yada na paśyaty ayatha guneham

svarthe pramattah sahasa vipaścit

gata-smrtir vindati tatra tāpān

āsādya maithunyam agāram ajnah

„Nawet jeśli ktoś może być bardzo uczony i mądry, jest szalony, jeśli nie rozumie, że dążenie do zadowalania zmysłów jest bezużyteczną stratą czasu. Zapominając o własnych zainteresowaniach, stara się być szczęśliwym w świecie materialnym, koncentrując swoje zainteresowania wokół swojego domu, który opiera się na stosunku płciowym i który przynosi mu wszelkiego rodzaju materialne nieszczęścia. W ten sposób nikt nie jest lepszy od głupiego zwierzęcia ”.   [SB 5.5.7]

Trzeba być  vipaścit , czyli nauczyć się rozumieć interes życia (własny interes). Wszyscy, a szczególnie  karmici ,  jnani , yogini i bhaktowie o mieszanej strukturze ,  pracują dla własnego interesu. Dla wielbicieli również, tak długo, jak istnieje jaźń, istnieje również własny interes. Ale jest mała różnica - wielbiciele pracują dla własnego interesu. Jaźń istnieje, ale jest to super interes. Podczas gdy  karmici ,  jnani  i  yogini  pracują dla własnego interesu. Ale interes własny, musi istnieć!

Taka jest różnica między pożądaniem a  premą , czyli miłością. Caitanya-caritamrta definiuje różnicę między pożądaniem a miłością. Wygląda prawie tak samo, ale Krysznadasa Kaviraja Goswami podał bardzo jasną definicję,  ātmendriya-priti-vānchā-tāre bali 'kāma'  [Cc. Ādi 4,165]. Kiedy ktoś jest zainteresowany własnym zadowalaniem zmysłów, to jest nazywane  kama,  czyli pożądaniem, i  krsnendriya-priti-iccha dhare 'prema' nama , a kiedy ktoś jest zainteresowany zadowalaniem zmysłów Kryszny, jest to  prema . A konkretny przykład znajduje się w Bhagavad-gicie - na początku Arjuna myślał w kategoriach swoich rodzinnych interesów: „Jak mogę zabić mojego brata, moich siostrzeńców, mojego mistrza, nauczyciela i dziadka?”

Dla osoby materialistycznej istnieją dwa rodzaje interesowności. Jedno to zainteresowanie skoncentrowane, a drugie to zainteresowanie rozszerzone. Podobnie jak dziecko, jeśli dasz mu coś do jedzenia, ciasto, on natychmiast je zjada, a jeśli jest trochę liberalny, to również da innym swoim znajomym. Nazywa się to więc zainteresowaniem poszerzonym, ale początek to interes własny. 

Samoobrona jest pierwszym prawem natury. Tak więc w naszych zwykłych czynnościach znajdujemy to samo. Załóżmy, że duży przywódca polityczny na początku interesuje się członkami rodziny, ale czasami interesuje go interes narodowy, wszystkich członków kraju lub społeczeństwa, społeczności. A potem jest walka między jedną społecznością a inną wspólnotą, jedną rodziną i inną rodziną, jednym narodem a innym narodem, ponieważ ten rozszerzony interes własny nie czyni rzeczy doskonałymi. Ten rozszerzony interes własny musi zależeć od Wisznu. Wtedy będzie idealnie. Ale tego nie wiedzą, ponieważ nie mają pojęcia, że ​​istnieje Visnu, Najwyższy Pan czy Kryszna. Na te viduh svartha-gatim hi visnum  [SB 7.5.31]. Oni nie wiedzą. Myślą, że „Odkąd rozszerzyłem mój interes własny na mój kraj i moją rodzinę, stałem się wielkim mężczyzną ”. A także ludzie oddają mu cześć. Mamy w tym praktyczne doświadczenie, ale jest to szerszy interes własny. To właściwie nie jest filantropia.

Filantropia ma miejsce wtedy, gdy ktoś interesuje się interesem Kryszny. To jest prawdziwa filantropia. W przeciwnym razie wszystko jest  kama  (pożądaniem). Nie ma kwestii premy,  ale jest ona przedstawiana jako  prema  - tak zwana  deśa-bhakti  (służba narodowi) i miłość do ludzkości. Cały świat się toczy, ale to wszystko jest niedoskonałe. Tak zwany filantropizm, altruizm, humanitaryzm - wszystkie one są niedoskonałe. Na te viduh svartha-gatim hi visnum : To nie jest interes własny.

Tak jak ten palec - podnosi jakieś fajne ciasto,  rasagullā , ale jeśli palce pomyślą: „Mamy to, użyjemy go”, wtedy zostaną zepsute. Ale jeśli palce pomyślą: „Dajmy to żołądkowi”, będzie to interesować wszystkich. Gdy tylko  rasagulla  trafi do żołądka, energia jest rozdzielana nie tylko na palce prawej ręki, ale także na palce lewej ręki. Tego prawa nie znają. Dlatego jest powiedziane, że  yada na paśyanti, paśyaty ayatha guneham . Każdy stara się wspólnie, na szczeblu narodowym, indywidualnie, w swoim interesie, więc nie jest to dobre ( svārthe pramattah ). Nie wiedzą, czym jest prawdziwy interes własny.

