Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Dowiedz się więcej       

Hare Kryszna

ISKCON

uniwersalna duchowość

rozwój duchowy

bhakti-joga

joga

Bóg

religia

mantra

reinkarnacja

Kriszna

Krishna

Rama

Hare

Kryszna

hinduizm

krysznowcy

karma

Indie

Gaura

India

wyznawcy Kryszny

Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny

Bhagavad-Gita

Śrimad Bhagavatam

Festiwal Indii

Woodstock

Pokojowa Wioska Kryszny

vaisnava

waisznawa

waisznawizm

wajsznawa

wajsznawizm

religie wschodu

filozofia wschodu

duchowość

astrologia wedyjska

jyotish

przepisy wegetariańskie

kuchnia wegetariańska

joga

dezinformacja ruchów katolickich

serwis

portal

astrologia wedyjska

taniec indyjski

kalendarz księżycowy

muzyka indyjska

dharma

ayurweda

ayurveda

książki Prabhupada

nama-hatta

mantry

przepisy wegetariańskie

świątynia

festiwal

sekta

sekty

 
 
 
 
 
 
 
logowanie
rejestracja
regulamin strony
 
 
 
 
dodał: admin    opublikowano: 2016-09-14    przeczytano: 1406
kategoria: Literatura naukowa i akademicka
podkategoria: Literatura naukowa i akademicka
 
Powrót >>>     
 
Historia Gaudiya Waisznawizmu
 

Tłumaczenie: Malwina



Jakie jest znaczenie terminu Gaudiya Waisznawa?

Termin Gauda to starożytna nazwa dla Bengalu, a Waisznawa oznacza wielbiciela Najwyższego Pana Wisznu. Gaudiya Waisznawowie są ogólnie znani jako naśladowcy Sri Caitanji Mahaprabhu, który odnowił kulturę Kryszna bhakti w XVI wieku. Ponieważ Kryszna i Wisznu są to różne aspekty tej samej Najwyższej Osoby, wyznawcy Kryszny znani są również jako Waisznawowie.


Sri Caitanja Mahaprabhu



Jaka jest historia Gaudiya Sampradaji?

Gaudiya Waisznawa (znane również jako Caitanja Waisznawizm i Hare Krishna) jest ruchem religijnym założonym przez Sri Caitanję Mahaprabhu (1486–1534) w Indiach w XVI wieku. Caitanja Mahaprabhu odnowił kulturę Kryszna bhakti. Termin Gaudiya odnosi się do regionu Gauda (obecnie Zachodni Bengal i Bangladesz), a termin Waisznawa oznacza "wielbienie Wisznu". Filozoficzne podstawy ruchu pochodzą przede wszystkim z Bhagavad Gity i Bhagawatapurany, a także innych pism Puranicznych i Upaniszad. Gaudiya Waisznawizm główną uwagę poświęca tzw. służbie oddania (Bhakti Joga) dla Radhy i Kryszny, oraz ich wielu boskich inkarnacji jako najwyższych form Boga - Svayam Bhagawana. Najbardziej popularną formą wielbienia jest śpiewanie lub powtarzanie świętych imion Radhy i Kryszny, takich jak "Hare", "Kryszna" i "Rama", najczęściej w postaci mahamantry Hare Kryszna. Ruch ten jest również określany jako Brahma-Madhwa-Gaudiya Sampradaja, jeśli nawiążemy do tradycyjnych źródeł sukcesji mistrzów duchowych (Guru) pochodzących od Pana Brahmy. W związku z tym ruch zalicza się do tradycji monoteistycznej, uznającej liczne formy Wisznu za ekspansje lub wcielenia jednego Najwyższego Boga (Adipurusha) Kryszny. Mimo, iż szkoły dzielą wspólny zestaw podstawowych przekonań, istnieją pewne filozoficzne aspekty, które wyróżniają Gaudiya Waisznawizm. Główną różnicą jest to, że Pan Kryszna jest postrzegany jako pierwotna (oryginalna) forma Boga, nie jako awatar Wisznu. W ciągu trzech wieków po odejściu Sri Caitanji Mahaprabhu, tradycja Gaudiya Waisznawizmu przybrała postać, którą można w dużej mierze obserwować dziś we współczesnych Indiach. We wczesnych latach tradycji, zwolennicy Nityanandy Prabhu, Advaita Acharji i innych towarzyszy Caitanji Mahaprabhu nauczali i inicjowali okoliczną ludność na terenie Bengalu. Caitanja Mahaprabhu zwrócił się o wybranie kilku jego zwolenników, którzy później stali się znani jako Sześciu Goswamich z Vrindavan, aby systematycznie prezentowali oni wieczną teologię bhakti w swoich pismach. Teologia ta ma przedstawiać relacje wielbiciela do Boskiej Pary, Radhy i Krishny. Wybrańcy to Rupa Goswami, Sanatana Goswami, Gopala Bhatta Goswami, Raghunatha Bhatta Goswami, Raghunatha dasa Goswami i Jiva Goswami. Do drugiej generacji tradycji zalicza się Narottama, Srinivasa i Shyamananda, a więc trzech studentów Jiva Goswamiego, najmłodszego spośród sześciu Goswamich, który rozpowszechniał teologię na terenie Bengalu i Orissy.


