750414R1-HYDERABAD - 14 kwietnia 1975 r.

Prabhupāda: „... aby wziąć kredyt. A jaki jest twój kredyt? Jest już dostępny przez miliony lat. Dlaczego pragniesz go wyprodukować? Bez twojej pomocy jest on produkowany. Więc dlaczego wydajesz nasze ciężko zarobione pieniądze i nas oszukujesz? Jesteś oszustem. Powinieneś zostać ukarany. Te rzeczy już się toczą. Dla ciebie nie ma niedoboru życia. Więc dlaczego wydajesz nasze podatki, aby pokazać swój talent? Jaki jest twój talent? Ty po prostu oszukujesz nas - „Zrobimy to. Zrobimy to”. Robisz czy nie, rzeczy już tam są. Dlaczego bierzesz nasze pieniądze na badania? Oszukujesz nas. Powinieneś zostać ukarany. Zostaniesz ukarany. Nawet państwo nie będzie karane, zostaniesz ukarany przez Najwyższego Pana, ponieważ oszukujesz, abyście mogli nas oszukiwać, ale nie możesz oszukiwać Boga. Będzie tam regularna kara. Trwają miliony lat, a ja chcę powiedzieć (?) Wziąć kredyt. . . co to jest. Ten sam przykład - szczekają miliony psów, a ten człowiek nauczył się szczekać; sprzedaje bilety. Zobaczysz?  Szczekającego psa, ponieważ ten drań nauczył się szczekać, musimy za to zapłacić. ”Co myślisz?

Yaśodanandana: Więc powiedzieliby: „Cóż, nie domagamy się uznania, ale podobnie nie możesz przypisywać Bogu uznania, ponieważ dzieje się to jako reakcja biochemiczna”.

Prabhupāda: Dlaczego nie? To jest twoje draństwo. Nie możesz tego wyprodukować. Dlaczego tak mówisz? Ty łobuzie, produkujesz przez połączenie biochemiczne. To jest twoje draństwo. To nie jest nauka. Mówisz jak dziecko, to wszystko. Uznanie należy się Bogu. Robi to już bardzo systematycznie.  Dlaczego mam… Nie jestem takim głupcem, że muszę ci podziękować.

Yaśodanandana: Nie, to nie jest kwestia uznania mnie. Ale tylko dlatego, że nie możesz…

Prabhupāda: Każdy, kto produkuje, czy to Bóg, czy ktoś, ktoś to robi. Muszę wyrazić uznanie, nie tobie. Możesz nie akceptować Boga, ale ktoś to robi. Gdy próbujesz to zrobić, podobnie, ktoś już tam jest. Dlatego powinien otrzymać kredyt. Dlaczego ubiegasz się o kredyt? To nie jest poprawne.  Ktokolwiek… tak jak jesteś kimś, starasz się wziąć. . . (niewyraźne). . . kredyt. Podobnie ktoś już to robi. Więc powinien otrzymać kredyt.

Yaśodanandana: Ich sprzeciw dotyczy „On”.

Prabhupāda: Ale dlaczego jesteś „on”?

Yaśodānandana: Och, po prostu próbuję.

Prabhupāda: Próba…  jesteś „on”. Jesteś osobą. Próbujesz. Jesteś głupi, próbujesz. Ale jest inna osoba, która już to zrobiła. Ponieważ jesteś osobą, próbujesz to zrobić, jest to już zrobione przez inną osobę.

Yaśodanandana: Może dlatego, że jestem osobą…

Prabhupāda: To nie jest „może”. Może . . . jak tylko powiesz „może”, wtedy zostaniesz uderzony. Brak wiedzy. To nie jest kwestia „może”. To musi być prawdziwe. Czy to w porządku?

Yaśodanandana: Tak.

Prabhupāda: Silnie atakuj tych drani na dużych, dużych spotkaniach i uderz ich: „Dlaczego oszukujecie i używacie nasze ciężko zarobione pieniądze, podatki? Lepiej idź za nami ”. Uznajemy całą osobę, która już to zrobiła. . . dalej jest wielkim zarządcą. To bardzo systematycznie się dzieje. Dla nas samych jesteśmy ludźmi. Kiedy są długie włosy, tniemy. Ale układ tej osoby jest taki miły…  nikt nie będzie ścinał liści tego drzewa, ale co roku są już zmieniane. Całe liście, wyrzucone…  (niewyraźne)… Kto to robi? Musisz uzyskać kredyt. Na wiosnę jest bardzo miło.

