750616R2-HONOLULU - 16 czerwca 1975 r.

Prabhupāda: Tak zwane zwierzęta. Uczone, uczone zwierzęta. Są dobrzy jak wąż z klejnotem na głowie. Zostało to opisane przez Cakakya Pandę:

maina bhutitah sarpah

kim asau na bhayaṅkaraḥ

( Nīti Śāstra )

Wąż, widzę jednego węża z klejnotem na głowie, jest jasny. To jest ich słabość. Wezmę węża i złapię go... (niewyraźne)... Nadal jest to przerażające. Chociaż jest ozdobiony klejnotem, nadal jest przerażający.  Każda materialistyczna osoba może zostać ozdobiona wykształceniem w sprawach akademickich, nadal jest to bezużyteczne; bez wartości. To tylko strach. Tak jak ludzie boją się iść do twojego prawnika, do twojego lekarza. Jak tylko wyjdziesz... (niewyraźne)... Jest wykształcony, ale wykorzysta cię. On chce pieniędzy. Jeden wielki Anglik, Sir William Temple lub podobnie brzmiący, zwykł mawiać: „Chciałbym umrzeć bez lekarza”. Poradziłem trochę... Radzę ci również: kiedy poważnie zachoruję - oczywiście gdziekolwiek się znajdę - nie zabieraj żadnego lekarza. Pozwól mi umrzeć spokojnie. Nie lubię tych lekarzy. Oni przyjdą, zastrzyki. Dlaczego w chwili śmierci dają zastrzyk? Czy to nie tak? A jeśli zabronisz im wstrzykiwania, pokażą: „Nie, to nasz obowiązek. Cokolwiek wiemy naukowo, musimy to zrobić”.

Siddha-svarupa: Tak.

Prabhupāda: Tak. Więc naukowo wie, jak sprawić więcej kłopotów. Pacjent ma już kłopoty i starają się podać mu zastrzyk, aby dać mu więcej. Daj mu odejść. Mam praktyczny przykład. Starszy brat mojego teścia, chory, przyszedł lekarz i zrobił zastrzyk, a gdy tylko lekarz zszedł z góry, umarł. Zaraz po wstrzyknięciu, po 15 minutach (dwukrotnie klaszcze). Kto może teraz obciążyć lekarza? A jaka jest gwarancja? Kiedy nadchodzi śmierć, nie ma lekarza, nie ma lekarstw. Dlaczego nie pozwolisz tej osobie spokojnie umrzeć? Intonuj Hare Kṛṣṇa, które słyszysz.

Siddha-svarūpa: Dziś w Stanach Zjednoczonych toczy się duża debata na ten temat - czy lekarz powinien nadal próbować utrzymać osobę przy życiu na czas nieokreślony. Chociaż nie jest przytomny, mogliby utrzymać go przy życiu, ledwie przy życiu, za pomocą zastrzyków i zmiany krwi.

Prabhupāda: Tego nie mogą zrobić. Tego nie mogą zrobić. Czy należy mu dać szansę - to kolejna głupota. Kto jest... kim jest ten lekarz, który uratował człowieka przed śmiercią?

Siddha-svarupa: Cóż, nie są... jeszcze tego nie udoskonalili. (śmiech)

Prabhupāda: Nigdy nie będą doskonali, a ci dranie, mówią dalej. To jest... nie blefuj. Oznacza to, że są bardzo ekspertami w blefowaniu, a głupcy i łajdaki zostają wyzyskiwani.

Siddha-svarupa: Jeden bardzo bogaty człowiek, nazywał się Walt Disney... musiał zapłacić naukowcom bardzo dużą sumę pieniędzy... ponieważ obiecali mu pośrednio, że będą w stanie znaleźć lekarstwo na jego chorobę w przyszłości. Więc jeśli znajdą... W każdym razie zamrozili go. Szybkie zamrażanie Bardzo szybko zamrozili jego ciało tuż przed śmiercią. Być może teraz jest zamrożony - nie wiem, jaki był system, jaka była scena - ale myślę, że zamrozili go przed śmiercią. I ... w ten sposób wykorzystali go, zmuszając go do zapłaty za ich obietnicę: „W przyszłości, kiedy otrzymamy lekarstwo, odmrozimy cię i wstrzykniemy ci… ocalimy cię tym lekarstwem”. Więc teraz ten człowiek, Walt Disney, który jest bardzo znanym Amerykaninem, on „ jest zamrożony gdzieś w Stanach Zjednoczonych. Nie wiem gdzie on... ale w ten sposób muszą być...

Prabhupāda: Słynny głupiec. (śmiech)

Siddha-svarūpa: (śmiech) Bardzo znany głupiec.

Prabhupāda: Jest tak wielu łotrów i głupców. On jest znany?

Siddha-svarupa: Tak. On jest bardzo sławny.

Prabhupāda: Nigdy nie słyszałem.

Jeśli poddaje się temu procesowi słuchania, straci swe długo pielęgnowane pragnienie dominacji nad naturą materialną, a stopniowo i proporcjonalnie, gdy zmniejsza swoje długie pragnienie dominacji, przychodzi cieszyć się duchowym szczęściem. Wedyjska mantra mówi się, że kiedy uczy się tego w połączeniu z Najwyższą Osobą Boga, proporcjonalnie rozkoszuje się swoim wiecznym, szczęśliwym życiem ”.

Prabhupāda: To wszystko... (niewyraźne)... (przerwa) (koniec)