" />

Sześciu Goswamich z Vrindavan



Podczas festiwalu Kheturi (ok.1574 r.)-któremu przewodniczyła Jahnava Thakurani, żona Nityananda Ramy- przywódcy różnych odłamów nauk Caitanji Mahaprabhu zebrali się po raz pierwszy. Na festiwalach tych członkowie luźno zorganizowanych gałęzi tej tradycji, dzielili się wzajemnie swoimi niuansami teologicznymi i praktycznymi. Festiwal Kheturi pozwolił na systematyzację teologii Gaudija Waisznawizmu jako odłamu teologii Waisznawizmu. W XVII wieku, Vishvanath Chakravarti Thakur przyczynił się do wyjaśnienia podstawowych zagadnień doktrynalnych praktyki Raganuga-Bhakti poprzez prace takie jak Raga-Vartma-Chandrika. Jego uczeń Baladewa Vidyabhushan napisał słynny komentarz do Wedanta-sutry o nazwie Govinda Bhashya. Historycy twierdzą, że wiek XVII-XVIII był dla Gaudiya Math okresem ogólnego osłabienia ruchu i spadku popularności, charakteryzującym się zmniejszeniem nauczania, nieodpowiednim wyglądem uczestników oraz promowaniem zdegradowanych nauk i praktyk. Grupy te nazywane są Apasampradayas. Po tym okresie, na początku XX wieku nastąpił renesans. Zmianę tą zawdzięcza się głównie staraniom adepta kaznodziei znanego jako Bhaktivinoda Thakur, który również zajmował stanowisko zastępcy sędziego w brytyjskim rządzie. Syn Bhaktivinoda Thakura został zarówno wybitnym uczonym jak i bardzo wpływowym nauczycielem Waisznawizmu, znanym w swym późniejszym życiu jako Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati Thakur. Bhaktisidhanta Saraswati Thakur założył w sumie sześćdziesiąt cztery klasztory Gaudiya Math w Indiach, Birmie i Europie. Jeden z jego uczniów AC. Bhaktivedanta Swami Prabhupada udał się na Zachód na prośbę jego guru i założył w Nowym Jorku, w 1966 roku tzw. ISKCON (Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny) znany też jako Ruch Hare Kryszna. Od samych początków ruchu bhakti Caitanja w Bengalu, uczestniczył w nim Haridasa Thakur oraz inni muzułmanie z urodzenia. Ta otwartość była inspiracją dla wizji Bhaktivinoda Thakura o szerokich horyzontach ruchu już pod koniec XIX wieku. Po dziś dzień ISKCON kultywuje otwartość i tolerancję, pozwalając ludziom ze wszystkich religii brać udział w ruchu Bhakti.


Czym jest sukcesja uczniów?

Poprzez sukcesję uczniów rozumie się linię nauczycieli duchowych, którzy przekazują transcendentalną wiedzę do dnia dzisiejszego w niezmienionej formie, począwszy od Pana Kryszny. Mistrz duchowy musi być autoryzowany w sukcesji uczniów aby być Bona fide. Nie jest możliwe dla kogoś być mistrzem duchowym Bona fide w linii duchowych autorytetów nie pochodzących od Kryszny. Zasadą jest, że nauki Waisznawa powinny być przekazywane bez zmian, od mistrza do ucznia. W sanskrycie sukcesja uczniów nazywana jest także "Parampara". Możemy zrozumieć, jakże doskonała jest wiedza otrzymana od samego Pana Kryszny. W Bhagavad Gicie, w szczególności w rozdziale 4 Tekscie 2. Pan Kriszna mówi: evam parampara-praptam imam rajarsayo viduh „Ta najwyższa nauka została otrzymana poprzez łańcuch sukcesji uczniów, i święci królowie zrozumieli ją w ten sposób”. Wiedza duchowa schodzi poprzez sukcesję uczniów od Kryszny. Przedstawiciele sukcesji uczniów przekazują czysty przekaz od Kryszny, nie zmieniając niczego. Transcendentalna wiedza (Jnana Divya) jest jak rzeka płynąca od jednego aczarji do następnego. Jej źródłem jest Kryszna, który kieruje ją do kwalifikowanego ucznia. On realizuje ją, zachowuje i kieruje ją do swojego kwalifikowanego ucznia, który ponownie realizuje ją, zachowuje i kieruje go na swojego następcę i tak dalej, aż dotrze tutaj.