Brahmānanda: Nigdy nie widzieli Boga. Widzą chemikalia, ale nie można…

Prabhupāda: Próbujesz. Jak widzisz Ty łobuzie, jesteś ślepy. Ty, tego nie widzisz? Musisz leczyć oczy, wtedy zobaczysz. My widzimy. Nie jesteśmy ślepi jak ty. Jesteś ślepy. Potrzebujesz leczenia.  Przychodzisz na leczenie. Nie widzisz.

Yaśodanandana: Nie wierzą lekarzowi.

Prabhupāda: Hah?

Yaśodanandana: Nie wierzą lekarzowi.

Prabhupāda: Dlatego jak udowodnić… żądać od niego wiary w innych? On jest kimś więcej niż w ofercie? Doktor jest równie dobrym naukowcem jak ty. Jeśli nie wierzysz w lekarza, dlaczego myślisz, że ludzie ci wierzą? Gdzie jest dowód? Dlaczego pytasz nas na ślepo, abyśmy za tobą podążali? Jaka jest twoja odpowiedź?

Nitāi: Czasami mówią, że jeśli możemy się dowiedzieć, jeśli możemy produkować. . .

Prabhupāda: Ale protestuję, że nie możesz kontrolować. Jesteś łobuzem, jak tak myślisz. To nasz zarzut przeciwko tobie, którego nie możesz kontrolować. W historii nie ma ani jednego przypadku, aby człowiek kontrolował naturę. Ale natura kontrolowała człowieka. To jest historia. Gdzie jest dowód, że będziesz kontrolować? Jesteś kontrolowany. Natura zmusza cię do stania się starcem.  Tak kontrolujesz, że nie pozostajesz młodym mężczyzną. Natura kontroluje cię, abyś umarł. Kontrolujesz naturę, aby „śmierć nie została na mnie narzucona”. Gdzie więc jest historia, w której człowiek kontrolował naturę?

Nitāi: Mówią, że teraz kontrolujemy energię atomową, a teraz kontrolujemy…

Prabhupāda: Czym jest ta energia atomowa? Jaki jest z tego pożytek? Umrzemy. Bez energii atomowej umrzesz. Co to za kontrola? Śmierć już tam jest, a ty wykorzystujesz energię atomową do śmierci, to wszystko. Więc jaki jest twój kredyt? Używasz energii atomowej, abyś nie umarł. To jest kontrola. Śmierć już tam jest. Możesz mieć energię atomową lub nie mieć energii atomowej - musisz umrzeć. Dzięki energii atomowej przyspieszacie ten sam problem śmierci, to wszystko.

Tamāla Kṛṣṇa: Stopniowo uczymy się, jak stać się nieśmiertelnym.

Prabhupāda: Eh?

Tamāla Kṛṣṇa: Będą się kłócić…

Prabhupāda: To jest głupota. To się nazywa nadzieja wbrew nadziei. To jest głupota. Dlatego mówimy, ponieważ oczekujesz tego, dlatego rozumiemy, że jesteś głupcem. Możemy natychmiast zrozumieć: „Oto wielki głupiec”. To jest nasze badanie. Wielu głupców tak postąpiło i jesteś jednym z nich, jesteś także naukowcem… (niewyraźne)… Dlatego nasz wniosek brzmi: „Jesteś głupcem numerem jeden”.

Wielbiciel: Być może nie jesteśmy w stanie zatrzymać śmierci, ale dopóki tu jesteśmy, możemy przynajmniej przedłużyć nasze życie i…

Prabhupāda: Tego także nie możesz zrobić. Gdzie jest dowód?

Wielbiciel: Cóż, w elektrowniach atomowych….

Prabhupada: Och, to kolejna głupota, mówię. Nie zrobiłeś tego. Po prostu oczekujesz. Nadzieja na nadzieję, to wszystko.

