Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Dowiedz się więcej       

Hare Kryszna

ISKCON

uniwersalna duchowość

rozwój duchowy

bhakti-joga

joga

Bóg

religia

mantra

reinkarnacja

Kriszna

Krishna

Rama

Hare

Kryszna

hinduizm

krysznowcy

karma

Indie

Gaura

India

wyznawcy Kryszny

Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny

Bhagavad-Gita

Śrimad Bhagavatam

Festiwal Indii

Woodstock

Pokojowa Wioska Kryszny

vaisnava

waisznawa

waisznawizm

wajsznawa

wajsznawizm

religie wschodu

filozofia wschodu

duchowość

astrologia wedyjska

jyotish

przepisy wegetariańskie

kuchnia wegetariańska

joga

dezinformacja ruchów katolickich

serwis

portal

astrologia wedyjska

taniec indyjski

kalendarz księżycowy

muzyka indyjska

dharma

ayurweda

ayurveda

książki Prabhupada

nama-hatta

mantry

przepisy wegetariańskie

świątynia

festiwal

sekta

sekty

 
 
 
 
 
 
 
logowanie
rejestracja
regulamin strony
 
 
 
 
   Autor: Radhanatha Swami
dodał: admin    opublikowano: 2016-09-14    przeczytano: 665
kategoria: WYKŁADY MISTRZÓW
podkategoria: Radhanatha Swami
 
Powrót >>>     
 
O Panu Gaurandze
 


Adi 02.02: O mój miłosierny Panie Czajtanjo, oby nektariańskie wody Gangesu Twoich transcendentalnych czynności płynęły po powierzchni mojego przypominającego pustynię języka. Wody te upiększone są kwiatami lotosu śpiewu, tańca i głośnego intonowania świętego imienia Krsny, które są siedzibami przyjemności czystych bhaktów. Bhaktowie ci porównywani są do łabędzi, kaczek i pszczół. Przepływ rzeki wytwarza melodyjny dźwięk, który zadowala ich uszy. 

Adi 02.02 Znaczenie: Nasze języki zawsze wibrują bezużyteczne dźwięki, które nie pomagają nam zrealizować transcendentalnego spokoju. Język porównany jest do pustyni, ponieważ pustynia musi być bezustannie nawadniana odświeżającą wodą, aby mogła być żyzną i płodną. Woda jest najbardziej potrzebną substancją na pustyni. Przemijająca przyjemność czerpana z doczesnych tematów sztuki, kultury, polityki, socjologii, jałowej filozofii, poezji itd., porównywana jest do zaledwie kropli wody, ponieważ chociaż takie tematy mają jakościową cechę transcendentalnej przyjemności, nasycone są cechami materialnej natury. Dlatego ani razem, ani pojedynczo nie mogą zaspokoić olbrzymich potrzeb języka, który jest niczym pustynia. Dlatego też, pomimo krzyku na różnych konferencjach, podobny pustyni język nie przestaje cierpieć z pragnienia. 

Z tego to względu ludzie ze wszystkich części świata muszą przywołać bhaktów Pana Śri Czajtanji Mahaprabhu, którzy porównywani są do łabędzi pływających wokół pięknych lotosowych stóp Śri Czajtanji Mahaprabhu albo pszczół brzęczących wokół Jego lotosowych stóp w transcendentalnej przyjemności, poszukując miodu. Suchość materialnego szczęścia nie może zostać zwilżona przez tzw. filozofów, którzy domagają się Brahmana, wyzwolenia i podobnych suchych spekulatywnych celów. Dusza właściwa ma inną tęsknotę. Pociechę może przynieść jej jedynie łaska Pana Śri Czajtanji Mahaprabhu i Jego wielu bona fide bhaktów, którzy nigdy nie opuszczają lotosowych stóp Pana, aby stać się imitacjami Mahaprabhu, ale wszyscy lgną do Jego lotosowych stóp, niczym pszczoły, które nigdy nie opuszczają nasyconego miodem kwiatu lotosu. 