 

Znaczenie sukcesji uczniów.

Wiedza duchowa schodzi poprzez sukcesję uczniów od Kryszny. Przedstawiciele sukcesji uczniów nie mogą niczego zmienić, nic dodać lub nic odjąć. W przeciwnym wypadku sukcesja uczniów zostanie przerwana, a ich nauczanie nie będzie miało potencjalnej mocy. Wielokrotnie w historii sukcesja uczniów została przerwana, ponieważ jej przedstawiciele przekazywali wiedzę swoim uczniom nieprawidłowo. Możemy zrozumieć, jakże doskonała wiedza może być otrzymana. Informacja ta jest nam dana przez Krysznę, Najwyższą Osobę Boga, w Bhagavad Gicie, szczególnie w rozdziale 4 Tekscie1 i 2. Błogosławiony Pan powiedział: „Przekazałem tę niezniszczalną naukę jogi dla boga-słońca Vivasvana, Vivasvān przekazał ją Manu, ojcu ludzkości, a Manu z kolei przekazał ją do Iksvaku”. Bhagawad Gita 4,1 „Ta najwyższa nauka została otrzymana poprzez łańcuch sukcesji uczniów, a święci królowie zrozumieli ją w ten sposób. Ale z biegiem czasu sukcesja została przerwana, a więc nauka, taka jaką jest, okazała się utracona.”  Bhagawad Gita 4,2. Te dwa wersety opisują proces, w którym ta wiedza z Bhagavad Gity znalazła się w naszych rękach. W procesie Kryszna pierwotnie wypowiedział Bhagavad Gitę na początku stworzenia wszechświata do boga słońca, Vivasvana. Vivasvan według naszych obliczeń jest bardzo, bardzo stary. Nie możemy sobie nawet wyobrazić, wieku boga słońca. To jest niewiarygodna ilość czasu. Vivasvan, bóg słońca następnie przekazał nauki Bhagavad Gity do jego synów i uczniów. Więc Vivasvan usłyszał Bhagawad Gitę od Kryszny, a następnie Vivasvan wypowiedział tą samą Bhagawad Gitę swemu synowi Manu, ojcu ludzkości i Manu z kolei przekazał ją do Iksvaku. Jest to historia Bhagavad Gity. Pierwotnie Kryszna wypowiedział Bhagawad Gitę do Vivasvana boga słońca, a to było tak dawno temu, że nie możemy sobie nawet wyobrazić. Vivasvan następnie wypowiedział Bhagawad Gitę do jego syna Manu, który jest ojcem ludzkości, a następnie Manu wypowiedział tę samą Bhagawad Gita do Iksvaku, który 2.500.000 lat temu był królem tej planety Ziemi. Możemy więc przyjąć, że Bhagawad Gita jest obecna w społeczeństwie ludzkim co najmniej 2.500.000 lat od chwili, kiedy Manu polecił ją swojemu synu Iksvaku, będącego wtedy królem całej tej planty. Niestety po pewnym czasie znajomość Bhagavad Gity została utracona. Taka jest natura świata materialnego. Wszystko co znajdziemy w tym materialnym świecie przechodzi przez różne etapy. Jest on stwarzany, istnieje przez jakiś czas, produkuje niektóre produkty uboczne, topnieje, a potem znika. Jest to moc czasu, czas jest wszechwładny i niszczy wszystko. Nawet jeśli pewna bardzo doskonała duchowa wiedza jest prezentowana w pewnym okresie czasu, nagle z powodu destrukcyjnej natury czasu, zostaje ona źle zrozumiana i źle reprezentowana przez kolejne pokolenia. Ta wiedza o świadomości Kryszny, którą Kryszna dał nam w Bhagavad Gicie jest bardzo delikatna. Ta wiedza ma silny potencjał tylko wtedy, gdy zostanie otrzymana poprzez czystą sukcesję uczniów, ale ta sukcesja uczniów może być bardzo łatwo złamana. Oznacza to, że nauczający Bhagavad Gity mają niezwykle wielką odpowiedzialność. Gdy tylko wypowiemy coś w związku z Bhagavad Gitą, co nie jest po prostu wiedzą, którą słyszeliśmy dzięki sukcesji uczniów, wtedy przerywamy sukcesję uczniów.