Wielbiciel: Ale robią różne lekarstwa na krytyczne choroby, które powodują śmierć…

Prabhupāda: W porządku. Ale to nie znaczy, że nie będzie choroby. Jest to już robione przez wielu lekarzy - lepsze lekarstwo. Ale gdzie jest lek, który nie będzie chorobą?

Tamāla Kṛṣṇa: Stopniowo eliminujemy po kolei wszystkie choroby.

Prabhupāda: Nie, tego nie zrobiłeś. Bez choroby… masz zwiększone choroby. Zatrzymałeś jedną chorobę i zwiększyłeś drugą. Nie zatrzymano, ale zwiększyła się kolejna choroba.

Wielbiciel: Musimy jednak nauczyć się, jak zapobiegać tym wszystkim chorobom.

Prabhupāda: Dlatego jesteście głupcami. Musisz się uczyć. Oznacza to, że musisz się uczyć, oznacza, że ​​jesteś głupi.

Yaśodanandana: Ale uczymy się.

Prabhupāda: Nie twierdzcie, że już to zrobiliście, zrobicie to… jak tylko powiesz „Musimy się uczyć”, oznacza to, że jesteś głupcem. I dlaczego jesteś studentem, dlaczego żądasz tych wszystkich doskonałości? Musisz się uczyć. Że musisz się od nas uczyć.

Brahmānanda: W rzeczywistości, kiedy byłem w Niemczech, istniały dowody na to, jak naukowcy zwiększali chorobę. Wynaleźli szczepionkę przeciw grypie i wstrzyknęli ją wszystkim Niemcom. Ale czasami zdarza się, że ciało buduje oporność na te szczepionki i produkuje kolejny zarodek. W rezultacie powstał inny rodzaj grypy, który był znacznie gorszy niż poprzedni. To sprawiło, że ludzie mieli gorączkę przez cztery i pięć dni bez przerwy, 105 stopni.

Prabhupāda: Tak właśnie jest... odkryli tę streptomycynę na gruźlicę, że jeśli ktoś weźmie zbyt wiele zastrzyków streptomycyny, to nie zadziała.

Wielbiciel: Staje się odporny.

Prabhupāda: Tak.

Brahmānanda: Tak więc w wyniku szczepionki stworzyli gorszy rodzaj grypy i nie mają nic, aby przeciwdziałać temu gorszemu typowi. Więc teraz muszą wymyślić inny typ.

Prabhupāda: Ci dranie sprawiają kłopot ludziom, szczególnie w Indiach. Nie są po szczepionce. Łapią ludzi i zmuszą ich. Tylko zobacz. To się dzieje. Chłopcy i inni unikają, idą, idą tą drogą, tamtą. Czasami upadają, nie wiedzą, chwytają i zmuszają. Ci dranie powodują spustoszenie. Tylko po to, żeby kopnąć ich w twarz butami, to wszystko. Tak zwani naukowcy i biolodzy oraz. . . nic nie wiedzą.

Tamāla Kṛṣṇa: Mówiłeś, że wszyscy naukowcy są głupcami i draniami, ale mogą kwestionować: „Jaka była twoja wiedza?

Prabhupāda: Twoja wiedza nie przyniosła ci korzyści. Nasze skorzystanie z tak zwanej nauki przyniosło ci korzyść, ponieważ używamy jej dla Kryszny. Pracowałeś tak ciężko, więc wynik idzie do Kṛṣṇy. Hare Kṛṣṇa. Robimy to, co najlepsze…  tak jak jest krzesło, ale my nie dbamy o krzesło.  Możemy usiąść. Ale jeśli jest dostępne, nie odrzucamy go. Dlatego jeśli wyświadczacie mi przysługę, zrobiliście sobie krzesło, a ja tam siedzę. Nie dlatego, że potrzebuję twojego krzesła; bez twojego krzesła zrobię to… umrze. To nie jest moja polityka. Ty łobuzie, zrobiłeś coś; Używam tego dla twojej korzyści. To wszystko.

Tamāla Kṛṣṇa: Mogą argumentować, że wiedza, którą mówisz, że masz, nie powstrzymuje wszystkich tych rzeczy od przytrafienia się tobie. Cierpisz także na objawy…

Prabhupāda: Tak. Ale próbuję, bo mam to materialne ciało jak ty, więc muszę cierpieć jak ty. Ale robię leczenie. Nie robisz leczenia.

