Poemat napisany przez A.C. Bhaktivedantę Swamiego w 1958 roku, opublikowany w Grudniu 1958 w „Gaudiya Patrika”, czasopiśmie Gaudiya Vedanta Samiti.

Tłumaczenie: Jagadisha das.

Źródło: Bhaktivedanta VedaBase 2003.

Werset 1.

Siedzę sam we Vrindavan-dham. W tym nastroju doznaję wielu realizacji. Mam żonę, synów, córki, wnuki, wszystko, ale nie mam pieniędzy, więc bezowocną są oni chwałą. Kryszna ukazał mi nagą formę materialnej natury. Dzięki Jego mocy wszystko to straciło dla mnie smak. yasyaham anugrhnami harisye tad-dhanam sanaih „Stopniowo odbieram całe bogactwo tym, dla których jestem łaskawy.” Jak miałem zrozumieć tę łaskę Wszechmiłosiernego?

Werset 2.

Opuścili mnie wszyscy, widząc, że jestem bez grosza. Żona, krewni, przyjaciele, bracia, wszyscy. Jest to niedola, a jednak chce mi się śmiać. Siedzę sam i się śmieję. Kogo ja tak naprawdę kocham w tej samsarze mayi? Dokąd odeszli, mój kochający ojciec i matka? I gdzie podziali się wszyscy starsi członkowie mojej rodziny? Kto przyniesie mi wieści od nich, powiedz mi, kto? Wszystko co pozostało mi z tego rodzinnego życia, to lista imion.

Werset 3.

Igranie samsary mayi, jest jak piana na morzu, która ponownie się w nim rozpływa. Nikt nie jest matką, ojcem, czy czyimś krewnym. Jak ta morska piana istniejąca przez chwilę, jak ta morska piana, co w nim się rozpływa, tak złożone z pięciu elementów ciało swój koniec spotyka. Ileż to ciał wcielona dusza przyjmuje w ten sposób... Jego krewni mają związek z tym tymczasowym ciałem zaledwie.

Werset 4.

Ale czy każdy jest twym krewnym czy bratem? Na duchowej platformie, tak. Ten związek nie ma w sobie posmaku mayi. Najwyższy Pan jest duszą każdego. W stosunku do Niego każdy we wszechświecie jest taki sam. Wszyscy są twymi krewnymi, braćmi! Wszystkie miliardy jiv. Gdy postrzegane w relacji do Kryszny, wszystkie są w harmonii. Zapominając o Krysznie, jiva pragnie zadowalać swe zmysły, A w efekcie tego tylko w mocny uścisk mayi wpada.

Werset 5.

Efektem wcześniejszych czynności jest przyjmowanie różnych typów ciał. Zaabsorbowana swym okryciem jiva, pozostaje w stanie zapomnienia o Śri Hari. Dlatego maya zsyła na nią tak wiele różnych nieszczęść. I mimo, że w tym oceanie niedoli miotana jest w górę i w dół, to ciągle uważa się za szczęśliwą. Leżąc w łóżku, wielce cierpiąc, będąc chorą długi czas, uśmiecha się i mówi: „U mnie wszystko w porządku.” Śmiać mi się chce z tego „U mnie wszystko w porządku.” W taki właśnie sposób uwarunkowana przez mayę dusza czuje się „dobrze”.

Werset 6.

Ileż to planów oni mają by „czuć się w porządku”, ale natura niweczy je raz za razem. Daivi hy esa gunamayi, oto maya Najwyższego Pana. Postaraj się dobrze zrozumieć to ich „wszystko w porządku”. U nikogo na całym świecie nie jest „wszystko w porządku”, a jednak ciągle to powtarzają. Tak maya oszukuje uwarunkowaną duszę. Ignorując jednak fakt bycia zwodzonym, dusza pozostaje w stanie zaabsorbowania mayą; i mimo, że kopniaki od niej zalicza, nie porzuca swej błędnej koncepcji.

Werset 7.