Odpowiedzialnością recytatora Bhagavad Gity jest usłyszenie doskonałej wiedzy od jego bona fide mistrza duchowego i po prostu powtórzenie tej wiedzy ludziom, których spotyka. On nie ma upoważnienia do zaprezentowania swojej opinii, dodawania czegoś nowego lub odejmowania wszystkiego, co było pierwotnie przekazane przez Krysznę do boga słońca Vivasvana, od Vivasvana do syna Manu, a Manu do jego syna Iksvaku. To było 2.500.000 lat temu i wtedy to Bhagavad Gita weszła w społeczeństwo ludzkie poprzez króla, Maharaja Iksvaku, który był w tym czasie królem całej planety. Dlatego rzeczywistą kwalifikacją prawdziwego mistrza duchowego jest to, że on po prostu prezentuje doskonałą wiedzę, która została mu przekazana przez bona fide mistrza duchowego, ludziom, którzy przychodzą, aby usłyszeć ją od niego. On nie wprowadza żadnych własnych poglądów, nie dodaje żadnych nowych informacji, ani nie odejmuje czegoś, co było w oryginalnym przekazie od Kryszny. Mimo to wydaje się to być bardzo prostą rzeczą do zrobienia, bardzo prostym procesem, ponieważ sprzeciwia się on naturze naszego uwarunkowanego życia w świecie materialnym.

W stanie uwarunkowanym w świecie materialnym myślimy, że "Jestem bardzo ważny/a", a "Moje pomysły, moja opinia jest bardzo cenna." Myślimy tak w uwarunkowanym stanie życia. Ta mentalność sprawia, że prawie niemożliwym jest dla kogoś, kto jest w stanie uwarunkowanym, kogoś, kto nie jest wyzwoloną duszą, mówienie o Bhagavad Gicie. Problem w tym, że ktoś kto egzystuje w materialistycznej koncepcji życia będzie myśleć, że "Jestem ciałem" oraz że "Mam kilka bardzo ważnych pomysłów" i "Moje pomysły są bardzo cenne." Więc zamiast po prostu pokornie wysłuchać przekazu Bhagavad Gity od jego bona fide mistrza duchowego i po prostu z pokorą powtarzać ten sam komunikat, który został przekazany poprzez sukcesję uczniów od początku czasu, będzie chciał umieścić własną wariację na temat przekazu, nadać mu własną formę. A jeśli tylko dodamy do przekazu Bhagavad Gity jeden z naszych pomysłów, jakikolwiek z naszych własnych poglądów, bez względu na to jak wspaniałe myślimy, że one są, łamiemy sukcesję uczniów, rozbijamy param para. To co głosimy nie jest już reprezentowane przez sukcesję uczniów, nie jest już częścią param para. Transcendentalna wiedza nie będzie przez nas płynąć. To są bardzo mistyczne rzeczy, Bhagavad Gita, wiedza jaką znajdziemy w Bhagavad Gicie i jak dochodzi do zrozumienia Bhagavad Gity. To nie są po prostu słowa wydrukowane na papierze, które można zrozumieć na stypendium, po prostu studiując słowa, studiując język. Zrozumienie Bhagavad Gity nie jest możliwe w ten sposób. Zrozumienie przychodzi dzięki słuchaniu słów czystego wielbiciela z sukcesji uczniów, kogoś, kto nie dodaje własnej opinii. Właściwie to "czysty wielbiciel" nie jest to bardzo trudna rzecz, nie jest to zbyt skomplikowane w pewnym sensie, oznacza to po prostu kogoś, kto przestrzega zasad, które są określone w Bhagavad Gicie. Czysty bhakta jest bardzo skromny i myśli: "Moja opinia jest bezwartościowa", "Moja wiedza jest bezwartościowa", "Jestem niczym, "Wszystko, co mogę zrobić, to usłyszeć tę wiedzę od mojego mistrza duchowego i po prostu przekazywać do kogokolwiek. Będę po prostu mówić to samo, co usłyszałem od Śrila Prabhupada”. W ten sposób, ponieważ po prostu powtarzamy ten sam przekaz, ma on potężną moc. To komunikat ma potężną moc, nie my sami jesteśmy potężni. Więc musimy się po prostu stać nosicielami przekazu.