Yada na paśyaty ayatha guneham svarthe . Każdy powinien być samolubny. Ale czym jest prawdziwy  svārthe  (prawdziwy interes własny)? Jeśli dostajesz dobre jedzenie i podajesz je do żołądka, to jest to prawdziwe  svārthe ( interes  własny). Tasmin tuste jagat tustah. prānopahārāc ca yathendriyānām. Wkładasz żywność (do żołądka) we właściwy sposób, a nie w głupi sposób. W ciele jest dziewięć otworów - usta, oczy, uszy, genitalia, odbyt, pępek. Jeśli jakiś drań mówi, że jakakolwiek dziura się nada, „wkładasz żywność przez każdą dziurę”. Czasami to się robi. Kiedy nie można jeść, pokarm przepychany jest przez ciało, odbytnicę, przez nos. To jest bardzo kłopotliwe. Ale prawdziwy proces polega na tym, że wkładasz żywność do ust. Musi trafić do żołądka i wtedy energia zostanie rozprowadzona, wszyscy będą szczęśliwi.

Jeśli zapomnimy o Krysznie, po prostu będziemy mieć kłopoty ( vindati tāpān ). Podobnie, jeśli służymy Krysznie, jeśli przestrzegamy poleceń Kryszny i zadowalamy Go, jak mówi,  sarva-dharman parityajya mam ekam śaranam vraja  [Bg. 18.66], to jest doskonałość życia. Jeśli pracujemy inaczej, zapominając o Krysznie… Tutaj jest powiedziane,  gata-smrtir vindati tatra tāpān . Jeśli zapomnimy o Krysznie, jeśli stworzymy własny plan, aby zadowolić siebie, społeczność, społeczeństwo, naród, to jest to zapomnienie, a rezultatem będzie,  gata-smrtir vindati tatra tāpān : po prostu będziesz miał kłopoty. Właściwie to się robi. Cały świat zapomina o Krysznie, czyli Bogu. Robią tak wiele planów, aby stać się szczęśliwymi, ale rezultatem jest  vindati tāpān , po prostu cierpienie, po prostu cierpienie. To się nigdy nie uda.

Ten sam przykład,  yathā taror mula-nisecanena trpyanti tat-skandha-bhujopaśākhāh  [SB 4.31.14], proces polega na tym, że musisz wlać wodę do korzenia drzewa, a wtedy drzewo będzie bujnie rosło. Ale jeśli nie znasz tego procesu, jeśli zaczniesz podlewać liść za liściem, gałązkę za gałązką, będzie to po prostu strata czasu. Możesz powiedzieć: „Wlewam wodę na ten liść, na ten liść, na ten…” Nie możesz. 

Na drzewie jest tyle liści, że pojedynczo nie jest to możliwe… nie możesz tego zrobić. Ale jeśli wlejesz wodę, polejesz korzenie, jest to bardzo łatwe, a wszystkie liście, gałązki, kwiaty i owoce dostaną pożywienie. To jest pożądane. Yathā taror mūla-nisecanena trpyanti tat-skandha-bhujopaśākhāh, prānopahārāc ca yathendriyānām [Śb 4.31.14], a poprzez ofiarowanie pokarmu żołądkowi, wszystkie zmysły ( indriyas ) stają się żywotne lub silne. 

Podobnie, sarvārhanam acyutejyā , jeśli zadowolisz Krysznę ( acyuta ijyā ), wtedy całe społeczeństwo, cała społeczność, wszystkie żyjące istoty, wszyscy będą zadowoleni. Jeśli po prostu popchniesz ten ruch świadomości Kryszny, wtedy wszystkie różne czynności społeczeństwa ludzkiego będą bardzo, bardzo przyjemnie wykonane. Ale jeśli zrobisz ten nacjonalizm, komunizm, nigdy nie będzie doskonały.

Mamy więc przykład w naszym kraju, w wielu krajach, nie tylko w naszym, w waszym kraju, że prezydent Kennedy został zabity. Również wielu innych prezydentów - w naszym kraju Gandhi zginęło - ponieważ w ten sposób nie można zadowolić wszystkich. To niemożliwe. Tak zwany socjalizm, komunizm, altruizm, humanitaryzm nigdy nie będą w stanie wszystkich zadowolić. Nie jest możliwe.

[Fragment wykładu wygłoszonego na temat Srimad Bhagavatam (5.5.7) we Vrindavan w Indiach 29 października 1976 r.]

http://www.iskcondesiretree.com/profiles/blogs/real-philanthropy-means-becoming-interested-in-krishna-s-intere-1