Ruch świadomości Krsny Pana Czajtanji jest pełen tańca i śpiewu o rozrywkach Pana Krsny. Porównany jest tutaj do czystych wód Gangesu, które są pełne kwiatów lotosu. Tymi kwiatami lotosu cieszą się czyści bhaktowie, którzy są niczym pszczoły i łabędzie. Ich intonowanie podobne jest przepływowi Gangesu, rzeki królestwa niebiańskiego. Autor pragnie, aby takie słodko płynące fale pokryły jego język. Pokornie porównuje się do materialistycznych osób zawsze prowadzących suche rozmowy, z których nie czerpią żadnej satysfakcji. Gdyby użyli swoich suchych języków do intonowania świętego imienia Pana - Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare - czego przykład daje Pan Czajtanja, skosztowaliby słodkiego nektaru i cieszyliby się życiem. To wspaniała śloka skomponowana przez Kryszna Dasa Kawiradża Goswamiego, jest modlitwą do Czajtanji Mahaprabhu. Kryszna Dasa Kawiradża Goswami jest pełen współczucia i objawia nam najwyższa prawdę, która płynnie z jego serca. 

Nasz język może oddawać się materialnym rozmową, które są niczym kropla wody na pustyni dla spragnionego języka. Tylko rozmowy o Krysznie są wstanie zadowolić spragnioną żywą istotę. Czym jest cisza? Cisza to brak materialnego dźwięku. Jeśli nie mamy nic sensownego do powiedzenia to lepiej, abyśmy milczeli.Tu w tym wersecie wody Gangesu są porównane do transcendentalnych tematów dotyczących Śri Kryszny. Proces hari-nam kirtan, jest bardzo prosty, polega na tańczeniu i śpiewaniu Imion Kryszny.Powinniśmy tańczyć dla przyjemności Kryszny. Kiedy intonujemy Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Haresami odczuwamy też przyjemność. Kiedyś jeden wielbiciel zapytał mnie:- Co mam zrobić z tą przyjemnością?- Przecież powinniśmy porzucić działanie dla przyjemności? Odpowiedziałem:- Cieszysz się przyjmowaniem prasadam? Oczywiście każdy cieszy się przyjmując prasadam. - Dlatego powinieneś porzucić jedzenie prasadam? - Kiedy czasami odczuwasz przyjemność podczas intonowania, to co powinieneś porzucić intonowanie? Takie rozumowanie jest rozumowaniem neofity. Nie powinniśmy służyć dlatego, że czerpiemy przyjemność, czy dlatego, że nie lubimy tego robić. Umocnijmy się w przekonaniu, że cała nasza służba jest dla przyjemności Kryszny, gdyż kiedy działamy dla Kryszny powinniśmy działać z nastawieniem czy sukcha/dukcha, powinniśmy służyć dalej. Po prostu robiąc to, ponieważ jest to duchowa działalność, łaskawie dana nam przez Najwyższego Boga i Aczarjów, działając pod Ich kierunkiem oczyścimy się z nastawienia odbierania przyjemności. Tak przyjmowanie prasadam dostarcza nam radości.Kiedy intonujemy Hare Kryszna odczuwamy przyjemność i zachęcajmy cieszcie się intonowaniem Imion Boga.I działając w ten sposób uwolnimy się od pragnienia cieszenia. 

Intonowanie jest piękne i daje tyle przyjemności, ale jako dojrzali wielbiciele powinniśmy zrozumieć, że cały proces jest dla przyjemności Kryszny.Oczywiście możemy zachęcać innych by przyłączyli się do tego wszechszczęśliwego ruchu Hare Kryszna.Ludzie w Kali Yudze nie przyłączyli by się do ruchu, który dostarcza cierpienia.Jako dojrzali wielbiciele powinniśmy wiedzieć, że cały proces jest ofiarą dla Śri Kryszny i w takim nastawieniu, nie powinniśmy dbać o to, czy odbieramy przyjemność czy nie. My dbamy o to czy Kryszna jest zadowolony.Zorganizujmy kirtan w taki sposób aby bhaktowie pogrążyli się w medytacji - jak bardziej i bardziej zadowolić Krysznę.Są dwa rodzaje intonowania dżapa i kirtan.