Śrila Prabhupada często daje bardzo ładny przykład w odniesieniu do listonosza. Obowiązkiem listonosza jest to, iż bierze on list z adresem osoby na nim, i dostarcza go do tej osoby. Kiedy robi to w taki sposób, to wykonuje swoje obowiązki bardzo dobrze. Listonosz może nie być bardzo wykwalifikowaną osobą, a list może zawierać jakieś bardzo cenne rzeczy. Listonosz może być biedny, ale list lub paczka może zawierać kilka bardzo cennych rzeczy. Paczka może zawierać piękny pierścionek z brylantem o wartości milionów dolarów. Listonosz to biedny człowiek, jego odpowiedzialnością, jego obowiązkiem, jest po prostu wziąć tę paczkę i dostarczyć ją do osoby, której adres jest napisany na paczce. Jeśli to zrobi to ta osoba dostanie ten brylant o wartości milionów dolarów. Więc nawet jeśli listonosz sam nie jest milionerem, on po prostu akceptuje, że jest to jego obowiązek. Obowiązkiem jest wziąć tę paczkę i dostarczyć ją do osoby, o imieniu na niej napisanym, dostarczenie pierścionka. Tak więc, obowiązek mistrza duchowego jest podobny. Działką mistrza duchowego jest to, że przyjmuje on wiadomości, które zostały podane mu przez bona fide mistrza duchowego i dostarcza je niezmienione osobom, które do niego przychodzą. Właściwie każdy może to zrobić. Wymaga to pokory i uległości, wymaga poddania się. Jest to bardzo prosta rzecz, ale musimy dojść do tego punktu poddania się (surrender) i pokory, do tego punktu rzeczywistego zrozumienia, że nasze mentalne spekulacje, nasz intelekt, nasza wiedza, pomysły, wszystkie są bezużyteczne i wadliwe. Może być niezmiernie trudnym uświadomienie sobie tego, ponieważ jesteśmy bardzo przywiązani do naszej mentalnej spekulacji, do całego procesu. Cały świat, "metoda naukowa" jest zbudowana na tej spekulacji umysłowej. Cała idea, która jest podstawą świata w którym żyjemy, świata materialnego, jest to, że przez ten proces spekulacji umysłowej możemy awansować w wiedzy o ludzkości, że możemy stworzyć lepszy świat, że możemy awansować. To jest podstawa świata materialnego, ale fałszywa. Jeśli uważnie przestudiujemy wyniki całego tego zaawansowania spekulacji umysłowej i naukowej, które widzimy w świecie, okaże się, że ludzie nie są wcale bardziej szczęśliwi niż byli 1000 lat temu i 100 lat temu. W rzeczywistości ludzie są znacznie bardziej przygnębieni teraz i pełni lęków , a świat stał się bardzo niebezpiecznym miejscem. Wszędzie, na całym świecie w chwili obecnej, są wielkie, wielkie wojny, wszędzie są walki, wszędzie jest terroryzm. Nie można chodzić po ulicy. Jeśli wyjdziesz z domu możesz się obawiać, że spotkasz jakiegoś przestępcę, który przysporzy Ci kłopotów, czy okradnie z pieniędzy. Tyle niepokojących rzeczy się dzieje, ludzie się po prostu boją, są zawsze pełni strachu. Więc co się stało? Wszyscy ci wielcy, wielcy naukowcy i filozofowie spekulują i wymyślają tak wiele pomysłów, szczerze myśląc, że te pomysły pomogą ludziom, aby stać się "szczęśliwymi", że oni pomogą światu lepiej się zorganizować. Więc jaki jest wynik tych wszystkich spekulacji umysłowych? Efektem jest to, że ludzie są bardziej nieszczęśliwi, bardziej zmartwieni, bardziej niespokojni niż kiedykolwiek wcześniej.

