ta tendencja do angażowania się w umysłową spekulację stopniowo się redukuje,  a jednocześnie zwiększa się tendencja do słuchania i pamiętania instrukcji. 

Zadziwiajacą rzeczą związaną z ruchem Świadomości Kryszny jest to, że dostarcza on pełnych instrukcji dotyczących życia. Jesteśmy wciąż zadziwieni jak szerokie są instrukcje dane nam w tych książkach przez Śrila Prabhupada. Nie są to tylko abstrakcyjne i filozoficzne instrukcje, ale są to instrukcje dotyczące wszelkich życiowych sytuacji. Jeśli nie możemy znaleźć w tych książkach jakichś instrukcji, dostaniemy je od mistrza duchowego i od Waisznawów. W ten sposób możemy bardzo bezpiecznie wrócić do Boga. Jednakże powinnismy pamiętać, że mamy swój umysł, swoją inteligencję, których powinniśmy używac w służbie dla Kryszny. Nie powinniśmy stać się bezmyślni.

Czasami karmici oskarżają, że: "ci z Hare Kryszna są bezmyślnymi tumanami". Nigdy nie spotkałem bezmyślengo tumana wśród wielbicieli, bhaktowie są niesamowitymi indywidualistami. Nieprawdaż? Wszyscy bhaktowie są bardzo specyficzni. Wśród bhaktów spotykamy najbardziej niezywkłe, niespotykane charaktery. Tak więc ta twórcza inteligencja może funkcjonować.

Gdy jest się właściwie wyszkolonym w Świadomości Kryszny, można wykorzystać ją w służbie dla Kryszny. Podaliśmy przykład gotowania. Jeśli ktoś jest doświadczonym kucharzem, nie musi ściśle przestrzegać przepisów. Wie on, jak można wprowadzić jakieś urozmaicenia, potrafi nawet stworzyć nowe przepisy, ponieważ zna zasady gotowania, wie jak smakują różne rzeczy i w jaki sposób łaczyć je ze sobą. Wie o tym, że nie należy wrzucać garści chilli do sabji i w ten sposób robić sabji z chilli. Początkujący kucharz nie wie o tym i dlatego musi on ściśle przestrzegać przepisów. Dlatego, jak już powiedzieliśmy, spekulacja jest pewną rekompensatą braku wiedzy. Natomiast, gdy ktoś jest usytuowany  w wiedzy i zna cel, nie angażuje się w spekulację, a raczej otrzymuje inteligencję od Duszy Najwyższej.

Możemy zauważyć, że odnośnie wielu życiowych problemów śastry nie podają szczegółowych informacji, np.:  w szóstym rozdziale Bhagavad-gity Kryszna mówi, że nie powinno się jeść zbyt dużo ani zbyt mało, nie powinno się spać zbyt dużo ani zbyt mało. Kryszna nie mówi, że powinieneś spać 6 godzin dziennie i jeść 1,3kg pożywienia.  Nie, ponieważ te rzeczy trzeba ustalić indywidulanie. A w ustalaniu tych rzeczy możemy poradzić się sadhu, śastra i guru. Jeśli wiemy, co jest celem i cały czas o tym pamiętamy to jestesmy w stanie podejmować właściwe decyzje i możemy stać się sthita dhir munim, czyli tym, który nie jest nigdy zaniepokojony i jest zawsze zdeterminowany – czy odnosi sukces czy porażkę. Myśę, że omówiłem już wszystkie kwestie, które chciałem omówić. Czy ktoś ma jakieś pytania?

Pytanie: Chciałbym prosić o bliższe wyjaśnienie spekulacji w odniesieniu do kwestii gotowania.

Śrila Krishna Kshetra Prabhu: Myślisz cały czas o tym posiłku? O.K. Gotowanie jest dobrym sposobem nauczenia się, czym jest umysłowa spekulacja. Najpierw gotujesz, potem ofiarowujesz i serwujesz prasadam i widzisz rezultat, widzisz reakcję bhaktów. Obserwujesz ich reakcję na to, co ugotowałeś i później możesz ugotować lepiej. Więc gdy bhaktowie krzyczą “za dużo chilli!” - to wiesz, że następnym razem musi być mniej chilli. O dwie garści mniej. Taką dobrą, generalną zasadą dotyczącą przyprawiania jest to, że zawsze lepiej mniej niż za dużo. Jeśli wrzucisz za dużo soli, to co możesz zrobić? Dodać wody. (KKP. śmieje się) Ale jeśli dodasz za mało soli nie ma problemu.

