Rosyjski uczeń Śrila Prabhupady opuścił ciało. ' />Zdjęcia oraz artykuł w języku angielskim znajdują się na:http://www.dandavats.com/?p=11596#more-11596Indradyumna Swami napisał o nim w swoim pamiętniku, który znajduje się na: http://gallery.mailchimp.com/605ba73a2b9f5142f3211b238/files/Diary_VOL13_11_.pdf
Ananta Shanti das (Anatoli Pinyaev) opuścił ciało 3 czerwca 2013. Ananta Shanti spotkał Srila Prabhupada w czerwcu 1971 w czasie krótkiej wizyty Prabhupada w Moskwie. W latach 70 zainspirował setki osób do praktykowania służby oddania. Na początku lat 80 został zaaresztowany przez KGB i umieszczony w szpitalu psychiatrycznym na 6 lat. Poniżej znajduje się opis jego spotkania ze Śrila Prabhupadem zawarty w książce „Prabhupada – człowiek, mędrzec, jego życie i dziedzictwo” autorstwa Satsvarupa dasa Goswamiego.
„Pewnego dnia dwaj młodzi mężczyźni – jednym z nich był syn przebywającego w Moskwie indyjskiego dyplomaty, a drugim młody moskwianin, wałęsając się w pobliżu Placu Czerwonego ujrzeli zdumiewający obrazek. Nagle spośród zwykłego ulicznego tłumu wyłonił się młody mężczyzna z ogoloną głową, długim, rudawym kucykiem, ubrany w powiewne, białe szaty. Był to Śyamasundara. Syn hinduskiego dyplomaty, dla którego strój Śyamasundary nie był niczym dziwnym, zatrzymał go. Śyamasundara uśmiechnął się: "Hare Kryszna, bracie". Wdali się w rozmowę. Okazało się, że Hindus ma na imię Narayana. Rosjanin, Anatolij, znał trochę język angielski i śledził tę wymianę zdań na tyle, na ile potrafił.
Rozmowa stawała się coraz poważniejsza. "Może mielibyście ochotę zobaczyć się z moim mistrzem duchowym?" – zapytał Śyamasundara. Czując się zaszczyceni, chłopcy od razu podążyli za Śyamasundarą do hotelu. Kiedy przybyli, Prabhupad siedział na łóżku, uśmiechnięty i promienny. Aravinda masował mu stopy. Śyamasundara wszedł i złożył pokłon. Anatolij był zupełnie zafascynowany. "Zbliżcie się" – powiedział Prabhupad i wszyscy trzej usiedli u jego stóp. Zwracając się najpierw do Narayana, Prabhupad zapytał go o imię i zawód ojca. Narayana polubił Prabhupada i zaofiarował się przynieść mu zielone warzywa; jego ojciec, zajmujący wysokie stanowisko w ambasadzie indyjskiej, otrzymywał owoce i warzywa z Indii. Anatolij był zainteresowany jeszcze bardziej niż jego hinduski przyjaciel i Prabhupad zaczął wyjaśniać mu filozofię świadomości Kryszny. Narayana był tłumaczem. Anatolij zadawał pytania z szacunkiem i podziwem, a Prabhupad odpowiadał na nie, przekazując mu tyle podstawowych informacji o świadomości Kryszny, ile tylko było możliwe za pierwszym razem. Prabhupad wyjaśnił różnicę pomiędzy duszą a ciałem i opisał wieczny związek duszy z Kryszną, Najwyższą Osobą Boga. Mówił o Bhagavad-gicie, sieci świątyń na całym świecie i swych młodych uczennicach i uczniach praktykujących bhakti yogę.
Prabhupad wspomniał o swoim pragnieniu nauczania w Związku Radzieckim, który był wspaniałym polem dla świadomości Kryszny, jako że tutejsi ludzie nie mieli uprzedzeń i nie byli zanieczyszczeni zadowalaniem zmysłów. Chciał przedstawić w tym kraju literaturę świadomości Kryszny za pośrednictwem bibliotek lub czytelni, czy w jakikolwiek inny możliwy sposób. Powiedział, że filozofii świadomości Kryszny należy nauczać najbardziej inteligentnych Rosjan, ale z powodu możliwości represji należałoby to robić dyskretnie. Bhaktowie nie mogliby śpiewać i tańczyć na ulicach, ale mogliby razem intonować po cichu w czyimś domu. Następnie Prabhupad zaczął po cichutku śpiewać, przewodząc chłopcom w kirtanie. Anatolij chłonął świadomość Kryszny tak, jak głodny człowiek pochłania posiłek. Jednakże po kilku godzinach tak on, jak i jego przyjaciel musieli odejść. Powiedzieli, że wrócą następnego dnia. Prabhupad pokazał Anatolijowi, jak przygotowywać capati i ryż i poprosił go, aby przestał jeść mięso. Anatolij z radością przyjął intonowanie, nowy sposób jedzenia – wszystko. Przechodził przeszkolenie, aby po wyjeździe Prabhupada mógł samodzielnie kontynuować proces. Będzie mógł odczuć, jak się zmienia i robi postęp w życiu duchowym, a po pewnym czasie praktyki będzie mógł otrzymać inicjację. Powiedział, że opowie o świadomości Kryszny swoim przyjaciołom.
Do wyjazdu z Moskwy pozostały Prabhupadwi jedynie dwa dni i w tym czasie starał się nauczyć Anatolija tyle, ile mógł. W gorliwości i inteligencji tego młodego Rosjanina odnalazł prawdziwy cel swej wizyty w Związku Radzieckim. Prabhupad posłużył się analogią, mówiąc, że gdy kucharz gotuje ryż, wystarczy, że sprawdzi tylko jedno ziarno i wie, czy ryż jest gotowy. Podobnie, po rozmowie z jednym młodym rosyjskim chłopcem, Prabhupad mógł powiedzieć, że Rosjanie nie są usatysfakcjonowani na tej tak zwanej idealnej ziemi marksizmu. Tak jak Anatolij gorliwie chłonął świadomość Kryszny, podobnie uczynią miliony innych Rosjan.
Canakya Pandita, filozof wedyjski, mówi, że jeden kwitnący kwiat może ożywić cały las, a jedno płonące drzewo może cały las spalić. Z marksistowskiego punktu widzenia, Anatolij był ogniem, który miał rozpowszechnić świadomość Kryszny wśród innych i pokonać w ten sposób ideologię komunistyczną. Natomiast z punktu widzenia Prabhupada był on aromatycznym kwiatem, który użyczy swego zapachu wielu innym. Wizyta Prabhupada w Związku Radzieckim nie była mglistym epizodem, ale stała się okazją do zasiania nasionka świadomości Kryszny na tej ubogiej ziemi. Tak więc Śrila Prabhupad przyniósł ruch Pana Caitanyi do jeszcze jednego kraju.
Sam Caitanya Mahaprabhu przepowiedział, że ruch sankirtanu zawędruje do każdego miasta i każdej wioski, ale przez setki lat przepowiednia ta pozostawała nie spełniona. Jednakże Prabhupad w ciągu kilku lat, które minęły od czasu, kiedy po raz pierwszy udał się do Ameryki w 1965 roku, wciąż rozsiewał posłannictwo Pana Caitanyi w różnych nieprawdopodobnych miejscach. A spośród tych wszystkich miejsc, to było być może najbardziej nieprawdopodobne. W czasie swej krótkiej, nadzorowanej przez władze wizyty w Moskwie zasiał w Związku Radzieckim nasionko świadomości Kryszny. Był niczym igła, a wszystko i wszyscy z nim związani byli jak podążająca za igłą nić.”
|
