Przemoc w tym materialnym świecie nie jest możliwa do powstrzymania, to nie jest świat duchowy vaikuntha, gdzie panuje wolność od wszelkiego niepokoju. Wynikające współczucie na przemoc może być zwykłym sentymentem. Każdy ma wrogów z uwagi na taką konstrukcję materialnego stworzenia. Praktycznie tu wszyscy są wrogiem Krsny z powodu zazdrości. Nawet poruszając szklanką wody zabijamy tak wiele żywych istot, rozpalając ogień, chodząc czy jedząc. Kiedy następuje atak trzeba się chronić. Jeśli my nie będziemy używać przemocy inni będą działać z przemocą. Przemocy nie można powstrzymać. Naszym obowiązkiem jest chronić się. Nawet jeśli będziemy tacy spokojni, złodzieje i różnej maści dranie wykorzystają taką sytuację mimo, iż nie będzie żadnego błędu z naszej strony. Według wskazań wedyjskich (Bg 1.36) są następujące rodzaje napastników: (1) podający truciznę; (2) podpalacz domu; (3) atakujący z bronią śmiertelną; (4) rabujący bogactwa; (5) zajmujący obcy ląd; (6) porywacz żon. Napastnicy ci powinni być natychmiast zabici i nie ma za to grzechu. Instrukcja ta bardziej odnosi się do ksatriyów niż do osób świętobliwych, chociaż w wydarzeniach historycznych znajdziemy potwierdzenie dla obu przypadków. Święty król Rama jest przykładem ksatriyi stosującego przemoc wobec porywacza żony. Pan Rama nigdy nie okazał się tchórzem. Ravana był napastnikiem w stosunku do Ramy, ponieważ porwał Jego żonę Sitę, i Pan Ramacandra dał mu wystarczającą nauczkę, nie mającą sobie równej w historii świata. Ostatecznie Ravana został zabity, a Sita uwolniona. Jednak kosztowało to życie wielu istnień. ' />Maharaja Daśaratha, ojciec Pana Ramacandry, walcząc ze swymi wrogami upodabniał się do farmera wyrywającego z korzeniami niepotrzebne chwasty i drzewa. W trudnych chwilach wspomagał obywateli rozdzielając swoje bogactwa, nie patrząc na to, czy istnieje taka potrzeba wspomagania innych niczym chmura obficie rozdzielająca deszcz nawet na skały, wzgórza oraz na oceany i morza, które nie potrzebują wody (KŹWP).' /> Innym przykładem ksatriyi stosującym przemoc był Arjuna jeden z pięciu Pandavów. W tym przypadku sprawa była bardzo skomplikowana. Duryodhana stał się napastnikiem we wszystkich wymienionych sześciu rodzajach i po swojej stronie zgromadził znaczną część wspólnej rodziny, przyjaciół nauczycieli oraz tak wielu innych bliskich osób. Przed bratobójczą walką na Polu Kuruksetra, Arjuną miotały olbrzymie wątpliwości nie do rozstrzygnięcia przez zwykłe zasady moralne światowych spekulantów. Na szczęście dla Arjuny i wszystkich żywych istot rozwiązaniem tego problemu zajął się Bóg Najwyższa Osoba Śri Krsna wygłaszając Bhadavad-gitę. Rozświetlając światłem wiedzy ciemność zrodzoną z ignorancji przekonał Arjunę do walki zgodnej z religijnymi zasadami, a nade wszystko zgodnej z wolą samego Pana Krsny. Wszystko ma swoje właściwe zastosowanie, a człowiek posiadający doskonałą wiedzę wie, gdzie i jak wykorzystać również przemoc, kiedy zawodzą wszelkie próby porozumienia się bez przemocy. W jaki sposób ją zastosować, wie o tym osoba posiadająca doskonałą wiedzę. Bhagavad-gita jest nauką rozwiewającą wszelkie dylematy, a studiowana codziennie usytuowuje nas w przestrzeni duchowej, gdzie nie ma wątpliwości. Duryodhana i wszyscy jego zwolennicy musieli ponieść z woli Najwyższego zasłużoną karę, a Arjuna używając przemocy zyskał nieśmiertelną sławę najlepszego spośród ludzi. Kiedy król skazuje mordercę na śmierć, to uznaje się to za dobrodziejstwo. Polecenie Boga Najwyższej Osoby nakazujące walczyć oznacza, że przemoc ma zostać użyta w imię najwyższej sprawiedliwości , a gwałt popełniony w czasie walki dla Krsny nie jest gwałtem. Łagodność na polu walki jest filozofią głupca. Żywa istota będąc nieśmiertelną duszą, wieczną i zawsze istniejącą w żadnych okolicznościach nie może zostać zabita. Wymiar sprawiedliwości słusznie skazując przestępcę ma pozwolenie na użycie przemocy. Operacja chirurgiczna nie służy zabiciu pacjenta, ale uleczeniu go. Zatem walka z polecenia Krsny, jest prawomocna nieskutkująca grzesznymi reakcjami. Również czymś niezbędnym był pokaz siły w bitwie pod Kuruksetrą, przejawiony poprzez pragnienie Krsny i za pośrednictwem Arjuny, ponieważ gdy ludzie stają się zbyt niereligijni, wymagane jest użycie siły. Pobłażliwość w tym względzie jest draństwem. c.d.n.P.sPrawda jest moim wyzwaniem, gdyż ona prowadzi do Prawdy Absolutnej.Zwracam się do wszystkich o wyrażanie opinii na podejmowane przeze mnie tematy: e – mail:aniruddha@wp.pl
|