Powróćmy więc do sukcesji uczniów. Powodem, dla którego podaje ten przykład wyników współczesnej nauki i filozoficznych spekulacji umysłowej jest pokazanie, że nawet naukowcy i filozofowie, którzy wymyślili technologie i filozofie, leżące u podstaw aktualnego materialistycznego świata, pracowali bardzo szczerze i myśleli, że "Moje pomysły i moja nauka pomoże ludziom stać się szczęśliwymi" lub "Moje idee filozoficzne i moje idee polityczne stworzą rządowy system, w którym ludzie będą szczęśliwi …". Byli szczerzy, mieli bardzo szlachetne cele z materialistycznego punktu widzenia, ale rezultat był odwrotny. Wynik był bardzo zły. Zamiast tworzenia szczęścia dla ludzi, oni stworzyli wielki niepokój i wielkie nieszczęście. Ale nie zamierzali tego zrobić, zamierzali uczynić świat lepszym miejscem. Zostaliśmy przeszkoleni w spekulacji umysłowej od urodzenia. Zostaliśmy przeszkoleni, aby myśleć, że jest jakaś wartość w naszych pomysłach, jest jakaś wartość w naszych opiniach i że mamy pewne możliwości w pełni naszej własnej mocy, naszego własnego umysłu, aby wymyślić genialne pomysły, które rozwiążą problemy świata i uczynią ludzi szczęśliwymi. Ale to nie jest droga, to nigdy się nie uda, nasze pomysły zrodzone z mentalnej spekulacji nie pomogą nikomu. Tylko pomysły Kryszny, opinie Kryszny pomogą. Jedynym sposobem na dowiedzenie się jakie są pomysły Kryszny i jaka jest Jego opinia jest usłyszenie o tym od czystego wielbiciela Kryszny w bona fide sukcesji uczniów. Jeżeli chcemy stać się świadomymi Kryszny lub jeśli chcemy być w stanie przedstawić tę wiedzę innym, jeśli mamy zamiar stać się upoważnionymi przez Krysznę nauczycielami, musimy całkowicie zrezygnować z tego pomysłu, że możemy zrobić coś cennego przy użyciu swojej własnej mocy. Nie możemy wymyślić żadnych cennych pomysłów sami z siebie. Nie możemy spodziewać się czegoś wartościowego. Najpierw musimy usłyszeć od Kryszny i musimy usłyszeć od bona fide mistrza duchowego w sukcesji uczniów, musimy usłyszeć od Śrila Prabhhupada i musimy przyjąć to, co on prezentuje, a następnie podążać tym w naszym własnym życiu, a następnie powtórzyć to dla innych, po prostu przedstawić ten sam komunikat i wtedy będzie on potężny. Ta sukcesja uczniów jest bardzo istotnym punktem, który bardzo łatwo przerwać. Widzimy w całej historii, że sukcesja uczniów jest często łamana. Na początku czasu Kryszna wypowiedział Bhagavad Gitę do boga słońca Vivasvana, Vivasvan przekazał ją swemu synowi Manu, Manu przekazał go swojemu synu Iksvaku, królowi planety Ziemi 2.500.000 lat temu. Przez jakiś czas ta wiedza była przekazywana przez świętych królów. Maharadża Iksvaku uczy Bhagavad Gity jego synów, którzy z kolei stali się królami i uczyli tej samej Bhagawadgity swoich synów. Ale po pewnym czasie, mimo że Bhagavad Gita wciąż tam była i ludzie jeszcze mówili o Bhagavad Gicie, rzeczywista wiedza, istota przesłania Bhagavad Gity zaginęła.. Pięć tysięcy lat temu Kryszna odkrył, że przekaz Bhagavad Gity został zupełnie zagubiony i pojawił się On raz jeszcze by wypowiedzieć Bhagawad Gitę ponownie do swego przyjaciela i ucznia, Arjuny. Był to powód, dla którego Kryszna pojawił się w świecie materialnym. "To najwyższa nauka została otrzymana poprzez łańcuch sukcesji uczniów, a święci królowie zrozumieli ją w ten sposób. Ale z biegiem czasu sukcesja została przerwana, a więc nauka, okazuje się utracona."  Bhagawadgita 4,2 . Dlatego Kryszna się pojawia. Pojawia się on dlatego, że wiedza, którą On początkowo wypowiedział i która została przekazana przez świętych królów w sukcesji uczniów, została utracona. Więc istnieje okresowa konieczność, aby Kryszna pojawiał się jako inkarnacja lub wysyłał uprawnionego przedstawiciela, jego czystego wielbiciela, by ponownie ustanowić zasady religii w świecie materialnym. Dzieje się tak dlatego, co zostało powiedziane, że nawet jeśli czyste zasady religijne są ustalone, zostaną one utracone w czasie.