Raz za razem dusza tworzy plany, i raz za razem są one niszczone. Czasami pada na twardą glebę, a czasami w błoto. W ten sposób wszechświat wypełniony jest wędrującymi jiva-duszami, które dzięki łasce Guru i Kryszny w końcu otrzymują bhakti – wieczne bogactwo. Jeśli otrzymując to bogactwo ktoś jest w stanie porzucić inne tak zwane bogactwa, to wtedy z łatwością przekracza ocean samsary. Tam, po drugiej stronie, niezrównaną znajduje różnorodność. Tam odnajduje szczęście wieczne i spokój.

Werset 8.

Szaleńcy twierdzą, że tam wszystko jest bezforemne, bez wyróżniających cech, jakby rodzaj niczego. Ale On tak naprawdę jest skarbnicą duchowych smaków - raso vai sah. Inteligentni znawcy smaków służą Mu jako Jego podwładni. Santa, dasya, sakhya, vatsalya są tymi smakami, a madhurya jest najlepszym z nich, jest esencją ich wszystkich. W duchowym świecie wszystkimi smakami tymi można się rozkoszować prawdziwie, a smaki materialne ich cieniem są jedynie, o podłej jakości.

Werset 9.

Mądry jest kto wielbi Krysznę, a kto mayę wielbi, ten zostaje nędzarzem. Wybierając bycie żebrakiem i angażując się w przemijające rozrywki, bez wiedzy o prawdziwych relacjach rzeczy, jedyne co się osiąga, to mayi więzy. I Arjuna i Duryodhana, obaj w tej samej bitwie walczyli, ale Arjuna najlepszym był wielbicielem, a Duryodhana poległ. Na jednym polu bitwy, jeden był drogi, a drugi wstrętny. Kto jest inteligentny, ten to zrozumie.

Werset 10.

Kto walkę życia toczy znając swój prawdziwy związek, przy życiu zostanie, gdy inni wszyscy zginą. Kto związku swego nie zna i podejmie cudzą ścieżkę, ten nie osiągnie do Boga miłości, więc i życie jego bez wartości. Wpierw właściwie pojmij jaki z Kryszną związek masz, a następnie kultywując związek ten idź i z mayą walcz. Za wyjątkiem tej metody, nikt inny nigdy wyzwolenia nie osiągnął, żaden bohater jnany i karmy, a pozycja ich zawsze niepewną była.

Werset 11.

Tylko z nazwy ludzie byli wielcy, spokojni i niewzruszeni, a tak naprawdę wszyscy byli niespokojni. Pragnąc wyzwolenia, zadowalania zmysłów lub sił mistycznych, nie kontrolowali swoich zmysłów, a niekontrolowane zmysły nie reagują na potęgę yogi. Iluż to yoginów było oraz munich, których zmysły zawsze pozostawały niezależne. Nie ma kontroli zmysłów bez służby wykonywanej przez pana zmysłów. Po krótkim okresie spokoju, oni wszyscy wracają do materialistycznych czynności. Przez [mistyczną] yogę nigdy nie osiąga się kontroli zmysłów. Obszernie to wyjaśniają Vedy i Purany.

Werset 12.

Viśvamitra usiadł na asanie yogina, ale padł ofiarą czystego piękna [Menaki] i [został ojcem] Śakuntali. W ten sposób nawet yogini upadają, cóż tu mówić o jnanich. Karmici natomiast wszyscy są osłami po prostu, cierpiącymi w każdym względzie. Ten, dla kogo Kryszna jest łaskawy i udziela mu instrukcji, staje się takim szczęściarzem jak Arjuna. Lecz ten, kto o swe własne szczęście walczy, tak jak Duryodhana umiera razem ze swoją rodziną.

Werset 13.

Ten, kto w imieniu Kryszny walczy, bogactwo, siłę i wiedzę w zasięgu ręki swej ma. Pojmij właściwie przesłanie Gity, a służbę dla Kryszny osiągniesz i wielbienie Śri Hari. Jego wielbiciele wszystkie mają zalety, czymże jest dla nich „nie zadawanie gwałtu” lub „wolność od gniewu”?

Werset 14.