Tamāla Kṛṣṇa: Ale efekty wydają się takie same u wszystkich.

Prabhupāda: Nie. Nie jesteśmy tak bardzo po lekarzach lub medycynie…

Tamāla Kṛṣṇa: Twoi uczniowie również cierpią na choroby i wszystko…

Prabhupāda: W porządku. Tak długo, jak ciało tam jest, trzeba cierpieć. Tolerujemy. Bhagavad-gita zaleca :

matra sparśās tu kaunteya

śitana-sukha-duhkha-dah

āgamapāyino nityās

tas titikṣasva bhata

( BG 2.14 )

Titikṣa. Wiemy, jak tolerować. Nie jesteśmy wściekli po wyleczeniu. Wiemy, że te rzeczy się zdarzają, dopóki mam to ciało.

Tamāla Kṛṣṇa: Różnica polega na tym, że tolerujesz, podczas gdy naukowcy tego nie robią.

Prabhupāda: Ponieważ wiemy, że nie ma lekarstwa. Nie wiesz. Próbujesz wyleczyć. To jest różnica między tobą a mną. Wiemy, że tak długo, jak mam to ciało, będę musiał cierpieć. Więc nie zatrzymujemy naszej działalności. Tolerujemy i prowadzimy naszą działalność. To wszystko. Ale nie masz biznesu. Po prostu próbujesz, nadzieja wbrew nadziei. Ale nigdy się nie spełni. To jest … (przerwa) Oprócz nas bierzcie inne żywe istoty, takie jak ptaki, zwierzęta, nie znają nauki. Ale tak długo, jak mają to ciało, są też czasami chore. Ale nie mają nauki. Jak się je leczy? To samo, podobnie jak te drzewa, nie mają nożyczek, więc jak ich liście są przycinane, opadają… (niewyraźne)… Odkryliśmy nożyczki lub maszynki do strzyżenia, ale nie mają maszynki do strzyżenia. Jak ich włosów lub ich liści.

Wielbiciel: Prabhupāda, zgodnie z odkryciami archeologicznymi, prymitywny człowiek, wcześniej, kiedy dostawał jakąś chorobę, po prostu umierał. A teraz współczesna nauka rozwija się tak ładnie…

Prabhupāda: To jest tam. A kto teraz nie umiera?

Wielbiciel: Cóż, ale…

Prabhupāda: Cóż, cóż, cóż…

Wielbiciel: … umierali w wieku trzydziestu czterdziestu lat. Teraz umieramy w wieku stu lat.

Prabhupāda: Więc jaka jest różnica, umierasz po czterdziestu czy stu latach? Te drzewa umierają po tysiącach lat. Czy to znaczy, że drzewa są lepsze od ciebie? (śmiech) Jeśli ktoś umiera po tysiącu lat, czy to znaczy, że jego życie jest udane?

Wielbiciel: Ale my wszyscy chcemy żyć dłużej.

Prabhupāda: Dlaczego? Kto pozwala żyć długo? Jeśli próbujesz żyć dłużej, już drzewa żyją dłużej niż ty. Zatem drzewo jest lepsze od ciebie. Żyjąc dłużej, chcesz zaciągnąć kredyt, wtedy drzewa powinny otrzymać kredyt. O to chodzi. Wielu wielkich, wielkich mężczyzn żyło przez krótki czas. Tak jak Śankaracarya żył przez trzydzieści dwa lata, tak Caitanya Mahaprabhu żył przez czterdzieści osiem lat. Oni wciąż żyją. Jest tylu wyznawców Śankaracaryi, tak wielu wyznawców Caitanyi Mahaprabhu. Kṛṣṇa powiedział, że żył przez 125 lat, a Kṛṣṇa wciąż żyje.

Yaśodanandana: Jezus Chrystus żył tylko przez trzydzieści sześć lat.

Prabhupāda: Kto dba o drzewo, które żyje przez pięć tysięcy lat? Jeśli o to ci chodzi - długie życie to wielka zasługa - jest już tak wiele żywych istot, które żyją długo, dłużej niż ty.

Wielbiciel: Cóż, oni nie. . . mogą żyć długo, ale nie mają takiej samej inteligencji, jak korzystać z ich życia…