" />

Arjuna i Kryszna


Dzieje się to znowu i znowu i znowu. Stało się to przed pojawieniem się Pana Śri Caitanji Mahaprabhu. Śri Caitanja Mahaprabhu pojawił się w Zachodnim Bengalu w Indiach, jest On samym Kryszną. Również w tym czasie, 500 lat temu, przesłanie Bhagavad Gity, param para, zostało utracone, więc Kryszna ponownie pojawił się w postaci Pana Śri Caitanji Mahaprabhu. A Caitanya Mahaprabhu przekazywał nauki Bhagavad Gity, nauki Kryszny w nastroju wyznawcy Kriszny. Tak więc nauki Pana Caitanji i nauki Kriszny są takie same, ponieważ Pan Caitanya jest Kryszną. Nie minęło zbyt wiele czasu odkąd Pan Caitanya przywrócił sukcesję uczniów, czystą param para, a Bhagavad Gita ponownie została niepoprawnie zrozumiana. Wkrótce po opuszczeniu planety przez Pana Caitanje Mahaprabhu niektórzy z jego uczniów odbiegli od jego czystych nauk i schizm, przeobrażając się w różne grupy wyznawców Sri Caitanji Mahaprabhu, prezentujących różne opinie. Jednak w życiu duchowym nie istnieją różne opinie, jest tylko jedna opinia i to jest opinia Kryszny. Jak tylko widzimy wielbicieli o różnych opiniach możemy zrozumieć, że jeden z nich lub oboje utracili param para lub złamali sukcesję uczniów. Nie powinno być różnych opinii w zrozumieniu Bhagavad Gity. Istnieje tylko jedna opinia. Opinia Kryszny. Musimy więc znaleźć czystego przedstawiciela, który jest faktycznie uprawniony do przedstawienia opinii Kriszny. To jest cenne. Opinia Kryszny jest bardzo cenna, ale nasza opinia, albo opinia kogokolwiek jest całkowicie bezużyteczna. To jest rzeczywiście klucz do zrozumienia i postępu w życiu duchowym: że opinia Kryszny jest cenna i opinia każdego innego jest całkowicie bezużyteczna, bezwartościowa. To jest początek. Musimy zrezygnować z tego pomysłu, że "Moja opinia ma jakąś wartość." Widzimy więc, że nawet kilka lat po odejściu Pana Caitanji Mahaprabhu niektórzy z jego uczniów zaczęli się kłócić i pojawiły się różne odłamy uczniów, prezentujących różne opinie. Do czasu Bhaktivinoda Thakura, który głosił w latach 1800-nych. W 1896 roku Śrila Bhaktivinoda Thakura rozesłał książeczkę, Śri Caitanja Mahaprabhu, Jego życie i nakazy, na cały świat, do różnych uniwersytetów. Została ona znaleziona przez jednego z uczniów Śrila Prabhupada w McGill University w Kanadzie. Tak więc widzimy, że nawet w 1896 roku Śrila Bhaktiwinoda Thakur miał to marzenie głoszenia świadomości Kryszny na całym świecie. Ale przesłaniem Bhaktivinoda Thakura było to, że w jego czasach, pod koniec 1800 roku, cały przekaz z Bhagavad Gity został całkowicie utracony. Kriszna, jako Pana Sri Caitanja Mahaprabhu, ukazał się w 1486 roku i ustanowił czystą wiedzę Bhagavad Gity i we wczesnych latach 1500 r. zalał subkontynent Indii przesłaniem miłości do Boga. Ponownie ustanowił czyste zrozumienie Bhagavad Gity.