Pytanie: (odnośnie relacji między wyrzeczeniem, a dbaniem o ciało)

Śrila Krishna Kshetra Prabhu: Kryszna mówi w Bhagavad-gicie :

yuktahara-viharasya  yukta-cestasya karmasu 
yukta-svapnavabodhasya Yogo bhavati duhkha-ha

“Kto posiada umiar w swoich zwyczajach jedzenia, spania, pracy i odpoczynku, ten poprzez praktykę jogi może zlikwidować wszelkie materialne cierpienia.” (BG. 6.17)

Nie ma sensu wpychać ciała w sytuację maksymalnego wyrzeczenia,   a potem w ekstremum zadowalania zmysłów. To jest właśnie nazywane bhoga- tyaga. Bhoga - tyaga, bhoga i znowu tyaga. Takie przeskakiwanie. Kryszna mowi w Bhagavad-gicie że osoba, ktora torturuje swoje ciało, torturuje też Duszę Najwyższą, a to jest wyrzeczenie w gunie ignorancji. Podjęliśmy długodystansowy bieg - z powrotem do Boga.

Pamiętam, że w szkole średniej miałem przyjaciela, ktory był długodystansowym biegaczem. Biegał ok 10 km dziennie. Więc nie biegł on cały czas z pełną prędkością, ponieważ możesz biec na cały gaz może z 0,5 km, 200 m, a potem ha... jestes wykończony. Biegał w bardzo uregulowany sposób.

Dlatego w Świadomości Kryszny tak bardzo podkreślamy kwestię uregulowania. Próbujemy odszukać ten standard, który jesteśmy w stanie utrzymać i wtedy staramy się utrzymać go, nawet gdy jest to bardzo trudne. W ten sposób stopniowo rozwija się duchowa moc i możemy osiągnąć nasz cel.

Nie możemy osiągnąć Kryszny przez nasze własne wysiłki czy wyrzeczenia, ale możemy Go zadowolić wysiłakami w służbie odania, przez praktykę sadhana – bhakti. W ten sposób możemy osiągnąć łaskę Kryszny i wtedy weźmie On nas z powrotem do Siebie.

Jest powiedziane, że są trzy rodzaje siddha – doskonałości: nitya, sadhana i krpa. Można stac się doskonałym przez pełnienie sadhana-bhakti – ale ostatecznie co sprawia, że zyskujemy doskonałość? Jest tym krpa, czyli łaska Kryszny. Odwzajemnia się On łaską, ponieważ widzi, że ta osoba była stała w swojej sadhanie. Więc nie próbujcie biec 50 km na pełnym gazie, ale starajcie się uregulować swoje życie. W ten sposób możecie uwlonić się od wszelkich cierpień. W ten sposób rzeczywiście praktykujecie jogę. Ale to wcale nie oznacza, że pod płaszczykiem bycia umiarkowanym i zrównoważonym możemy stać się leniwi. To nie jest tak, że 50-kilometrowy bieg staje się 50-kilometrowym spacerkiem. Trzeba robić stały wysiłek.

Pytanie: Jaka różnica jest między dasyam i pada-sevanam?

Śrila Krishna Kshetra Prabhu: Pada- sevanam oznacza drobną służbę, np.: mycie świątyni. Jest to wypełnianie drobnych służb. Dasyam oznacza wypełnianie misji Kryszny. Przykładem doskonałości w pada-sevanam jest Laksmi devi. Masuje ona lotosowe stopy Pana Narayana. Jest to bardzo pokorna służba, lecz jednocześnie najwznioślejsza. Przykładem doskonałości w dasyam jest Hanuman, który wypełnił misję Pana Ramaczandry.

 
Powrót >>>     
Udostępnij:
   
 
  komentarzy: 0     0   0  
 
Aby dodawać komentarz do artykułu musisz być zalogowany.
zaloguj.
 
 
 
OSTATNIE NA FORUM
Re: Indradyumna Swami
(27-03-2024 13:32:32)
 
KUPIĘ Śrimad Bhagavatam, Canta 01-07
(23-02-2024 13:12:45)
 
Re: Przemyslenia na temat Harinama Sankirtana
(31-01-2024 19:22:28)
 
Nie jesteśmy wegetarianami ani nie-wegetarianami
(19-01-2024 18:59:38)
 
Re: Świeckie Państwo?
(20-12-2023 21:38:05)
 
Vanaprastha
(19-12-2023 21:41:53)
 
Re: Stało się… Watykan oficjalnie dopuszcza błogosławienie par jednopłciowych
(18-12-2023 20:31:21)
 
 
LINKI
 
 
 
 
 
 
 
TAGI
Święte Imię   Kryszna Katha   Varnaśrama   Filozofia   Kryszna   Mahatma das   Krishna Kshetra Swami   Prawo karmy   Polityka   Monarchia   Homoseksualizm   Kobiety   Astrologia   Chrześcijaństwo   Aborcja   Trivikrama Swami   Prabhupada  
 
Copyright © 2016. All Rights Reserved.  Created by Future Project