Śri Hari uczy żywe istoty przy pomocy Swych wielbicieli, a jednym z takich Jego pomocników jest Partha. Arjuna zachowywał się niczym dusza uwarunkowana, ten Pandava zdawał się być oszołomiony. Zadać przemoc swym bliskim i cieszyć się królestwem? Czy można to nazwać szczęściem? Arjuna lamentował, jednak była to tylko dehatma-buddhih, identyfikacja cielesna. Kto jest ksatriyą, porzuca takie uczucia rodzinne na polu walki.

Werset 15.

Widząc jego iluzję, Krsna go zganił. Dlatego Arjuna przyjął pozycję ucznia. Jako uczeń wysłuchał Bhagavad-gitę. Cała jego ignorancja została rozwiana, jak również i materialne uwiązanie. Zostało ono pocięte mimo, że nie nosił on stroju sannyasina. Wiodący życie rodzinne rozumieją Gitę w ten sposób. Oto doskonałość mantr, karisye vacanam tava. Dlatego bitwa ta przyniosła mu sławę.

Werset 16.

Vaisznavowie są wolni od pragnień i wszyscy intonują japa na swoich koralach. Więc jakim rodzajem Vaisznavy jest Arjuna, będący w samsary kręgu? Wolny od dualizmów Vaisznava po prostu intonuje japa na swoich koralach, tak mówią ci, którzy jedzą banany przez umysł stworzone. Vaisznava jest wolny od pragnień i ugodowy z natury, lecz nie jest bezsilnym słabeuszem, jak myślą głupcy. W dwóch wielkich wojnach Indii było dwóch wielkich Vaisznavów-przywódców i obaj byli zwycięzcami.

Werset 17.

By zadowolić własne zmysły, Arjuna nie chciał walczyć, ale jest tym, którego zna każdy Vaisznava. Ci, którzy prawdziwych Vaisznavów nie widzą, mówią, że Vaisznava jest bierny. Ale Vaisznava jest zawsze aktywny w służbie dla Pana. Anemiczni kanistha-adhikari nie pełnią żadnej służby. Dla zysku, adoracji i prestiżu siedzą w ustronnym miejscu, gdy wielbiony przez Vaisznavów Nityananda Prabhu, otrzymując nawet ciosy, rozdawał miłość do Boga od osoby do osoby.

Werset 18.

Przyszedł Gaura Hari z cakrą w ręku i wymierzył karę, po której wrogowie Vaisnavów zostali pokonani. Sam Pan daje jivom przykład, tak więc ten, kto wykonuje nirjana bhajana po prostu się oszukuje. Świat jest teraz pełen Jagayów i Madhayów. Nityananda Vamsa zwiększyła liczbę uczniów, ale jedzenie, spanie, noszenie szat i bycie obojętnym - to nie jest to właściwe, by Vaisnavowie byli tak bez współczucia.

Werset 19.

Śrila Cakravarti Thakura mówi w swojej Madhurya Kadambini. Zobacz tylko jaka jego jest konkluzja i osąd. Służba oddania nie ma przyczyny i pojawia się sama, ale Wiecznie Doskonała Substancja pozostaje zawsze okryta. Dlatego współczujący madhyama-adhikari okazuje łaskę duszom niewinnym budząc w nich oddanie. Najwyższy Pan działa zgodnie z pragnieniami Vaisnavów, dlatego dzięki łasce Vaisznavów oszołomieni mogą zostać przebudzeni.

Werset 20.

Vaisznavowie są w stanie przebudzić śpiący świat. Dzięki ich łasce grzesznicy mogą stać się wielbicielami. Dlatego nie angażuj się w nirjana bhajana, gdyż jest to oszukiwanie świata przez kanistha-adhikari. Raz wszyscy „wielcy” Vaisznavowie się zgromadzili i Padri Saheb przyszedł ich spotkać. Zadał kilka pytań o Krsna-lila we Vrindavan, ale zgromadzenie czcigodnych Vaisznavów nie było w stanie oświecić go co do rzeczywistej prawdy.

Werset 21.