" />

Bhaktivinod Thakur



Jednak w późnych latach 1800 r., może 450 lat później, nie było cienia czystych nauk Pana Śri Caitanji Mahaprabhu lub czystych nauk Kryszny, przesłanie Bhagavad Gity zostało ponownie całkowicie utracone. Sukcesja uczniów, param para została całkowicie złamana. Została ona potem przywrócona poprzez studia Bhaktivinoda Thakura nad pismami Waisznawa Aczarjów, głównie Sześciu Goswamich z Vrindavany, bezpośrednich uczniów Pana Śri Caitanji Mahaprabhu, a szczególnie Rupa Goswamiego, Sanatana Goswamiego i Jiva Goswamiego. Śrila Bhaktiwinoda Thakur studiował te pisma i na ich podstawie był w stanie ustalić czyste nauki Kryszny. Nauczanie Bhaktivinoda Thakura nie było zbyt rozległe, gdyż żył on w Jagannath Puri i działał w charakterze sędziego w systemie sądownictwa w Jagannatha Puri, będąc odpowiedzialnym za świątynię Jagannath. Nie mógł więc nauczać na całym świecie, ani nawet w całych Indiach, ale to właśnie on wpadł na pomysł, aby to zrobić. Marzył o tym, aby przesłanie Pana Caitanji zostało rozsiane po całym świecie. Modlił się do Kriszny o syna, który byłby upełnomocniony do głoszenia czystego przekazu świadomości Kryszny z Bhagavad Gity w bona fide sukcesji uczniów na całym świecie. Tak więc Bhaktivinoda Thakur miał syna, którym był Śrila Bhaktsiddhanta Saraswati Thakur. Był on bardzo mocno zaangażowany w głoszenie czystego przesłania Bhagavad Gity w całych Indiach. Śrila Bhaktsiddhanta zawsze żądał od każdego z uczniów, który był choć trochę inteligentny i znał język angielski aby głosił on świadomość Kryszny na Zachodzie. Instruował ich, iż "należy przyjąć tę świadomość Kryszny bardzo poważnie i trzeba głosić przesłanie Pana Caitanyj w krajach zachodnich w języku angielskim." Śrila Prabhupada był jednym z wielu uczniów, którym Śrila Bhaktsiddhanta dał te instrukcje, ale był on jedynym uczniem, który faktycznie podszedł to tego bardzo poważnie i uznał to za misję swojego życia. Widzimy więc, ponieważ Śrila Prabhuapda uznał nakaz swojego mistrza duchowego, Śrila Bhaktsiddhanta Saraswati Thakura, za misję jego życia, pracował on bardzo ciężko w celu ustalenia ruchu świadomości Kryszny na podstawie czystej filozofii Pana Śri Caitanya Mahaprabhu w krajach zachodnich, osiągnął więc wielki sukces. Śrila Prabhupada osiągnął sukces, ponieważ po prostu powtarzał przekaz, który otrzymał od Śrila Bhaktsiddhanta Saraswatiego Thakura, jego bona fide mistrza duchowego w sukcesji uczniów. Więc tak wielki sukces nauczania Śrila Prabhupada jest świadectwem mocy sukcesji uczniów. Możemy także zostać uprawnionymi do głoszenia nauk, ale tylko wtedy, gdy rzeczywiście zdamy sobie sprawę, że „moja opinia, moje pomysły, mój intelekt, nie mają wartości”. Jedyną wartością jest opinia Kryszny, pomysły Kryszny. Musimy więc otrzymać opinię Kriszny i jego pomysły od bona fide czystego wielbiciela w sukcesji uczniów, param para. Musimy po prostu pokornie zaprezentować tą wiedzę komukolwiek, jak listonosz, który po prostu zabiera przesyłkę i dostarcza ją do osoby, której nazwisko znajduje się na niej. To jest jego obowiązek. Więc po prostu trzeba usłyszeć czysty przekaz, który pochodzi od Kryszny poprzez sukcesję uczniów i powtórzyć go wszystkim, których spotykamy. W ten sposób, dzięki mocy sukcesji uczniów staniemy się narzędziami w rękach Kryszny.

" /> " />

Źródło: http://gaudiyahistory.com/the-disciplic-succession/importance-of-disciplic-succession/

 
Powrót >>>     
Udostępnij:
   
 
  komentarzy: 0     0   0  
 
Aby dodawać komentarz do artykułu musisz być zalogowany.
zaloguj.
 
 
 
OSTATNIE NA FORUM
Re: Indradyumna Swami
(27-03-2024 13:32:32)
 
KUPIĘ Śrimad Bhagavatam, Canta 01-07
(23-02-2024 13:12:45)
 
Re: Przemyslenia na temat Harinama Sankirtana
(31-01-2024 19:22:28)
 
Nie jesteśmy wegetarianami ani nie-wegetarianami
(19-01-2024 18:59:38)
 
Re: Świeckie Państwo?
(20-12-2023 21:38:05)
 
Vanaprastha
(19-12-2023 21:41:53)
 
Re: Stało się… Watykan oficjalnie dopuszcza błogosławienie par jednopłciowych
(18-12-2023 20:31:21)
 
 
LINKI
 
 
 
 
 
 
 
TAGI
Święte Imię   Kryszna Katha   Varnaśrama   Filozofia   Kryszna   Mahatma das   Krishna Kshetra Swami   Prawo karmy   Polityka   Monarchia   Homoseksualizm   Kobiety   Astrologia   Chrześcijaństwo   Aborcja   Trivikrama Swami   Prabhupada  
 
Copyright © 2016. All Rights Reserved.  Created by Future Project