Zbliża się dzień pojawienia się wszechmiłosiernego Pana Czajtanji Mahaprabhu, który jest Gaura Awatarem. Zorganizujmy tak kirtan, aby wielbiciele byli bardziej świadomi zadowolenia Kryszny, byli bardziej świadomi Imienia Kryszny, faktu, iż spełniamy jagję. Taka świadomość powinna nam towarzyszyć w każdym momencie, taniec powinien być słodki, wdzięczny i zorganizowany, to pomoże nie tylko naszemu zrozumieniu prawdziwego celu kirtanu, ale także zauroczy cały świat, każdy będzie zauroczony widząc wdzięczny kirtan dla Pana Gaurasundara, który spełniają jego bhaktowie. Nawet ludzie o najtwardszych sercach zmiękną kiedy zobaczą przepiękny kirtan Gaura Hari.Nasza filozofia jest przeznaczona do praktycznego zastosowania.

Kiedy przeczytamy Śri Czejtanjie Czejtamrite zobaczymy, że podczas spełnianych kirtanów zawsze był lider który swoim śpiewem prowadził kirtan oraz był lider tancerz. Podczas festiwalu Ratha Yatry było tak wielu muzyków, grupy mrindangistów, kartalistów i każdej z nich przewodniczył lider. Nie było tak, że ktoś grał swój rytm, a ktoś inny swój. Lider prowadzący śpiewał, w wszyscy bardzo uważnie słuchali jego głosu i był inny wielbiciel, który tańczył, a wszyscy podążali za nim. Śrila Prabhupad zwykł mówić nam, iż sposób w jaki tańczyli towarzysze Pana Czejtanji, to ręce uniesione do góry bardzo wdzięcznie. Powinniśmy rozwinąć wspaniałą formacje i tańczyć razem - zjednoczeni, nie tak, że każdy będzie tańczy oddzielnie. Jeśli będziemy myśleć, że każdy ruch naszego ciała jest ofiarowaniem naszego uczucia dla Pana Gaurangi, wtedy nasz taniec będzie wdzięczny. Powinniśmy nauczyć się jak tańczyć jak śpiewać, jednak nie tak jak profesjonaliści. Nasz taniec powinien wypływać z naszej prostoty, tak aby każdy mógł podążać. Nasz taniec powinien wypływać ze zrozumienia, że robimy to tak. jak najlepiej potrafimy, w pokornym nastawieniu.Jeśli będziemy pracować, aby się zjednoczyć oraz uczynić nasz kirtan bardzo dodanym, wdzięcznym, bardzo słodkim. Słodkim dla uszu, dla oczu. Wtedy - mam wielką wiarę, że nasz kirtan będzie wkładem dla Misji Pana Czejtanji. W dniu Gaura Purnima będzie to nasze ofiarowanie dla Pana Czejtanji Mahaprabhu.


 
Powrót >>>     
Udostępnij:
   
 
  komentarzy: 0     0   0  
 
Aby dodawać komentarz do artykułu musisz być zalogowany.
zaloguj.
 
 
 
OSTATNIE NA FORUM
Re: Indradyumna Swami
(27-03-2024 13:32:32)
 
KUPIĘ Śrimad Bhagavatam, Canta 01-07
(23-02-2024 13:12:45)
 
Re: Przemyslenia na temat Harinama Sankirtana
(31-01-2024 19:22:28)
 
Nie jesteśmy wegetarianami ani nie-wegetarianami
(19-01-2024 18:59:38)
 
Re: Świeckie Państwo?
(20-12-2023 21:38:05)
 
Vanaprastha
(19-12-2023 21:41:53)
 
Re: Stało się… Watykan oficjalnie dopuszcza błogosławienie par jednopłciowych
(18-12-2023 20:31:21)
 
 
LINKI
 
 
 
 
 
 
 
TAGI
Święte Imię   Kryszna Katha   Varnaśrama   Filozofia   Kryszna   Mahatma das   Krishna Kshetra Swami   Prawo karmy   Polityka   Monarchia   Homoseksualizm   Kobiety   Astrologia   Chrześcijaństwo   Aborcja   Trivikrama Swami   Prabhupada  
 
Copyright © 2016. All Rights Reserved.  Created by Future Project