Kanistha-adhikari nie rozumieją tych pism. W fałszywej dumie przebywania w odosobnieniu jedynie polują na chapati i dahl. Nasz mistrz duchowy orzekł, że oni wszyscy są kanistha. Teraz rozumiem prawdę tego co rzekł. Ten, kto w pismach jest biegły i silną wiarę posiada, jest uttama-adhikari i cały świat wyzwolić może. On jest najbardziej upadłych wybawcą, a jego sława po świecie się rozchodzi. Uratuj teraz tego jednego i stań się prawdziwie sławny przez to.

Werset 22.

W Kali-yudze wszystkie jivy są upadłe i najniższe z rodzaju ludzkiego. Patrząc, nie widzą różnych czynności. Najwyższy Pan Gaurasundara jest wspaniałomyślny bez granic, a wszystkie Jego instrukcje pełne są nektaru. Kto na ziemi Bharaty się narodził powinien się zaangażować stosownie do Jego instrukcji. Rozrywką Najwyższego Pana było smakowanie nastrojów w nirjana, ale nie jest rolą Vaisznavów by to imitować.

Werset 23.

Tej transcendentalnej służby nie mogą skosztować ci, którzy Vaisznavami nie są. Tego transcendentalnego nektaru nie da rady smakować w materialnym ciele. Kto posiada materialną koncepcję siebie, nie będzie w stanie doznać duchowych nastrojów. Ale ci, których koncepcja Vaisznavów jest w kategoriach narodzin są bardzo odważni w tematach lila Pana. Jak ten urzędnik pocztowy – kastowy goswami, któremu kłaniają się wszyscy babaji.

Werset 24.

Fałszywą dumę z narodzin swych ma Gosai Thakura, którą Nityananda Prabhu na kawałki tnie. Dostrzegam, jak wszystkie te rzeczy mają miejsce we Vrndavan. Dlatego widzę, że jest tu wiele do zrobienia. Cudzołożą wszyscy prakrta-sahajiya angażując cudze żony w „transcendentalne” lila. To nie jest Vrindavan o jakim ciągle myślę, mój umyśle drogi. Pamiętaj o lotosowych stopach sześciu gosvamich.

Werset 25.

Sześciu pojawiło się gosvamich i głosiło religijne życie. Na polecenie Pana Caitanyi uratowali proces służby oddania. Oni wszyscy są doskonałymi towarzyszami Pana i zawsze w pamięci mają Radhę i Krysznę. Przez pamiętanie tych gosvamich wszystkie grzechy uwarunkowanych dusz zostają oczyszczone, ale jeśli ktoś próbuje ich imitować przyjmując ich strój i cechy, to staje się zabawką w rękach mayi i nie przekracza materialnego oceanu. Zawsze nauczaj! Od drzwi do drzwi wszystkich jiv, a w rezultacie tego życie twoje stanie się sukcesem.

Werset 26.

Śri Dayita Dasa Prabhu dał instrukcję: Intonuj Hare Krsna głośno, to jest moja inicjacja. Kirtan to nie po prostu bębny i karatale. Dźwięk kirtanu to nie ten nowoczesny system. Wszystko, co korzystne jest dla służby oddania jest Madhavą, a jedynym odbiorcą przyjemności w trzech światach jest Yadava. Potężnym kirtanem zniszcz dźwięk radia, które jest dumą i radością mayi.

Werset 27.

Wszystkie te gazety to jest maya. Głoś to po świecie całym. Samotnie siedząc w swym pokoju i krzycząc, co najwyżej zwiększysz wydzielanie żółci, ale nie zadowolisz Śri Hari nawet w ciągu dziesięciu milionów narodzin. Śri Hari nie jest niczyją prywatną własnością. Wyjdź ze swej klatki, przestań oponować. Wszystko należy do Śri Hari, a Śri Hari należy do wszystkich. Intonuj mantrę Hare Krsna głośno. Przez wykonywanie takiego sankirtanu, pamiętanie pojawi się automatycznie. Wtedy nirjana bhajana zamanifestuje się w sercu spontanicznie.